นางสูญเสียทุกสิ่ง…แต่ชะตาไม่ยอมให้นางตายอย่างไร้ค่า เมื่อฟื้นคืนกลับมาอีกครั้ง นางจะเขียนบทลงโทษด้วยมือของตนเอง ให้ผู้ที่ทำลายตระกูลเจียง…ได้ลิ้มรสความสูญสิ้นเช่นเดียวกัน

“หากชาติหน้ามีจริง… ขอให้หากันไม่เจอ จำกันไม่ได้”ถ้อยคำนี้มิใช่เพราะรัก หากแต่เพราะเส้นทางชีวิตที่ถูกผู้ที่อยู่เหนือกว่าเขียนเส้นทางให้ ทำให้นางต้องมาแต่งกับบุรุษที่ไม่ได้รัก

วิญญาณที่ยังติดค้าง มิอาจก้าวข้ามสะพานไน่เหอได้ ครั้นเจ้าของร่างสิ้นหวัง ยกร่างนี้ให้นาง นางจึงเลือกจะมีชีวิตในแบบของตน มิใช่นางร้ายที่ผู้คนคอยนินทาลับหลัง

เขาผลักไสนางอย่างเย็นชา เหยียบย่ำความรักนั้นด้วยวาจาอันเฉียบคมและสายตาไร้เยื่อใย แต่นางกลับยิ้มรับทุกบาดแผล คล้ายยินยอมจ่ายทุกราคาหากปลายทางคือหัวใจของเขา แต่ในวันที่นางตาสว่าง เขากลับวิ่งตามหาหัวใจตน

“สองภพสองชาติ ข้าพ่ายแพ้ให้แก่เขาเสมอ” ครั้งแรก…เขาเลือกนาง ไม่ใช่ข้า ครั้งที่สอง…ข้ายอมตายเพื่อเขา แต่เขากลับร่ำไห้ให้นาง

“สตรี… ก็ชิงอำนาจได้ไม่แพ้บุรุษ”

เพราะความหึงหวงเพียงชั่ววูบ นางจึงลงมือสังหารคนที่นางรักที่สุดด้วยมือตนเอง นับแต่นั้นมา… นางมิอาจให้อภัยตัวเองได้อีกเลย ม่านเจียวเจียวเฝ้ารอโอกาสจะได้พบเขาอีกครั้งเพื่อไถ่บาป

เมื่อความรักแปรเปลี่ยนเป็นหายนะ และความไว้ใจกลายเป็นคมมีดที่แทงกลางใจ… ในช่วงสุดท้ายของลมหายใจ นางยอมดื่มยาพิษเพื่อปลิดชีพตนเอง… ทว่ากลับลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในช่วงเวลาก่อนที่ทุกอย่างจะพังทลาย

ความสัมพันธ์ของเราก็เหมือนน้ำหมึกบนผ้าไหม ยิ่งจืดจาง ยิ่งชัดเจน… เห็นทุกสิ่งที่เคยมองข้าม ไม่รักแล้วอย่างไร รักแล้วอย่างไร

“ขอให้น้ำตาหยดนี้…แทนคำอำลา” ยามรักจริงนั้น นานเพียงใดก็ไม่ช้า เหนื่อยเพียงใดก็ไม่ท้อ ก็ย่อมจะผ่านวันต่อ ๆ ไปได้เช่นกัน

เมื่อโชคชะตาไม่เพียงส่งต่อชีวิต… แต่ส่งต่อความลับของกาลเวลา สมองพรรคดีแด่ท่านผู้นำ สองมือเพื่อชาติ ถือปืนและอำนาจ แต่หัวใจเพื่อเธอ

ช่วยเหลือเขาจนขึ้นสู่อำนาจอย่างที่เขาปรารถนา แต่เมื่อถึงฝั่งฝัน ท่านโหวผู้นั้นก็รีบแต่งสตรีในดวงใจของเขาแทบจะในทันที เมื่อรักที่นางมอบให้ถูกตอบแทนด้วยการหักหลัง นางจึงตัดสินใจจากลา เมื่อจากเป็นไม่ได้

จากนักอ่านนิยายตัวยงดันทะลุมิติมาเป็นนางร้ายในนิยายที่กำลังอ่านอยู่ หากเป็นคนอื่นคงพยายามพาตัวเองหนีออกจากเส้นเรื่อง แต่พระเอกงานดีขนาดนี้ขอลองยั่วยวนสักหน่อยจะเป็นไรไป

เธอตกลงรับข้อเสนอเป็นเด็กเลี้ยงในความลับเขา แรกๆ ก็ความลับหลังๆ มาเขาเริ่มหึงหวงเธอออกนอกหน้าจนมันไม่ใช่ความลับอีกต่อไป

โอบกอดสตรีอื่น มิหนำซ้ำสตรีผู้นั้นยังตั้งครรภ์ แต่ท่านกลับมิยอมถอนหมั้นข้า ท่านกล้าเหยียบย่ำหัวใจของข้าเช่นนี้ อย่าหมายคืนดีเลย

เพราะไม่มีทางเลือกเธอถึงต้องมาทำงานที่เสี่ยงอย่างนี้ ไม่คิดว่าคนที่มาซื้อบริการเธอจะเป็นเพื่อนสนิทที่เธอแอบรัก

นางคือคู่หมายที่เขาปฏิเสธการมีตัวตนมาโดยตลอด แต่เมื่อได้สบกับดวงตาสีดำขลับนั่น ราวกลับมีผีเสื้อนับพันบินอยู่ในอก ตั้งแต่พริบตานั้นใจเขาก็เพ้อหาแต่เพียงนาง