รอยร้ายกำแพงหัวใจ
“คุณเป็นยังไงบ้าง” กฤตภาสรั้งคนตัวเล็กเข้ามากอด เพราะเขาไม่ได้มาพบเธอเกือบสัปดาห์เพราะติดงานต่างจังหวัด “ขิงสบายดีค่ะ” “แล้วคิดถึงผมหรือเปล่า” “คิดถึงค่ะ” “ผมก็คิดถึงคุณ คิดถึงมาก” ปากหยักแนบเข้ากับริมฝีปากอิ่มทันทีที่พูดจบ จากนั้นเขาก็ตักตวงความหวานในโพรงปากเล็กด้วยความคิดถึงเนิ่นนานจนอีกคนหายใจหายแทบไม่ทันเลยต้องส่งเสียงทักท้วง “พะ...พอแล้วค่ะ” อัญญาดาเอ่ยเบาๆ เมื่อปากหยักถอนจูบแล้วเขาก็หันไปซุกไซ้ซอกคอแทน “ผมคิดถึงคุณ” “ขิงรู้แล้วค่ะ” “งั้นขอชื่นใจอีกหน่อยได้ไหม” ขอแต่ไม่รอคำอนุญาตจากคนตัวเล็ก เขาจูบเธออย่างดูดดื่ม สองมือก็กอดรัดร่างเล็กแนบแน่น จนพอใจแล้วก็ถอนจูบออกมา แล้วมองใบหน้าแดงระเรื่อด้วยแววตาหื่นกระหาย อัญญาดาหัวใจเต้นรัว หวั่นใจกับสายตาของเขา