รู้อยู่แล้วว่าการรักคนมีเจ้าของย่อมมีราคาที่ต้องจ่าย

ที่ว่าถอยหลังคนละก้าวอาจจะเป็นเรื่องดีแต่คิดอีกทีเลิกกันไปเลยคงดีกว่า

"...เมื่อถึงตอนนั้นเจ้าจะรู้เองว่าการตกหลุมรักนั้นช่างโง่เขลาแต่ก็แสนสุข" โจเซฟบอกกับเซี่ยปี้อานที่ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงยอมลดตัวลงไปตามตื้อผู้รอดชีวิตคนหนึ่งให้สนใจตนเอง เขาหัวเราะ "ข้าจะจำไว้แล้วกัน"

"ไม่แคร์โลก" นั่นเป็นคำนิยามที่เขายกให้เธอมิยะ อัตสึมุต้องมารับมือกับสาวข้างห้อง ก็ไม่ได้เกลียดหรอกเพราะเขาก็สนใจอีกฝ่ายอยู่เหมือนกัน แต่ละวันของทั้งคู่เป็นวันคืนแสนธรรมดา

รสชาติหวานอมเปรี้ยวของชามะนาวที่ติดริมฝีปากเธอไม่รู้เลยว่าเพราะอะไรหัวใจถึงเต้นแรงขนาดนี้ทั้งที่มันไม่มีแอลกอฮอล์ด้วยซ้ำ

ชีวิตนักกีฬาวอลเล่ย์บอลเกือบเรียบง่ายหากวันนั้นเขาไม่รับสายโทรศัพท์จากที่บ้าน คำสั่งจากผู้เป็นแม่ทำให้เจ้าของตำแหน่งมือตบของทีมชาติญี่ปุ่นถึงกับสตั้น ''ห๊าาาาาาาาาา!!?''

โมโนมะ เนย์โตะรู้อยู่แล้วว่าตัวเองเป็นแค่ตัวประกอบบนเวทีของคนอื่น ชีวิตของเขาคงธรรมดาถ้าไม่ได้พบกับคุบันโจ ซาโยะ นี่คือเรื่องราวของชายหนุ่มผู้มีเอกลักษณ์กับเธอที่ผ่านเข้ามาโดยตั้งใจ

คินัน โทโมเมะ ไม่รู้หรอกว่าบนโลกนี้ใครมีอัตลักษณ์ดึงดูดวิลเลิน อ้อ คนนั้นไม่ใช่เธอแน่นอน การกลับมาเยือนบ้านเกิดในรอบครึ่งปีต้องทำความรู้จักเพื่อนร่วมห้องยังไม่เหนื่อยเท่ารับมือกับพวกสมาพันธ์วายร้าย

อาโตเบะบ่นว่าอยากลองเลี้ยงแมวพวกเขาก็ไม่ขัด แต่ว่านะกัปตัน แมวบ้านนายหน้าตาแบบนี้รึไง! นายเอาเงินฟาดหัวหล่อนมาใช่ไหม!?

ผันผ่านกาลเวลานานแค่ไหนเขาก็ยังอยู่ในความทรงจำที่ลึกสุดใจ การจากไปตลอดกาลทำให้คำขอบคุณเปลี่ยนเป็นน้ำตาหน้างานศพทั้งที่ตัดใจไปแล้วแต่พระเจ้าคงสมเพชถึงส่งเธอกลับมาเจอเขาอีกครั้ง

แค่วิ่งตามโจรใครจะนึกว่านอกจากความเจ็บที่ล้มเพราะทรงตัวบนสเก็ตบอร์ดไม่อยู่จะส่งเธอมาอยู่ในโลกยุคเฮอังได้ ฟุคุนามิ มิซาโตะกำลังคิดว่านี่เป็นเรื่องตลกที่ขำไม่ออกซักนิด

อดีตนักฟุตบอลสาวที่เกือบได้เขย่าวงการฟุตบอลแต่ดันเกิดเรื่องไม่คาดคิดจนเธอต้องตัดขาดจากการเล่นฟุตบอล แต่แล้วพระเจ้าก็คุมโชคชะตาแล้วเล่นสนุกจนอยากต่อยให้คว่ำ เมื่อภาพหลุดของเธอดันเป็นสิ่งที่ทำร้ายเธอเอง

สินค้าที่มีชีวิตกับเรื่องราวที่กำลังดำเนินต่อไปอย่างไร้จุดหมาย