เมื่อเพื่อนในวัยเด็กที่เคยเดินตามกันต้อย ๆ หายไปกว่าสิบปี กลับมาเจอกันในสถานการณ์ที่บีบบังคับทำให้ไต้ฝุ่นมืดแปดด้านว่าจะเลือกฟังเสียงหัวใจตัวเองหรือปล่อยมือน้อย ๆ ที่เคยจับไว้ทิ้งไป

“คิดว่าเอาลูกมาล่อแล้วผมจะยอมใจอ่อนเหรอครับ ศา ลา วัด” “ก็เห็นยอมตลอดไม่ใช่เหรอครับ เด็กดี”

“มึงต้องการอะไรจากกูเนี่ยสิงหา จะเอาอะไรก็ไม่พูด เอะอะจับกูจูบอย่างเดียวเลยนะมึง”

“ถ้าการทำให้ท่านนายพลเจ้าจอมก้มหัวให้มันยากนัก ก็แค่เปลี่ยนให้เขาไปนอนอยู่ใต้ร่างมึงสิวะเพื่อนรัก”

“ให้กูพักบ้างเถอะมันจะหลวมหมดแล้ว” “ไม่หลวมครับ ผมเช็คทุกวัน”