“ถึงเวลาที่เธอจักต้องมาหาพี่แล้วหนา เทียนนภัทร แม้นครั้งนี้พี่จักต้องตายพี่ก็จักรักษาดวงนี้ของพี่ไว้"

"กูไม่อยากยุ่งกับวิญญาณ" คำพูดที่ถูกเอื่อนเอ่ยออกมาด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ของพยัคย์แต่ทว่ามันกับเป็นจุดเริ่มต้นของคำว่า "คน กับ วิญญาณ" หากทั้งคู่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันเรื่องราวความรักครั้งนี้จะจบยังไง

“ อย่ายุ่งกับมันอีกถ้ามึงยังอยากเรียกกูว่าพ่อครู ” เรื่องราวของคนหนึ่งคนหากทว่าวันหนึ่งกับตั้งใจเข้าไปติดในบวงกรรมของคน "ผู้นั้น" เธอจะต้องแลกด้วยอะไรเมื่อต้องสืบทอดตำแหน่งพ่อครูต่อจาก"เจ้าสำนักจำปา"

เมื่อความแค้นนำพาให้ทั้งสามมาพบกันเมื่อหนึ่งคนกำลังขอ "เธอแต่งงาน" แต่แล้วสิ่งไม่คาดคิดกลับเผยความจริงว่า "เธอนั้นเสียชีวิตแล้ว" แต่ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกเมื่อตื่นขึ้นมาอีกทีตนกับถูก "ล่ามโซ่เอาไว้"

“อย่ามาทำตัวอ่อยฉัน นิชา!” คำพูดสุดแสนเย็นชาเอื้อนเอ่ยขึ้นให้สาวน้อยที่มีดวงตาสีน้ำทะเลกลมโตมองมาด้วยความหวานเยิ้ม “ทำไมคะ อาเกื้อยอมเป็นของนิชาแล้วหรอคะ”

ตำแหน่งผู้กองที่ลูกน้องต่างหวาดกลัวในความตรงไปตรงมามาพร้อมกับรังสีอำมหิตที่ลูกน้องไม่กล้าแม้กระทั่งเข้าใกล้ "อย่างผู้กองคราม" แต่ใครจะรู้เล่าว่าแค่น้ำเสียงเย็นชาของเธอข๋ากลับทำผู้กองเข่าอ่อนเสียได้