ปรารถนารักเมียเด็ก

ปรารถนารักเมียเด็ก ชุดโคแก่กินหญ้าอ่อน วายุ ภูบดินทร์ หรือ นายลม (อายุ 34 ปี) ขวัญข้าว แดนสรวง หรือ หนูขวัญ (อายุ 21 ปี) ตัวอย่าง “เป็นอะไร” ขวัญข้าวที่เดินหน้างอเอาปิ่นโตไปวางไว้ยังโต๊ะมุมห้องถึงกับส่งค้อนขวับไปให้คนหน้านิ่งที่เดินกลับไปนั่งทำงานต่อทันทีหลังจากทานข้าวเสร็จไม่ได้สนใจสักนิดว่าเธออยู่ในอารมณ์ไหน "นายรู้"เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างเง้างอด ใจจริงเธออยากจะคุยกับเขาตั้งแต่เข้ามา แต่ก็อดทนรอให้อีกฝ่ายทานข้าวจนเสร็จ แล้วดูเขาทำสิ ขนาดเธอทำปากยื่นปากงอหน้านิ่วคิ้วแทบผูกโบว์ให้เห็นเขาก็ยังเอาแต่นิ่ง กว่าจะเอ่ยปากถามออกมาก็ทำเอาเธอลุ้นตัวเกร็ง "รู้อะไร"วายุเอ่ยขึ้นเสียงเรียบก่อนจะหยิบเอกสารแฟ้มใหม่ขึ้นมาตรวจทานอย่างไม่เห็นเป็นเรื่องสำคัญ "ก็รู้ว่าหนูกำลังงอนนาย"ขวัญข้าวถึงกับอดไม่ได้ที่จะส่งค้อนให้คนหน้านิ่งอีกครั้ง "เธองอนฉันอย่างนั้นเหรอ"วายุเลิกคิ้วเงยหน้ามองใบหน้าหวานพร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก “ก็ใช่นะสิ หนูกำลังงอนนายเรื่องพี่พิมอยู่นะ" "เรื่องอะไร" "นายให้เขาทำงานที่นี่" ขวัญข้าวถึงกับหน้ามุ่ยขึ้นมาทันทีก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงงอนเมื่อยังเห็นใบหน้านิ่งเฉยของอีกฝ่าย เธอล่ะเกลียดจริงๆไอ้ใบหน้านิ่งที่ทำเหมือนไม่รู้เรื่องอะไรของเขา ทำไมนะเวลาที่อยู่บนเตียงด้วยกันเขาไม่นิ่งให้มันได้อย่างนี้บ้าง ไม่นิ่งไม่พอยังเรียกร้องเอาจากเธออย่างร้ายกาจอีกต่างหาก ไหนจะเสียงครางต่ำอย่างซาบซ่าน ไหนจะเสียงเรียกขานที่แสนจะอ่อนหวาน แล้วดูสิ่งที่เขาทำตอนนี้สิมันช่างห่างไกลกันราวฟ้ากับเหว ……………………………………………………………………… “นายเมื่อยไหม เดี๋ยวหนูนวดให้” ขวัญข้าวเอ่ยขึ้นเสียงหวานพร้อมกับวางแก้วกาแฟลงบนโต๊ะก่อนที่มือเรียวจะนวดลงบนไหล่แกร่งอย่างนุ่มนวล วายุเพียงแต่หรี่ตามองใบหน้าหวานนิ่งโดยไม่พูดอะไร “พี่พิมเขาชอบนาย”ขวัญข้าวเอ่ยขึ้นเสียงหวานขยับตัวนั่งลงบนที่วางแขนเก้าอี้นวมตัวโตที่ร่างสูงนั่งอยู่บดเบียดด้านข้างให้เสียดสีกับไหล่แกร่งก่อนที่มือเรียวจะค่อยๆบีบนวดลงตามสะโพกหนาไปยังต้นขาแกร่งเน้นจังหวะจะโคนอย่างรู้ดี ยิ่งร่างสูงหายใจติดขัดเธอก็ยิ่งนวดย้ำอย่างอ้อยอิ่ง “อย่างนั้นเหรอ”วายุเอ่ยขึ้นเสียงเรียบขยับนั่งตัวตรงมองใบหน้าหวานด้วยสายตารู้ทัน "แต่นายมีหนูอยู่แล้ว ห้ามนายยุ่งกับพี่พิมนะ ไม่อย่างนั่นหนูจะไม่ให้นายกอด ไม่ให้นายจูบ ขึ้นไปกรุงเทพก็จะไม่ให้นายเข้าห้องด้วย"ขวัญข้าวเอ่ยขึ้นอย่างข่มขู่โดยที่มือเรียวยังทำหน้าที่ไม่ยอมหยุด