เพราะรักจึงทุ่มเท สุดท้ายกลับไม่เหลือแม้แต่ลมหายใจ เจียงหลินได้โอกาสครั้งนี้ย่อมสอนให้เขาได้รู้ สิ่งใดให้ไปต้องทวงคืน!

นักเขียนนิยายปัจจุบันจะเอาความสามารถอะไรไปเอาตัวรอดในยุคอดีต ไม่มีสำนักพิมพ์ ไม่มีการขายออนไลน์ แล้วไหนจะสามีที่ไม่เต็มใจแต่งงานอีกเล่า

ความตายเป็นเพียงจุดเริ่มต้น ผู้หญิงร้ายกาจคนนั้นกลับกลายเป็นสตรีเยือกเย็น ชอบสวดมนต์ทำบุญไปได้อย่างไร

บุตรสาวตัวปลอมถูกส่งไปเป็นเจ้าสาวตัวแทน แม้ยามที่ร่างร่วงหล่นก็ยังปรารถนาเพียงจดจำนางเอาไว้ สลักลึกในความทรงจำว่าครั้งหนึ่งซูเหวินเคยเป็นภรรยาของท่าน (ลบตอนวันที่ 4 พย)

ถ้าหากแต่งกับท่านไม่ได้ ข้าก็จะแต่งให้บิดาของท่านแทน

บิดาลุ่มหลงอนุภรรยา สินเดิมมารดาเหลือเพียงร้านค้าเก่าๆ แห่งหนึ่ง นางไร้เงินทุน ไร้กำลัง มีเพียงหนึ่งสมองและสองมือที่สามารถสร้างความรุ่งเรืองแก่ชีวิต และชายหนุ่มไร้ที่มาที่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ

หนึ่งเป็นเพียงสตรีธรรมดา และอีกหนึ่งคือแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ หากนางหมายจะเอื้อมมือขึ้นไปหาพยัคฆ์ตนนั้นเป็นเรื่องง่ายหรือ แน่นอนว่าย่อมต้องมีเล่ห์กลอยู่บ้าง

จากทนายความหน้าเงินกลายเป็นฮองเฮาไร้อำนาจ อุบายมากมายจึงถูกใช้มิใช่เพื่อความโปรดปราน หากเพื่อสนองคืนแก่ผู้ควรได้รับ!

สมรสพระราชทานที่ไม่เต็มใจรับ เขาจึงทิ้งฮูหยินคนใหม่ในคืนเข้าหอแล้วออกเดินทางไปสู่สนามรบ ฮูหยินของท่านโหวคนนั้นราวกับรูปปั้นสลัก สามารถถือตราพยัคฆ์อุดรนำกองทหารบุกช่วยสามีกลางวงล้อมศัตรู

เว่ยอันฉีไม่คิดเลยว่าสามีที่ตายไปแล้วจะปรากฏตัวต่อหน้านาง ไม่เพียงยังมีชีวิตอยู่เท่านั้น แต่ข้างกายของเขายังมีสตรีที่งามพร้อม ที่แท้ตั้งแต่ต้นก็เป็นตัวนางที่โง่เขลาเชื่อคำลวงชาย

จากนายหญิงที่ยิ่งใหญ่สู่สาวใช้ในจวนอ๋อง สาวใช้ผู้นั้นสามารถหักแขนหักขาคนได้โดยไม่กะพริบตา นางจะกลับมาเพื่อทำให้คนทรยศเหล่านั้นทรมานจนร้องขอความตาย

หนึ่งบุรุษงามแห่งหมู่บ้านชาสกุลลู่ หนึ่งสตรีงามแห่งหอชาเย่ไหลเซียง โชคชะตาทำให้พบกันโดยสถานการณ์ไม่คาดฝัน เพียงหนึ่งคืนกลับฝากทายาทไว้ในครรภ์ของบุรุษงาม ใช่แล้ว...บุรุษงามผู้นั้นตั้งครรภ์! (ไม่ Y)

ห้าปีก่อนชาวนาคนหนึ่งช่วยหญิงสาวความจำเสื่อมเอาไว้ ห้าปีต่อมาพวกเขาแต่งงานมีบุตรชายที่น่ารัก แต่เมื่อความทรงจำของภรรยากลับมานางมิใช่เพียงคนธรรมดา แต่เป็นถึงองค์หญิงแห่งราชวงศ์เฉียนที่ยิ่งใหญ่

เขาเคยองอาจบนหลังม้ากลายเป็นอัมพาต วิญญาณสิงสู่เจ้านกสีฟ้า บิดาหาสตรีแต่งภรรยาแก้ชะตา คนที่เขาเคยหมางเมินยินดีก้าวสู่ประตูวิวาห์ ดูแลร่างกายนี้อย่างดี หากฟื้นขึ้นมาเขาสัญญาจะปรนเปรอนางทั้งชีวิต

เด็กหญิงคนนั้นอายุแค่สิบสามหรือสิบสี่ปี ใบหน้าเกือบครึ่งของนางถูกไฟไหม้ต้องสวมใส่หน้ากากตลอดเวลา ทว่าเขากลับหลงใหลดวงตาที่มองลอดผ่านหน้ากากมา ดังนั้นมันช่วยไม่ได้ที่จะต้องอดทนรออีกปีสองปีให้นางโตพอ

ในชาติหนึ่งนางทุ่มเทความรัก สุดท้ายทำได้เพียงมองชายผู้นั้นยอมตายเคียงข้างสตรีอื่น บ้านเมืองล่มสลาย ชีวิตที่สองได้มาโดยไม่คาดฝันจึงกระโดดขึ้นเกี้ยวเสียสละตัวเองให้ราชาปีศาจเพื่อยุติสงคราม

“ข้าจะแต่งงานกับบุตรสาวขุนนางที่อัปลักษณ์ที่สุด” เพราะคำพูดพล่อย ๆ ของท่านอ๋องสิ้นคิดคนหนึ่ง ชีวิตกิน นอน อ่านหนังสือของนางถึงต้องจบลง กระนั้นนางก็จะไม่ทิ้งวิถีชีวิตที่เกียจคร้านนี่ไปหรอกนะ

จิวจื่อคิดว่าตัวเองโชคดีกว่านางเอกนิยายย้อนเวลาทั้งหลาย นางเป็นบุตรสาวที่ครอบครัวไม่ต้องการ สามีก็ไร้เยื่อไย หญิงสาวเลยขอหย่าแล้วหนีไปใช้ชีวิตอย่างอิสระพร้อมเงินทุนอีกหีบใหญ่ เสียอย่างเดียว...

บุตรสาวที่แท้จริงกลายเป็นเพียงคนไร้ค่า ผู้ปรารถนาเพียงรักแต่ไม่อาจได้รับจึงจากไป เมื่อนางปรากฎตัวอีกครั้งก็มิใช่คนที่พวกเขาสามารถแตะต้องได้อีกต่อไป

บุตรสาวของนางร้ายผู้ไม่ยอมพ่ายให้ชะตากรรม ปีนป่ายจนกลายเป็นนายหญิงแห่งวังบุปผาที่ยิ่งใหญ่ “ตำหนักอ๋องร่ำรวยกว่าวังบุปผาหรือไม่ เกียรติยศชื่อเสียงยิ่งใหญ่กว่าวังบุปผาหรือ ถ้าไม่ไยต้องกลับไป”