ชื่อพิรุณแปลว่าฝน... ฝนกรดน่ะสิ!!

ด้วยความรักของฉัน ถูกมองเป็นแค่... ความต้องการเอาชนะ ‘พันแสง’เขา... คนที่ฉันรัก ไม่เคยมองเห็นความรักของฉันเลย

"สัญญาว่าจะไม่รุนแรง แต่..." ชายหนุ่มหยุดจูบลงบนต้นคอขาว มัตติกาเอนหน้าหนี ตรงผิวที่ถูกเขาสัมผัสเหมือนมีไฟแล่นผ่าน "ตอนนั้นต้องห้ามยั่วมาก เข้าใจนะ"

“เซ็กซ์ซาดิสต์ คือเขาต้องการให้ฉันนอนลงกับพื้นแล้วใช้ไอ้นั่นตีฉันจนเป็นรอย” “พระเจ้า!” ไครีย์ถึงกับยกมือขึ้นทาบอกตาโต “ไอ้นั่นของเขาน่ะนะ แล้วถ้าตีจนขึ้นรอย มันต้องยาวแค่ไหนถึงจะใช้มาตีได้!”

บางทีความรักก็เริ่มต้นง่าย ๆ ด้วยประโยคที่ว่า 'พี่แม่-ง... โคตรอ่อยเลยว่ะ!'

รัก มันไม่สำคัญ แค่ต้องการทางกายเท่านั้นก็พอ! แต่...จะได้เหรอ เมื่อรักลอยเข้าหน้าต่าง แล้วไล่ความอ้างว้างออกทางประตู!

เมื่อคนอกหัก ถูกขอให้กลับมา 'รัก' อีกครั้ง

ตอนแรกก็ไม่คิดจะรัก แต่จู่ ๆ ก็ดันคิดจะพักเรื่องไม่รัก มาต่อให้เป็นเรื่องรัก ๆ ซะงั้น!

ก็แค่คืนนั้น ดันหลงมาเจอกัน แล้วแค่ต่อจากนั้น ดันจำไม่ลืม!

ถ้ายังเลิกรักไม่ได้ ก็จงรักต่อไป แต่อย่าฝืน

“ผมไม่สนใจปลาพวกนี้ ตอนนี้... คุณก็รู้ผมสนใจอะไรมากกว่าพวกนั้น” หน้าผากที่แนบสนิทกัน กับลมหายใจที่รินรด สายตาสานสบใกล้แค่นิ้วกั้น “อันนา... ให้ตายผมเหมือนจะลงแดงเชียวละ ถ้าไม่ได้จูบคุณตอนนี้”

จำใจแต่งงานน่ะพอทน แต่ให้หย่าตอนติดกลิ่นน่ะพอเลย

ไม่หึง ไม่หวง ไม่ต้องเป็นห่วง แค่ยามค่ำในบางคืนให้มีแค่เราก็พอ

‘รัมย์’ ที่ไม่ใช่เหล้า แต่ทำให้เมาได้เหมือนกัน!

ก็แค่คนในอดีต ตอนเลิกราก็จบ...ด้วยดี(มั้ง) แต่พอเจอกันอีกที แค่หน้าผม เธอกลับไม่อยากมอง ทว่าอดีต 'เด็กของผม' คนนั้น เพียงเวลาผ่านไปแค่ไม่กี่ปีที่ไม่เจอ ทำไมตอนนี้ถึงได้กลายเป็นคุณแม่ยังสาวกันเล่า!?

"เรารักกันมันไม่ผิด" บางคนก็ไม่เข้าใจว่าคำว่ามั่นใจกับหลงตัวเองมันต่างกันยังไง "จริงไหมล่ะ เคยได้ยินไหมเล่าที่พูด ๆ กัน ความรักไม่มีผิด" เขายิ้มตาพราวและให้ตายสิ... ทำไมต้องใจสั่นด้วย!

ครั้งหนึ่งเธอเคยคิดว่าความรักคือการครอบครอง อยากได้ต้องได้ ทำทุกอย่างไม่เคยหวั่น แต่ตอนนี้เธอรู้แล้ว ไม่ว่าจะทำอย่างไร ถ้าไม่รักก็คือไม่รัก

Move on คือก้าวไปข้างหน้า แต่ว้าก็ยัง I still think about you Once in a while (มั้ง!)

เจ็ดปีแห่งสถานะแบบว่า ‘แอบแซ่บ!’ ที่รู้กันแค่สองคน ไม่ได้ห้ามหึง ไม่ได้ห้ามหวง ไม่ได้ห้ามห่วง แต่ห้ามคนอื่นรู้!

คืนวันครบรอบแบบช้ำ ๆ ที่ดึงเราให้มาเจอกัน บนความเหงาของคนถูกเท