นางมาในแดนแห่งนี้ด้วยเหตุบังเอิญ หรือนรกยังไม่ต้องการตัวกันแน่นะ แต่ที่แน่ๆคือ.... "นี่ข้าต้องคำนวณค่าเสียหายอีกแล้วเหรอเนี่ย!? พวกเจ้าช่วยหยุดพังโรงเรียนสักทีขอร้องล่ะ (T∆T)"

เมื่อครั้นยังเยาว์ หวนนึกถึงยามเมื่ออยู่เคียงเจ้า ไม่อาจแม้ปล่อยมือ หรือ ไม่อาจแม้จะละสายตาจากชายผ้าสีม่วงนั้น

"ข้า เว่ยอิง นามรอง อู๋เซี่ยน" "ข้า เว่ยเซียว นามรอง เซียวจ้าน" . . . "พวกข้าต้องรบกวนท่านแล้ว คุณชาย"

บางครั้งพวกคุณเคยคิหรือไม่ว่าจุดมุ่งหมายของเราคือ อะไร แต่คงจะมีสักวันที่พวกคุณจะรู้ด้วยตัวเอง

เมื่อใดที่พ่ออยู่ข้างหลังจงรู้ตัวว่าต้องพึ่งพาตนเอง เมื่อพ่อชราภาพขอแค่ให้ได้รู้ว่าหมดหมน้าที่ ถึงคราที่ลูกต้องก้าวเดินไปข้างหน้าเพียงลำพัง เมื่อพ่อไม่อยู่จงขอให้ลูกรู้ว่า พ่อจะอยู่กับลูกเสมอ

"สุกสันต์วันเกิดน็อคโตะพวกเราจะรักนายตลอดไป"

ฉันอยากจะเล่าบางอย่าางที่ฉันไม่เคยที่จะเล่าให้ใครฟังและในวันนี้ฉันจะเล่าให้ฟังเอง