บางจังหวะก็เป็นเธอเองที่แทบกลั้นหายใจเมื่อเผลอไปโดยความแข็งแกร่งของเขาที่โชว์เด่นภายใต้กางเกงเนื้อหนาอย่างไม่ตั้งใจ วายุเพียงแต่กระตุกยิ้มมุมปากโดยไม่พูดอะไร "หนูพูดจริงๆนะ นายทำใจได้เหรอที่จะไม่ได้กอดหนู"เสียงหวานยังพูดไม่หยุด นั่นสิ เขาทำใจได้จริงๆเหรอ ส่วนเธอแน่นอนว่าเธอทำใจไม่ได้ แค่คิดว่าอกแกร่งที่เธอเคยซบจะถูกคนอื่นทับรอย ก็ทำให้เธอหงุดหงิดแทบบ้าแล้ว “ใครสอนให้ทำแบบนี้” “สอนอะไร อ่อ นวดเหรอ นายชอบหรือเปล่า ถ้าชอบนายก็ห้ามมีคนอื่นนะต้องมีแค่หนูคนเดียว แล้วหนูจะนวดให้นายทุกวันเลย ว่าไงจ้ะนายชอบไหมที่หนูนวดให้แบบนี้ ว้าย!” ขวัญข้าวถึงกับยิ้มกว้างออกมาทันที พร้อมกับนิ้วเรียวที่ขยับเพิ่มแรงบีบบริเวณต้นขาแกร่งอย่างจงใจก่อนจะร้องเสียงหลงขึ้นมาเมื่ออยู่ๆร่างสูงก็ตวัดแขนอุ้มร่างบางของเธอขึ้นมานั่งคร่อมบนตักแกร่งของเขาได้อย่างพอดิบพอดี …………………………………………………………………….. “มันเป็นใคร" "ใครจ๊ะ"ขวัญข้าวเอ่ยขึ้นอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะเดินเอาแก้วเบียร์ไปวางบนโต๊ะตัวเล็กที่วางอยู่ข้างเตียงกว้างพร้อมกับนั่งลงข้างร่างสูงทันที "คนที่มาส่งเธอมันเป็นใคร" "อ่อ มนัสเพื่อนที่เรียนด้วยกันที่กรุงเทพ หนูก็เพิ่งรู้ว่าเขาเป็นคนเชียงใหม่ แถมบ้านอยู่ในตลาดนี่เอง"ขวัญข้าวถึงกับบางอ้อก่อนจะเอ่ยถึงคนที่อีกฝ่ายถามถึง วายุถึงกับหน้าตึงขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินร่างบางเอ่ยถึงคนที่ทำให้ตัวเองอารมณ์ขุ่น แต่ก็เหมือนอีกฝ่ายจะไม่รู้เรื่องเพราะยังคงพูดไม่หยุด “มนัสเป็นลูกของเถ้าแก่ยงที่เปิดร้านขายรถจักรยานที่ท้ายตลาด นายรู้ไหมว่าเถ้าแก่ลดค่ารถจักรยานให้หนูตั้งสองร้อยแน่ะ” “หยุดพูดได้หรือยัง” ขวัญข้าวถึงกับหยุดพูดแทบจะทันที ดวงตากลมโตได้แต่มองร่างสูงอย่างสงสัยก่อนจะยิ้มกว้างออกมาทันทีเมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นอะไร "นายหึงเหรอ" "ฉันบอกตอนไหนว่าหึง"วายุถึงกับชะงักไปทันทีก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าแก้วเบียร์ขึ้นมาดื่ม "ไม่ได้บอก แต่หนูรู้ว่านายหึง"ขวัญข้าวถึงกับยิ้มร่าก่อนจะขยับเข้าหาร่างสูงพร้อมกับแขนเรียวที่ยกขึ้นโอบกอดคอหนาอย่างออดอ้อน ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องบอกเธอก็รู้ ในเมื่อเขาจะอารมณ์เสียทุกครั้งเวลาที่เธออยู่ใกล้ผู้ชายอื่น แต่เธอก็ไม่คิดว่าเขาจะหึงเธอกับมนัส แสดงว่าที่หน้าตึงก็คงจะเพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องงานอย่างที่จอยเข้าใจ หึงอย่างนั้นเหรอ! ทำไมนะคำๆนี้มันถึงได้อุ่นซ่านหัวใจดวงน้อยๆของเธอยิ่งนัก "รู้ดี"วายุเอ่ยขึ้นเสียงเรียบหรี่ตามองใบหน้าหวานด้วยสายตานิ่ง "หนูไม่ใช่หมาสักหน่อย"