ชนกันต์มันร้าย

"ฉันท้อง" ชนกันต์ย่นคอผงะถอยหลังเมื่อแผ่นกระดาษในมือของปรรณนภัสถูกสะบัดใส่หน้าเขาอย่างไม่เบาแรง หน้าของชายหนุ่มเครียดขึงทันทีที่ได้ยินคำสองพยางค์จากเธอ เขาก้มเก็บกระดาษขึ้นมาดู มันเป็นใบที่แสดงผลตรวจครรภ์จากโรงพยาบาล ปรรณนภัสท้อง...กับเขา? "ผมต้องขอคุณแต่งงานไหม? " เขาถามด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเรียบเฉย ไร้แววตื่นเต้นหรือตกใจใดๆ ซึ่งมันไม่ผิดคาดจากที่ปรรณนภัสคิดไว้ "ถ้าจะรับผิดชอบก็ต้องแต่งงานและจดทะเบียนสมรส" "ถามจริง? " เขาเลิกคิ้วถามคล้ายคนไม่รู้ร้อนรู้หนาว หรืออาจจะไม่รู้สึกอะไรเลยก็ได้ "แต่ถ้าจะไม่รับก็บอกมาคำเดียว และนายจะไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเด็กอีกเลย" "ผมจะออกค่าใช้จ่ายทุกอย่างให้ก็แล้วกัน"