“ถ้าคุณจะนอน ก็ออกไปนอนข้างนอก” “แต่ที่นี่บ้านผม แล้วผัวกับเมียจะแยกกันนอนได้ไง จริงไหม” “คุณไม่ใช่สามีฉัน”

“คุณศรุตอย่าพูดแบบนี้สิค่ะ ว่านชักกลัวแล้วนะคะ” วิลาสเริ่มมองหน้ามองหลังอย่างระแวง เพราะเธอก็รู้เหมือนที่ชาวบ้านรู้ว่าบ้านหลังใหญ่หลังนี้มีผี แต่ก็ไม่เคยเห็นกับตาตัวเองสักครั้ง และก็ไม่อยากเห็นด้วย

สัญญาร้ายคล้องรัก

“ฉันไม่ได้พึงพอใจให้เกิดขึ้น ฉันเมา!” “คุณแค่มึนเบบี้ แล้วคุณนั่นแหละที่จูบผม ทั้งที่ผมพยายามจะหยุดแล้ว แต่คุณก็รั้งผมเอาไว้ แล้วก็จูบผม จูบจนผมทนแรงยั่วยวนจากคุณไม่ไหว จนในที่สุดเราสองคนก็เป็นของกัน

“ผมรู้ว่าคุณเป็นผู้หญิง ผมถึงได้เอาตัวคุณมาเป็นเมีย” “หยุดนะคุณ! คุณห้ามทำแบบนั้นเด็ดขาด แล้วอย่าเรียกฉันว่าอรุณรัตน์ เพราะฉันไม่ได้ชื่ออรุณรัตน์”

ปัญหาที่ถาโถมเข้าใส่ ผลักดันให้เธอตกอยู่ในวังวนราคะจนอยากจะถอนตัว!

“ฉันรู้ดีค่ะว่าคุณเกลียดฉัน” “ถ้างั้นก็รู้เอาไว้อีกอย่างว่าผมไม่ได้พิศวาสคุณเลย แต่ที่ต้องทำ เพราะผมต้องเอาให้คุ้มกับเงินที่จ่ายค่าจัดงาน”

“มีคนรอรับเลี้ยงแล้วหรือไง ถึงอยากไปจากฉัน” “เปล่าค่ะ” “แล้วทำไมถึงอยากไปจากฉัน หรืออยากออกไปลองกับคนอื่น” “นายหัว!”

เมื่อเจ้าสาวหายไปในคืนเข้าหอ ความแค้นจึงอัดแน่นในหัวใจของเจ้าบ่าว ทางเดียวที่จะทะลายความแค้นนั่นลงได้ ก็คือลากตัวคนที่เกี่ยวข้องคนเลวมาลงทัณฑ์!

“ปล่อย” เธอสั่งเขา แต่สิ่งได้กลับมาคือเขาหอมแก้มของเธอ “เสียใจไหมกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน”

“อื้อ! คีรินทร์” นัทธนิตาเบี่ยงหนีจูบที่ดูจะเร่าร้อนทุกขึ้นวินาที “ครับ ที่รัก” เขาขานตอบด้วยเสียงกระเส่า

เธอจะทำอย่างไร เมื่อคนใกล้ตัวกลายเป็นคนอันตรายที่สุด!

“รยาวดี!!” เจ้าของเสียงที่ดังเอ็ดตะโรนั่นเดินอาดๆ มาคว้าแขนเรียวก่อนที่อีกคนจะเปิดประตูออกไป จากนั้นก็กระชากแรงๆ จนร่างเล็กเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน “ปล่อยฉัน!” “ผมไม่ปล่อย!”

"ฉันเชิญเธอทำหน้าที่ภรรยาดีๆ แล้ว แต่เธอปฏิเสธมันเอง ก็อย่ามาว่าฉันโหดร้ายป่าเถื่อนก็แล้วกัน" สิ้นเสียงเหี้ยมเจ้าของเรือนกายใหญ่ก็ย่างสามขุมเข้าใกล้ร่างเล็ก

เพราะคำทำนายของแม่เฒ่าทำให้ชีวิตของเธอต้องผกผัน ถูกขับไล่ออกจากหมู่บ้านไม่พอ ยังต้องกลายเป็นเมียจอมโจร ด้วยความจำใจ เพื่อความอยู่รอด

“คุณมันเจ้าเล่ห์” “ผมไม่ได้เจ้าเล่ห์ แต่ผมตั้งใจทำห้องนี้ไว้ให้ลูกของเรา และคิดว่าลูกโตก็จะปิดตายประตูลับ” “ฉันไม่เคยคิดจะมีลูกกับคุณ!”

“ก็ดีนะ แต่ไปนวดในอ่างดีกว่า นวดเสร็จ ฉันอยากอาบน้ำต่อ แล้วก็กินเธอต่อ หรือกินเธอก่อน แล้วค่อยอาบน้ำดี” เจ้าของเสียงยิ้มมีเลศนัย ส่วนคนฟังแก้มเริ่มแดงระเรื่อ “คุณชานนท์นี่พูดอะไรก็ไม่รู้” นราวดีบ่นอุบ