นอนอ่านการ์ตูนอยู่ดีๆก็หลุดเข้าไปในมังงะแนวโซเน็นเสียนี่ แต่ขุ่นพร๊ะ ทำไมหนุ่มๆนักกีฬาเค้าถึงได้ฮอตกันเบอร์นี้ ยังไงลองเปลี่ยนแนวจากการ์ตูนกีฬาไปเป็นโชโจตาหวานดีกว่ามั้ยยย

เพราะสาเหตุอะไร ผู้ชายที่เพิ่งรู้จักกันไม่กี่เดือนถึงสามารถทลายเกราะกำบังที่ฉันใช้เวลายี่สิบหกปีสร้างขึ้นลงได้ภายในช่วงเวลาสั้นๆเพียงสามวันเท่านั้น

ต้อยต่ำยิ่งกว่าเศษธุลี...ตัวข้าหาได้คู่ควรไม่

ไป๋เซียงละทิ้งชีวิตสุขสบาย ตัดเส้นเอ็น ทำลายกล่องเสียง กลายเป็นนางบำเรอของขันทีวิปลาส เป็นหมากเบี้ยให้ผู้อื่นใช้งาน หวังเพียงช่วยชำระแค้น คุ้มครองให้เขามีชีวิตที่สุขสงบปลอดภัย ไม่รักนางไม่เป็นไร ขอเพียงนางได้รักเขาข้างเดียวต่อไปก็พอ

เกิดใหม่ทั้งที คนอื่นเขาได้เป็นตัวเอก lucky in love, lucky in game ชนิดที่ต่อให้เก็บหมาขี้เรื้อนกลับมาก็ยังแปลงร่างเป็นสัตว์เทพบรรพกาลได้ แล้วทำไม๊ทำไม...เธอถึงได้เป็นแค่ฮีลเลอร์กากๆล่ะ!!!

นางอุตส่าห์มีวาสนาได้เป็นศิษย์ก้นกุฏิของหมอเทวดาทั้งที ใครจะคิดเล่าว่าแม้แต่เขายังไม่สามารถสั่งสอนนางให้เป็นผู้เป็นคนได้ กระทั่งจดหมายฉบับหนึ่งของศิษย์พี่นำพานางไปยังค่ายทหารสุดขอบชายแดน...ม่านบทใหม่จึงเปิดฉากขึ้น

สวรรค์คงคิดว่าการตื่นมาเป็นนางร้ายในนิยายรักปวดตับมีชะตาอาภัพเป็นจำเลยรักให้พระเอกตบจูบ พระรองกักขังหน่วงเหนี่ยวมันยังเลวร้ายไม่พอ ถึงได้สาปส่งให้ไม่ว่าจะบิด จะลี้ จะดิ้น จะหนีอย่างไรก็หนีจุดจบอเนจอนาถไม่พ้น!

การถูกเซียนรูปงามเก็บกลับไปเลี้ยงยามเป็นเพียงทารกจะว่าเป็นเวรหรือเป็นกรรมของนางดีหนอ เขากำชับให้นางกตัญญู แต่ทำไมเผลอทีไรต้องจับนางกดลงกับเตียง!

ลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบตัวเองอยู่ในยุคคล้ายจีนโบราณ เลี้ยงอนุไว้เป็นสิบ คุมกองกำลังเรือนแสนแถมเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขที่เหลือเพียงหนึ่งเดียวของราชวงศ์กษัตริย์อันรุ่งโรจน์ วอททททท?

เป็นใบไม้ใบน้อยที่ถูกซุกซ่อนไว้กลางป่า ไม่มีใครคิดว่าพรสวรรค์ของเธอสำคัญจนกระทั่งได้พบเขา...ชะตากรรมจึงพลิกตลบตะแลงจากขาวเป็นดำอย่างไม่มีวันหวนกลับ (คำเตือน นิยายเรื่องนี้โคตรดาร์ก)

นิยายลมเพลมพัดตามแต่อารมณ์จะพาไป

สงครามในครั้งอดีตซึ่งเต็มไปด้วยปริศนาเมื่อหลายพันปีก่อน แม้จะจบลงแล้ว แต่ตะกอนที่ตกค้างก่อให้เกิดการแย่งชิงอำนาจ หักเหลี่ยมเฉือนคมกันอีกครั้ง โดยมีเธอ...เป็นกุญแจสู่เรื่องราวทั้งในอดีตและปัจจุบัน