ท่านไม่ต้องเกรงใจ ข้ามิได้รักท่านที่หน้าตา...ต่อให้ท่านอัปลักษณ์ ข้าก็มิได้ถือสา...แต่หากท่านรูปงามวันใด จงจำไว้ เมียอย่างข้า...ไม่ปล่อยวางแน่

เมื่อคัมภีร์มาประกบ…หัวใจก็สั่นไหว เมื่อความรักเบ่งบาน…ความตายก็ตามติด--อย่าบีบให้ข้าหวนคืนสู่บัลลังก์เงาปีศาจ—เพราะคราวนี้… ข้าจะเช็คบิลทุกคน ไม่ละเว้นสักวิญญาณ

เมื่อข้าย้อนภพตามใครบางคนมาเข้าร่าง"องค์หญิงชั่ว"ที่ถูกตราหน้าเป็นกบฏ จนถูกขังทรมานในคุกใต้ดินอย่างน่าสมเพช พอคลานออกมาได้ ก็ทำได้เพียงมุดหัวอยู่ในจวนแม่ทัพ แต่..เจ้าวางใจเถอะ ข้าจะล้างมลทินให้เจ้าเอง

ข้าใช้เวลานับจากบรรพกาล อัพระบบเทพทะลุถึงระดับเจ็ด จนได้ครอบครอง ‘สำเนาสวรรค์’ ที่เทพทั้งหลายไม่อาจเข้าถึง...เจ้ากล้าดียังไง มาทำให้ระบบของข้ารวนไปหมด! เจ้าก้อนมนุษย์!..ใยเจ้าถึงร้ายกาจเพียงนี้ ?

กำลังจะไปหย้าร้างกันอยู่แล้ว แต่กลับเกิดอุบัติเหตุ ลืมตาอีกที ข้ากลายเป็น จิ้นอ๋องมีสาวๆ เต็มจวน ส่วนเมียข้าเป็นองค์หญิงนักฆ่าแคว้นศัตรู นางจำข้าไม่ได้เลย แถมต้องการสังหารข้าด้วย นางจะฆ่าแต่ข้าจะจูบ