เพราะการพบหน้ากันครั้งแรกเธอประทับใจเขาต่างหาก ถึงได้ยอมรับข้อเสนอของเขา...

สายตาของคนบางคน มีผลต่อการเต้นของหัวใจ...

เธอ เป็นเพียงสุนัขแสนรักที่เขาโปรดปราน ส่วนเขาเป็นเจ้าของจอมทารุณ และไร้ความเมตตา ไม่มีคำว่าอ่อนโยน

"หยุดเดี๋ยวนี้นะปานฤทัย ยังไงเธอก็ต้องเป็นเมียของพี่วันยังค่ำ"

หากไม่ใช่เพราะ ‘รัก’ เพชรภูมิก็คงไม่ยอมให้เธอบัญชาและออกคำสั่งเขาอยู่แบบนี้

คุณหนูสวยใสอ่อนต่อโลกอย่าง "ฟ้าใส" ไม่รู้พระเจ้าจะใจร้ายต่อเธอไปหน่อยหรือเปล่า ที่ส่งให้ "นายหัวปริญ" หรือ "นายหัวเถื่อน" มาเป็นสามีของเธอ...

เขาที่เคยร้าย สุดท้ายรักเธอที่สุด…เขา คือพายุลูกใหญ่ที่ไม่เคยฟังใครทั้งนั้น เขาจับเธอมาเป็นนักโทษ กักขังและทำร้ายร่างกายและจิตใจ เพียงเพราะเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นจำเลยแค้นของเขา

เธอก็เป็นแค่ 'เมียประดับ' ของเขาเท่านั้น ห้ามหวั่นไหว ห้ามมีใจ ห้ามแอบมอง ห้ามหลงรัก...

"พี่เคยได้ยินแต่โจรปล้นใจ แต่นี่ทำไมน้องถึงได้มาปล้นหัวใจ มหาโจร อย่างพี่..."

เพียงแค่บีบก็ตาย แต่ถึงคลายก็ไม่รอด...

เมื่อลมหนาวพัดพาให้คนสองคนมาเจอกันแบบถูกที่ถูกเวลาตามแรงดึงดูดของจักรวาลเนื้อคู่ ทั้งผลบุญและผลกรรมจะนำพาให้ทั้งสองฟันฝ่าอุปสรรคและตกหลุมรักกันชั่วนิจนิรันดร์...

ราชา ตามหาคนร้ายที่ขับรถชนคนรักเมื่อสิบปีที่แล้วจนเจอ ในเมื่อความยุติธรรมและเวรกรรมไม่ทำงาน เขาจะเป็นคนจัดการมันเอง ปิ่นมุก หนีจากการถูกแม่คลุมถุงชน แต่กลับถูกชายปริศนาลักพาตัว

สำหรับเขาเงินซื้อได้ทุกอย่างยกเว้นหัวใจของเธอ แต่สำหรับเธอเขาคือบุรุษรูปงามที่เต็มไปด้วยหนามที่แหลมคม…

"นอกจากหน้าตา นายก็ไม่มีอะไรเหมือนพี่ชายของนายเลยสักนิด"

เขา…คือมาเฟียหนุ่มนักล่าพรหมจรรย์ ที่ไม่เคยลดตัวลงมาล่าเหยื่อเอง ส่วนเธอ…คือเหยื่ออันโอชะ ที่เขาต้องการจะกลืนกินทั้งตัวและหัวใจ

หากเขารักกลิ่นหอมของดอกกุหลาบอย่าง...เธอ เขา...ก็ต้องยอมรับหนามของเธอที่มันแหลมคม

หมดแล้วซึ่งความโกรธแค้น…เหลือเพียงความตื่นเต้นและท้าทาย ที่สุดท้าย…กลับกลายเป็นความรัก

เรื่องราวของคนสองคนที่ไม่ได้รัก ต้องแต่งงานกันและผ่านมรสุมชีวิตไปให้ได้

เมื่อบอสคนใหม่ของฉัน คือรุ่นพี่ที่ฉันเคยเสียตัวให้ตอนอายุสิบห้า...

แรกพบสบตาดั่งต้องมนต์ คนสองคนที่อยู่ไกลกันคนละซีกโลกมาบรรจบกันที่อุบัติเหตุ และดำเนินเป็นความรัก(ต้องห้าม) ด้วยวัฒนธรรมและกฎหมายที่แตกต่าง เธอจึงเป็นได้เพียงนางบำเรอเท่านั้น ไม่มีวันเป็นอื่น!