“ผมไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงซ้ำสอง ดังนั้นคุณมีสิทธิ์ลองได้แค่ครั้งเดียว และคุณต้องตัดสินใจตอนนี้ ...เอาหรือไม่เอา”

ในเมื่อเขาไม่พร้อมจะมีลูก งั้นลูกของเธอก็ไม่จำเป็นต้องมีพ่อ และชีวิตของเธอก็ต้องไม่มีเขาด้วยเหมือนกัน

"เด็กคนนี้วาจะยกให้เป็นกรรมสิทธิ์ของพี่ หรือวาจะเลี้ยงเองแล้วให้พี่เป็นคนรับผิดชอบค่าเลี้ยงดูทั้งหมด เพราะยังไงเราก็ต้องหย่ากัน นั่นหมายความว่าการอยู่ด้วยกันแบบสามคนพ่อแม่ลูกไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน"

“ถ้าเขาแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น ระหว่างเขากับฉันก็จบกันแค่นี้ ไม่ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก รวมทั้งลูกในท้องของฉันด้วย”

"ผมไม่โง่ให้ใครจับทำผัวหรอก!" "อย่าห่วงไปเลยค่ะคุณแสน เพราะฉันเองก็ไม่เคยอยากได้ผู้ชายชื่อศตวรรษเป็นสามี!" "นภัสสร!"

"โง่มากถึงขนาดไม่รู้เลยเหรอม่านไหม ผู้ชายเวลามันอยากเอาจนหน้ามืดน่ะ มันก็พูดได้ทุกอย่างนั่นแหละ" "คุณปราณ!"

"ผู้ชายในอดีตคนนั้นไม่ใช่ผัวค่ะ แค่เคยนอนด้วยกัน" "เจ็บนะ เจ็บจี๊ดเลย" รัชตะยกมือขึ้นมากุมหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง

“ฉันต้องการความช่วยเหลือ” “ผมไม่ใช่นักบุญ” “แต่คุณเป็นหมอ” “ผมรักษาคนป่วย ไม่ได้ช่วยเหลือใครพร่ำเพรื่อ และเท่าที่เห็น...คุณก็ดูปกติสุขดี”

“คุณรัณขอมากเกินไปค่ะ เราสองคนเพิ่งกลับมาเจอกัน ความสัมพันธ์ในอดีตมันจบไปนานแล้ว ดังนั้น...สถานะเดียวที่ฉันให้ได้ในตอนนี้ก็คือ พ่อของมีมี่เท่านั้น”

"ชุดเจ้าสาวราคาเจ็ดแสนเหรอ!" "ค่ะ" "ชุดแต่งงานบ้าบออะไรแพงโคตร!" "สั่งตรงจากปารีสค่ะ ฉันเลือกถูกที่สุดของร้านนี้แล้วนะคะประหยัดงบ เผื่อเหลือเราจะได้เอาเงินมาแบ่งกัน" "นั่นมันเงินผมไม่ใช่เหรอคุณ"

"หนูยังไม่เคย....กับใครมาก่อนเหรอ"

"หนูทับไข่ฉัน" ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างด้วยความตกใจสุดขีด! "หนูทำไข่ท่านประธานแตกเหรอคะ!" คนถามไม่ถามเปล่าแต่ยังควานมือลงไปเสาะหาหลักฐานเพื่อตรวจสอบตามสัญชาตญาณ "อย่าบีบ!"

อิชย์ อัศวภูวดล VS อลิษา (โคแก่ 35 VS หญ้าอ่อน 21) “ตอนเย็นเราจะเล่นเสียวกัน”

"น้องเพลงเป็นสายเลือดของผม เป็นลูกสาวของผม!" "สายเลือดที่คุณไม่มีสิทธิ์ค่ะนายหัว เพราะน้องเพลงเป็นลูกของฉันคนเดียว!"

ก็แค่คนเมา ‘ได้เสีย’ กัน เพราะ ‘อารมณ์’ มันพาไป ‘โปรดรัก’ คิดว่าเรื่องมันจะจบลงแค่คืนนั้น แต่เธอคิดผิด เพราะสำหรับ ‘ปราบ ปิติกุล’ คำว่า ‘ผัวเมียคืนเดียว’ ไม่เคยมีอยู่จริง!