"เรามาร่วมอวยพรให้พ่อของหนูนะลูก อวยพรให้เขามีความสุข..." เสียงหวานเอ่ยออกมาอย่างเเผ่วเบาบอกกับคนที่อยู่ในท้องที่ยังคงเเบนราบของเธอหลังจากออกมาจากงานหมั้นของผู้ชายที่เธอรักหมดหัวใจ

"คุณพ่อรู้ไหมคะ ว่าน้องครีมดีใจที่สุดในโลกเลยที่คุณพ่อกลับมาหาน้องครีมเสียที" คำบอกกล่าวของลูกสาวตัวน้อย สร้างความปวดเเปลบก่อเกิดขึ้นในอกของคนเป็นพ่อที่เพิ่งรู้ว่ามีเลือดเนื้อเชื้อไขของตนอยู่บนโลกใบนี

"ฉันไม่มีวันยกย่องผู้หญิงอย่างเธอขึ้นเป็นเมีย เป็นนายหญิงของฟาร์มธนโภคิน หรือต่อให้เธอท้อง ก็อย่าได้หวังว่าจะสามารถผูกมัดฉันได้ เพราะฉันก็จะเอาเเค่ลูกเท่านั้น"

เขาต้องการสิทธิ์ในการเลี้ยงดูลูก ในขณะที่เธอเองก็ไม่คิดที่จะยอมให้ใครมาพรากลูกไปจากอก เเต่ทว่าเมื่อเวลาผ่านพ้นไป ศึกเเย่งชิงลูกระหว่างคนทั้งคู่กลับกลายเป็นศึกรักไปโดยไม่รู้ตัว...

เธอยอมทิ้งศักดิ์ศรี ยอมพลีกายเพื่อเป็นดอกเบี้ยชดใช้ให้ตามข้อเสนอไร้หัวใจของเขา แม้จะเผลอใจไปรัก เเต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะยอมทนเป็นเงาของใคร..ถ้าไม่ได้ความรักทั้งหมดตอบแทนคืนกลับมา ก็ทางใครทางมัน!

ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นในคืนนั้น ทำให้อิษวัตไม่สามารถมองณิชาภัทรในฐานะน้องสาวได้อีกต่อไป...

เขาเเต่งงานกับเธอก็เพราะถูกผู้เป็นย่าบีบบังคับ... เธอยอมเเต่งงานกับเขาก็เพราะความรัก เมื่อหัวใจของคนสองคนสวนทางกันบทสรุปสุดท้ายของชีวิตคู่ระหว่างชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์กับหญิงรับใช้ภายในวังจะเป็นเช่นไร..

“ทำไม่วินทร์ถึงไม่ทำตามสัญญา” เธอทวงสัญญาที่เขาเคยบอกว่าทั้งเขาเเละเธอจะทำเพียงหน้าที่พ่อเเละเเม่ให้กับลูกเท่านั้น “สัญญาสามารถเปลี่ยนแปลงได้เสมอ โลกเปลี่ยนไปตามเวลาใจคนก็เปลี่ยนได้เหมือนกัน

"นับจากนี้ไปเธอไม่ต้องทำอะไรอีกเเล้ว...นอกจากหน้าที่เมียเเละอุ้มท้องลูกของฉัน" "ไอ้บ้า! " "ด่าผัวว่าบ้ามันบาปไม่รู้หรือไง ปากเก่งได้เเบบนี้ เเสดงว่าอยากถูกลงโทษเเบบเมื่อคืนอีกใช่หรือเปล่า"

เธอยอมทิ้งศักดิ์ศรี เพื่อชดใช้ตามข้อเสนอไร้หัวใจของเขา แม้จะเผลอใจไปรัก เเต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเธอจะยอมทนเป็นเงาของใคร ...ถ้าได้เพียงเเค่เศษเสน่หา ไม่ได้ความรักทั้งหมดตอบแทนคืนกลับมา ก็ทางใครทางมัน