ถูกสามีเมินเฉยมานานหลายปี ลู่ชิงจึงทำได้เพียงกินและใช้เงินคลายเครียด…กลายเป็นโอเมก้าที่หมองหม่นจนไม่เหลือความงดงามที่เคยมี กระทั่งตระหนักได้เขาจึงหันกลับมาดูแลตนเอง และไม่ได้มองสามีเป็นคนสำคัญอีกต่อไป

'เย่เซิน'คุณชายนิสัยร้ายกาจที่ผู้คนรังเกียจและมองว่าเขาเป็นเพียงแจกันดอกไม้ วันหนึ่งกลับเลิกไล่ตามรักแรกที่ไม่เคยตัดใจได้จนทุกคนตกตะลึง...หลังจากนั้นเขาก็เริ่มทำตัวดีและมีเสน่ห์ขึ้นมาราวกับเป็นคนละคน!

ในเมื่อไม่โดนระบบควบคุมอีกแล้ว… งั้นเล่นนอกบทกับตัวละครหลักในแต่ละโลก ที่มีดีทั้งรูปโฉมและฐานะ แล้วยังได้แต้มด้วยไม่ดีกว่าหรือไง?

เผลอขึ้นเสียงใส่ก็ทำหน้าขึงขัง แซวว่าลงพุงก็พลิกตัวนอนหันหลัง ไม่พอใจก็จะชอบลงโทษภรรยาบนเตียง… จื่อลู่ รู้สึกเครียด ตาแก่ที่บ้านเป็นอะไรกันแน่ ? ให้โอเมก้าโลว์คลาสแบบเขาอยู่อย่างสงบๆสักทีจะได้ไหม!!

ซุนตังตังได้แต่มองใบหน้างดงามเกินคนของทรูอัลฟ่าที่รีบชิงออเซาะบีบน้ำตาก่อนที่เขาจะสบถด่าเจ้าตัว…ทั้งๆที่เขามักจะถูกอีกฝ่ายรังแกอย่างหนัก และคนที่ต้องอุ้มท้องก็คือโอเมก้าอย่างเขา บัดซบ!

ท่ามกลางศิลปินฝึกหัดในจักรวรรดิ เบต้าธรรมดาอย่างฟู่จินกลับมีออร่าโดดเด่นจนถูกระแวงและริษยา เขาจึงเริ่มเรียนรู้ทักษะการเอาตัวรอดโดยการออดอ้อนและบีบน้ำตา..เพื่อกอดขาทองคำของอัลฟ่าชนชั้นสูงแซ่โจวจนร่ำรวย

ภรรยาของท่านนายพลถูกละเลยจนเสียสติ…หนีไปเข้าวงการบันเทิงโดยไม่คิดปรึกษาผู้ใด แต่ทว่าเมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน เขากลับกลายเป็นโอเมก้าที่งดงามมากที่สุดในจักรวรรดิ แล้วยังเป็นที่หมายปองของเหล่าอัลฟ่า!

คนขี้งกอย่างชิงเยียนตื่นขึ้นมาในฐานะตัวร้ายในนิยายBLที่เขาแต่งตั้งตัวเองขึ้นมาเป็นแม่ยกของพระรอง เมื่อตั้งสติได้เขาใช้ชีวิตต่อโดยสนใจแค่เงินและลูกโง่..ส่วนพระเอกที่นมเล็กกว่าพระรองนั้นไม่มีอะไรน่าสนใจ

'เยี่ยนซูซู' ไกด์ระดับ(SS+)เกิดมาในชาติตระกูลที่ดี ขี้เกียจทำงาน ใช้เวลาว่างในการตามสตล์อกเกอร์ 'หานจวินฉี'เซนติเนลหนุ่มระดับ(SS+)เป็นหลักการสำคัญในการใช้ชีวิต ส่วนเรื่องอาหารการกินเป็นเรื่องรองลงมา…