มาตาลดา เล่ม 2
เวลาเธอเดินผ่านเพื่อน ทุกคนจะชี้มาที่เธอแล้วหัวเราะ กลุ่มไหนทำท่าใจกล้าและเก๋าหน่อยก็จะร้องเรียกเธอว่า "มาตาลูกตุ๊ด มานี่หน่อย" แรกๆ เธอก็อดทน แต่พอวันนึงไปนั่งกอดเข่าร้องไห้ แล้วพ่อมาเจอ พอเธอเล่าให้ฟัง พ่อก็เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มแล้วลูบหัวเธอเบาๆ สอนเธอว่า "ทนได้ก็ทน แต่ถ้าอดทนแล้วมันรู้สึกว่าไม่ไหว เขารังแกเราเกินไปก็ไม่ต้องทน" ดังนั้นวันรุ่งขึ้นเมื่อมาตาลดาไปโรงเรียนอีกครั้ง และเดินผ่านกลุ่มปากเปราะนั่นอีกหน พอพวกเขาเริ่มล้อเลียนเธอพร้อมกับตะโกนเรียกด้วยประโยคเดิมๆ "มาตาลูกตุ๊ด มาตาลูกตุ๊ด" แทนที่จะกัดฟันแล้วเดินหนีไป เธอเปลี่ยนเป็นตะโกนดังๆ เป็นการปลุกใจ "เป็นลูกตุ๊ดแล้วหนักหัวแม่แกเหรอ!"