- 11
- 629
- 0
- 0 (0)
หมดแล้วซึ่งความโกรธแค้น…เหลือเพียงความตื่นเต้นและท้าทาย ที่สุดท้าย…กลับกลายเป็นความรัก
หมดแล้วซึ่งความโกรธแค้น…เหลือเพียงความตื่นเต้นและท้าทาย ที่สุดท้าย…กลับกลายเป็นความรัก
ฉัตรลดา ยอมแลกอนาคตกับอ้อมกอดแสนเย็นชา เพื่อแลกกับเงินก้อนหนึ่ง แต่สิ่งที่เขามอบกลับมา ไม่ใช่แค่การครอบครอง มันคือความรู้สึกที่ไม่อาจหนี
เธอก็เป็นแค่ 'เมียประดับ' ของเขาเท่านั้น ห้ามหวั่นไหว ห้ามมีใจ ห้ามแอบมอง ห้ามหลงรัก...
เพราะการพบหน้ากันครั้งแรกเธอประทับใจเขาต่างหาก ถึงได้ยอมรับข้อเสนอของเขา...
"พี่เคยได้ยินแต่โจรปล้นใจ แต่นี่ทำไมน้องถึงได้มาปล้นหัวใจ มหาโจร อย่างพี่..."
เพียงแค่บีบก็ตาย แต่ถึงคลายก็ไม่รอด...
เมื่อลมหนาวพัดพาให้คนสองคนมาเจอกันแบบถูกที่ถูกเวลาตามแรงดึงดูดของจักรวาลเนื้อคู่ ทั้งผลบุญและผลกรรมจะนำพาให้ทั้งสองฟันฝ่าอุปสรรคและตกหลุมรักกันชั่วนิจนิรันดร์...
ราชา ตามหาคนร้ายที่ขับรถชนคนรักเมื่อสิบปีที่แล้วจนเจอ ในเมื่อความยุติธรรมและเวรกรรมไม่ทำงาน เขาจะเป็นคนจัดการมันเอง ปิ่นมุก หนีจากการถูกแม่คลุมถุงชน แต่กลับถูกชายปริศนาลักพาตัว
สำหรับเขาเงินซื้อได้ทุกอย่างยกเว้นหัวใจของเธอ แต่สำหรับเธอเขาคือบุรุษรูปงามที่เต็มไปด้วยหนามที่แหลมคม…
"นอกจากหน้าตา นายก็ไม่มีอะไรเหมือนพี่ชายของนายเลยสักนิด"
เธอ เป็นเพียงสุนัขแสนรักที่เขาโปรดปราน ส่วนเขาเป็นเจ้าของจอมทารุณ และไร้ความเมตตา ไม่มีคำว่าอ่อนโยน
เขา…คือมาเฟียหนุ่มนักล่าพรหมจรรย์ ที่ไม่เคยลดตัวลงมาล่าเหยื่อเอง ส่วนเธอ…คือเหยื่ออันโอชะ ที่เขาต้องการจะกลืนกินทั้งตัวและหัวใจ
สายตาของคนบางคน มีผลต่อการเต้นของหัวใจ...
หากเขารักกลิ่นหอมของดอกกุหลาบอย่าง...เธอ เขา...ก็ต้องยอมรับหนามของเธอที่มันแหลมคม
สาวตกอับ กลับพบรักกับมัจจุราชหนุ่มบ้านไร่ ที่จ้องจะเลือกเธอให้มาเป็นแม่ของลูก เพื่อที่เขาจะได้เป็นเจ้าของไร่โดยสมบูรณ์ ด้วยวิธีที่ไม่ค่อยจะปราณีเธอเสียเท่าไหร่
เรื่องราวของคนสองคนที่ไม่ได้รัก ต้องแต่งงานกันและผ่านมรสุมชีวิตไปให้ได้
เพราะความสะเพร่าที่ทำเอาชีวิตของเธอปั่นป่วน เพราะหัวใจที่อ่อนแอ จึงพ่ายแพ้ต่อเสน่หาของเขา...ตรีศูล
คุณหนูสวยใสอ่อนต่อโลกอย่าง "ฟ้าใส" ไม่รู้พระเจ้าจะใจร้ายต่อเธอไปหน่อยหรือเปล่า ที่ส่งให้ "นายหัวปริญ" หรือ "นายหัวเถื่อน" มาเป็นสามีของเธอ...
ปางช้างพนาลี ที่ซุกซ่อนความเหนือธรรมชาติและความเสน่หา ที่จะช่วยให้ขนมผิงทำภารกิจพาช้างเผือกออกจากป่าได้สำเร็จ...
"หยุดเดี๋ยวนี้นะปานฤทัย ยังไงเธอก็ต้องเป็นเมียของพี่วันยังค่ำ"
