แม่จ๋า : “เอาแบบนี้ดีไหมคะ น้ำว้าลองคิดว่าตอนนี้กำลังเล่นซ่อนหากับพ่อจ๋าดีไหม” / ยัยหนูน้ำว้า : “พ่อจ๋าช่อนเก่งจัง น้ำว้าหาไม่เจอเลย”

เขาตั้งใจมาจีบเพื่อนเธอ แต่เราดันพลั้งเผลอมีอะไรกัน "ผมชอบเพื่อนคุณ แต่เลี้ยงดูคุณอีกคนก็ได้"

“เด็กคนนี้เป็นลูกผมใช่ไหม ถ้าเลี้ยงให้ดีไม่ได้ผมจะเอาแกไปเลี้ยงเอง” “เอาอะไรมามั่นใจว่าอะตอมเป็นลูกอาจารย์คะ”

พี่ไทม์ : “อายุแค่สิบแปด ริจะมีผัว?” หนูน้ำผึ้ง : “อือ อยากมีผัว…ยิ่งผัวรวย ๆ เป็นเจ้าของสวนทุเรียนยิ่งชอบ”

เขาเคยบอกว่า…ให้ตายก็ไม่มีวันรักเธอ แต่สุดท้าย…ในวันที่เขาไม่เหลือใคร เธอยังคอยอยู่เป็นยารักษาแผลใจ

"คนไม่รักกัน จะมีลูกให้เป็นภาระทำไม"

ยอมถูกเก็บซ่อนในมุมลับก็เพราะรัก คนใช้ในบ้านอย่างเธอได้มีโอกาศอยู่เคียงข้างแม้ในเงาก็ดีเท่าไหร่แล้ว รอวันเขาเบื่อและเขี่ยทิ้งไป

นอนกอดกันทุกคืน ตื่นเช้ามาก็เจอ แต่เธอดันบอกว่าเป็นได้แค่เพื่อนสนิท อยากจะตะโกนใส่หน้าให้รู้ไปเลยว่า 'เพื่อนที่ไหนมันจูบกันวะ' ก็อยากจะโหดอยู่หรอก แต่กลัวเธอโกรธมากกว่า

เรื่องของผู้ชายร้ายๆ ปากร้าย ใจร้าย แต่รักเธอที่สุด #เรื่องนี้ไม่มีตัวร้ายเพราะไม่มีใครร้ายเกินพระเอกเราแล้ว พี่ซันเพื่อนพี่หนึ่งจากเรื่อง #รักไม่จาง ลงชื่อเรื่องไว้ก่อนนะคะ

บทนำ มัสยา ตั้งมั่นว่าจะอยู่คนเดียวและชีวิตเธอต้องมีความสุข  ชลสินธุ์ จะผูกมัดเธอไว้ด้วยการแต่งงานหลอกๆครั้งนี้ “จะให้มาแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักแล้วอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตเนี่ยนะ”

พอ.ถูกแม่บังคับให้แต่งกับ นอ.ที่ถูกส่งมาเป็นเจ้าสาวตัวแทน แรกๆ ไม่รัก สักพักเริ่มห่วง หวง “อายุแค่สิบแปด ริจะมีผัว?” “อือ อยากมีผัว…ยิ่งผัวรวย ๆ เป็นเจ้าของสวนทุเรียนยิ่งชอบ”

เธอเป็นเหมือนฝนแรกของฤดู ที่นำความชุ่มชื่นกลับมาสู่หัวใจแห้งแล้งของเขาอีกครั้ง