ปากบอกไม่ แต่ใจบอกรัก "ผมหมั่นไส้ผู้หญิงคนนี้ อยากหยิกให้เนื้อเขียว" "เอ่อ นั่นเขาเรียกมันเขี้ยวค่ะคุณชลาธิศ"

เบื้องหลังม่านแสงจันทร์ เขาคนนั้นเป็นใคร ผู้ชายหล่อเหลา ดวงหน้าคมนัยน์ตากร้าว... เขาสง่าผ่าเผยราวกับจอมทัพผู้เกรียงไกร

นอกจากดวงหน้าเรียวรูปไข่ ริมฝีปากแสนหวาน ที่มองปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเธอสวยบาดใจเขาเพียงไร ยังมีนัยน์ตาใสแป๋วที่จ้องมาอย่างท้าทายนั่นด้วย ที่ทำเอาพ่อเลี้ยงหนุ่มหัวใจกระตุกเป็นรอบที่สามนับแต่เจอหน้ากัน

ท่ามกลางความงดงามของเวิ้งน้ำใต้แสงจันทร์ เขาและเธอต้องจับมือกัน เผชิญอาถรรพ์จากตำนานสาปนาคา

“อย่ามัวโอ้เอ้ ลงมานอนบนเตียงเดี๋ยวนี้ แค่ฉันไม่จับทำเมียตั้งแต่คืนแรกก็ถือว่าใจดีมากแล้ว รู้ไว้แค่ว่าตั้งแต่อายุสิบเจ็ด ฉันไม่เคยนอนบนเตียงคนเดียว”

“ถอยออกไปนะ ฉันขยะแขยงคุณ คุณหลอกให้ฉันตายใจคิดว่าคุณเป็นคนดี เป็นสุภาพบุรุษ” “เปล่าเลย เธอต่างหากที่ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้ เธอเองก็ใช้ความหลอกลวง ความแพศยาที่มีปลุกความเลวของฉันออกมา”

ใจกลางอาณาจักรคูฮาร์ที่แสนมั่งคั่ง ทั้งโลกต่างจับตามองและนับถอยหลังให้กับงานยักษ์ระดับเวิลด์คลาสของเจ้าชายราล์ฟแบดบอยตัวฉกาจ ความหล่อเหลา เร่าร้อนด้วยไฟเสน่หาของเขาพร้อมแผดเผาหัวใจใครต่อใครให้มอดไหม้

อาเดรียน ไคล์ฟ มหาเศรษฐีหนุ่มรูปงามผู้หยิ่งทะนงและเย็นชาอย่างร้ายกาจ เขาไม่ศรัทธาต่อความรัก เห็นหล่อๆอย่างนี้ อย่าได้หลงเสน่ห์เข้าเชียว เจ้าชู้ตัวพ่อของบูคาเรสต์เลยรู้ไว้

เป็นเธอเองที่คิดอะไรง่ายไป สร้างแผนลวงใจให้เขามารัก แต่ดันตกหลุมรักเขาเสียเอง

"อยากเก็บคุณไว้รัก ไว้ใคร่ และทำอะไรๆ ด้วยทุกคืน"

ค่ำคืนแสนหวานแม้มีจุดเริ่มต้นจากความใคร่ ต่อให้อย่างไรก็ยังหวาน กลิ่นหอมอ่อนๆ จากซอกคอเธอทำให้เขาเริ่มไม่เป็นตัวเอง ลำคอแห้งผาก ศรันย์เผลอไผลเกลี่ยปลายนิ้วโป้งที่กลีบปากสีกุหลาบ อดจินตนาการไม่ได้ว่า..

เธอพกความแค้นมาเต็มพิกัดแต่เขากลับทำให้เธอรักจนหมดหัวใจ

นางเอกตกกระป๋องแถมป่วยต้องกลับมาขอพึ่งใบบุญนักธุรกิจหนุ่มหล่อที่เธอเคยหนีการแต่งงานกับเขาไป เขาเป็นอดีตคนรักและยังเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ถึงจะเคยรักเธอหัวปักหัวปำแต่ตอนนีเขากำลังจะแต่งงานใหม่

เธอถูกเจ้าชายเพลย์บอยแห่งซาฮาห์ทาบทามมาเป็นนางบำเรอ ความรักเร่าร้อนซ่อนเล่ห์จึงอุบัติขึ้นภายใต้ประกายสีรุ้งระยิบระยับของผืนทราย

เพลย์บอยหนุ่มเจ้าสำราญ และดาราสาวเจ้าเสน่ห์ กับภารกิจตามหาเพชรหมื่นตะวัน สู่การผจญภัยสุดหวามหวานบนดินแดนแห่งผืนทรายสีทอง

“ถึงฉันต้องลงเอยกับคนอย่างคุณ คุณก็จะเป็นเจ้าของฉันได้แค่ตัว” อ้อมกอดของภีมวัตแข็งแกร่งราวคีมเหล็ก แม้ในยามที่มืออีกข้างของเขาเกาะเกี่ยวแพนตี้ตัวจิ๋วของเธอให้เลื่อนลง วิณดายังทำได้แค่เพียงหอบหายใจ

ภายใต้แสงจันทร์กระจ่าง เธอพ่ายแพ้อย่างราบคาบให้แก่อำนาจเสน่หาที่แสนเร่าร้อนของเขา เจ้าของดวงหน้าหล่อเหลา นัยน์ตาคมกริบ เขากร้าวแกร่ง มีวาจาเป็นประกาศิต เพียงแค่ปรายตามองมา เภลินด์ก็สั่นไปทั้งใจ

จะออกฤทธิ์ออกเดชมาอีกแค่ไหนก็ได้ ยิ่งดื้อเท่าไร ฉันยิ่งมีวิธีลงโทษเธอหนักขึ้นเท่านั้น สำหรับฉัน โซ่แส้กุญแจมือ ไม่ใช่ของหายากเลย