“คุณปากหวานจริงๆ ด้วย” เธอสัพยอกกลับ “ถ้าอยากรู้ว่าปากผมหวานจริงเปล่า คุณกิ่งคงต้องลองชิมดูครับ”

(ทัณฑ์ร้ายปรารถนาเถื่อน ผ่านการตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ Smile life เมื่อปี 2557 ในชื่อเรื่อง ทัณฑ์ร้ายสามีเถื่อน นามปากกา ธิชาร์ )

“ก็แล้วใครใช้ให้เธอไปอ่อยพ่อฉัน จนท่านรับเธอเข้าบ้านกันล่ะ หรือเพราะเงินเดือนพนักงานทำความสะอาดมันไม่พอกินหรือไง เธอถึงคิดจะจับผู้ชายรวยๆ ที่แก่คราวพ่อเอาไว้ถลุงเงิน!”

“คุณศรุตอย่าพูดแบบนี้สิค่ะ ว่านชักกลัวแล้วนะคะ” วิลาสเริ่มมองหน้ามองหลังอย่างระแวง เพราะเธอก็รู้เหมือนที่ชาวบ้านรู้ว่าบ้านหลังใหญ่หลังนี้มีผี แต่ก็ไม่เคยเห็นกับตาตัวเองสักครั้ง และก็ไม่อยากเห็นด้วย

“ถึงฉันจะไม่มีผู้ชายในฝัน แล้วคิดว่าฉันจะชอบนายเหรอ!” พิมพกานต์แสร้งทำเสียงแข็งพร้อมหน้าตาขึงขังใส่ ขณะตอบกลับบอดี้การ์ดหนุ่ม ที่ตอนนี้เขาเป็นสาเหตุทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงจนเธอทำตัวไม่ถูก

(ซีรีส์ชุด ยาใจคนเถื่อน ลำดับที่ 1)

ความรัก ความใคร่ นำพาให้เขาและเธอ เข้าสู่วังวนแห่งการแย่งชิง

“ฉันรู้ดีค่ะว่าคุณเกลียดฉัน” “ถ้างั้นก็รู้เอาไว้อีกอย่างว่าผมไม่ได้พิศวาสคุณเลย แต่ที่ต้องทำ เพราะผมต้องเอาให้คุ้มกับเงินที่จ่ายค่าจัดงาน”

เพราะความ มักมาก ของพี่ชายร่วมสายโลหิต ทำให้เธอต้องมารับเคราะห์กรรมในฐานะ ลูกชัง ของตระกูล

“คุณพนา” คนถูกเรียกหยุดเดินก่อนจะหันมาทางสาวร่างเล็ก “มีอะไร หรือคิดจะหนี งั้นผมจะเตือนเอาไว้ว่าคุณหนีไม่รอดหรอก” “ฉัน...ฉันไม่ได้จะหนีซะหน่อย” พนาฟังแล้วก็ยิ้มมุมปาก “งั้นมีอะไรก็ว่ามา

เมื่อเจ้าสาวหายไปในคืนเข้าหอ ความแค้นจึงอัดแน่นในหัวใจของเจ้าบ่าว ทางเดียวที่จะทะลายความแค้นนั่นลงได้ ก็คือลากตัวคนที่เกี่ยวข้องคนเลวมาลงทัณฑ์!

“มีคนรอรับเลี้ยงแล้วหรือไง ถึงอยากไปจากฉัน” “เปล่าค่ะ” “แล้วทำไมถึงอยากไปจากฉัน หรืออยากออกไปลองกับคนอื่น” “นายหัว!”

เธอจะทำอย่างไร เมื่อคนใกล้ตัวกลายเป็นคนอันตรายที่สุด!

“อย่าโทรฟ้องคุณแม่ล่ะว่าคืนนี้เธอนอนห้องหอคนเดียว” เสียงแข็งกระด้างของเจ้าบ่าวพูดขึ้น จากนั้นเขาหันมาเปิดประตูออกไปจากห้องหออีกครั้ง ระหว่างนั้นก็โทรศัพท์ คุยไปไม่กี่คำก็วางสาย

“พี่จะเช็ดตัวให้นะ” บอกกล่าวแล้วอติคุณก็เริ่มปลดเสื้อผ้าให้กับลัลนา จากนั้นก็บรรจงเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้หญิงสาว แต่บอกเลยว่าเช็ดๆ ไป ร่างกายก็ร้อนรุ่ม

เขา...คือซาตานหน้าหล่อ สำหรับเธอ ส่วนเธอ...คือภาระชีวิต สำหรับเขา

“ฉันไม่ได้พึงพอใจให้เกิดขึ้น ฉันเมา!” “คุณแค่มึนเบบี้ แล้วคุณนั่นแหละที่จูบผม ทั้งที่ผมพยายามจะหยุดแล้ว แต่คุณก็รั้งผมเอาไว้ แล้วก็จูบผม จูบจนผมทนแรงยั่วยวนจากคุณไม่ไหว จนในที่สุดเราสองคนก็เป็นของกัน

ปัญหาที่ถาโถมเข้าใส่ ผลักดันให้เธอตกอยู่ในวังวนราคะจนอยากจะถอนตัว!

“น้า ทำไมน้าทำกับฉันแบบนี้” ดาหลาอยากลาตายจริงๆ แค่คิดว่าต้องไปแต่งานกับคนอายุคราวปู่ “น้าก็ไม่อยากทำแบบนี้ แต่มันจำเป็น แกก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอว่าไอ้คนพวกนั้นมันร้ายแค่ไหน” “ฉันรู้น้า แต่ฉันไม่อยาก

“คุณพันจะให้เกลียวช่วยอะไรเหรอคะ” “ผมอยากมีลูก!” “เอ่อ...” เกวิตาถึงกับพูดอะไรไม่ออก เมื่อจู่ๆ เจ้านายหนุ่มก็นึกอยากมีลูก อยากมีเธอไม่ว่าหรอก แต่บอกอยากมีลูกต่อหน้าเธอนี่สิ จะให้เธอตอบอย่างไร