นางไม่น่าไปล่วงรู้ความลับอันตราย จนกลายเป็นเหตุให้ถูกลักพาตัวมาไว้ที่นครฉิมพลีแห่งนี้เลยจริง ๆ หึ! ในเมื่อเจ้าครุฑนั่นกล้าจับนางมา นางก็จะไม่ยอมเป็นแค่เหยื่อให้ถูกรังแกเช่นกัน

ไหนว่าเจ้าเป็นก้อนหินยังไงละ แล้วทำไมจึงทำตาแดง...เมื่อได้ยินการตัดเยื่อใยจากคนรัก โอ๋...โอ๋...ใครกันใครช่างทำร้ายหัวใจเจ้า

นี่เป็นบันทึกของผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งบ่อยครั้งมักจะพาตัวเองไปในที่ที่ไม่คุ้นเคย...เมื่อพบเห็นสิ่งใดในระหว่างทางจึงได้นำสิ่งนั้นกลับมาเล่าใหม่

ที่ใต้ฟ้านี้ไม่ได้มีแค่เราที่มองไปยังที่นั่น...ในเวลาเดียวกันก็คงจะมีใครอีกหลายคนกำลังทำแบบนั้นด้วยเหมือนกัน

ครั้งหนึ่งผมมีความฝันว่าอยากจะปั่นจักรยานไปเที่ยวทั่วประเทศไทย และนี่มันก็ได้เวลาของผมแล้วที่จะต้องออกเดินทาง...

ตอนอาจารย์สี่สิบก็ว่าหล่อแล้ว นี่เธอยังได้ย้อนเวลามาเจอกับเขาในวัยยี่สิบห้ายิ่งชวนใจละลายเข้าไปใหญ่ แบบนี้ก็ว้าวุ่นเลยน่ะสิ นอกจากจะต้องหาทางกลับปัจจุบันแล้ว เธอยังต้องคอยหักห้ามใจไม่ให้หลงรักเขาด้วย

ที่หน้าผาฟากโน้นข้าจะคอยมองดูเจ้า ดูว่าเจ้าได้เติบโตเป็นต้นไม้ที่แข็งแรงและสง่างาม และจะคอยขับเพลงปลอบประโลมเจ้าในยามที่เป็นทุกข์ เมื่อเจ้ามองขึ้นไปเจ้าจะเห็นว่าข้ายืนมองเจ้าอยู่เสมอๆ

ถ้าอยากจะร้องไห้ก็ร้องมันออกมาเถอะ เดี๋ยวความมืดแห่งรัตติกาลจะช่วยบดบังใบหน้าที่ไม่สวยงามของเจ้าเอง