เรามักจะพยายามลืมอดีตเพื่อเริ่มต้นใหม่ แต่สุดท้ายเราเองนั่นแหละที่กำลังหมกหมุ่นกับการลืมอดีต

เมื่อความฝันไร้ซึ่งความหวัง กำแพงแห่งอุปสรรคนับพันก็ตราหน้าเข้ามาหาเด็กสาวตัวเล็กๆ... ทั้งภาพในอดีตและความทุกข์ทรมาน "เขา" จะเป็นดั่งสายลมแห่งความหวัง พัดพามาให้เธอ

ในวันที่ทุกสิ่งรุมล้อม ปัญหาและอุปสรรคมากมายผ่านเข้ามาจนคุณคิดวส่าอยากตายไปให้พ้นๆ ลองอ่านเรื่องนี้ดูความคิดคุณอาจเปลี่ยนไป

ใครเคยถามตัวเองบ่อยๆว่าทำดีได้ดีจริงรึเปล่า...นี่ก็เป็นคำถามที่ตัวผมเคยคิดไม่ตก พอเอาคำตอบที่นนั่งนึกนอนนึกแล้วก็หกสูงนึกมารวมๆกัน จนได้เป็นบทความเล็กๆนี้ ยังไงก็ช่วยอ่านกันหน่อยนะครับ

กาลครั้งหนึ่ง...ตัวข้าได้เกิดเป็นนกที่มีความงดงามที่ทุกคนหลงใหล หากแต่เพราะความงดงามนี้ทำให้ข้าไร้ซึ่งอิสระ ภาพที่ข้าเห็นผ่านกรอบสี่เหลี่ยมนี้...คือภาพของเหล่าวิหกที่ได้โบยบินไปอย่างอิสระในท้องนภา ปีกแห่งความหวังที่มีหากไม่ได้ใช่สักวันมันก็ต้องโรยรา เมื่อ

RT13ดาวแห่งมนตราที่ยังคงวิถีชิวิตแบบดั้งเดิมกลับต้องถูกทำรุกรานด้วยสิ่งมีชีวิตประหลาดเพื่อต้องเดินตามเกมของอาชญากรสติเฟื่องทำให้จอมเวทย์ที่แสนธรรมดาทั้งสี่ต้องเดินทางต่อสู้กับโชคชะตา...

หลังจากที่จดหมายทั้งสองฉบับถูกเขียนขึ้น นี้คือเหตุที่ทำให้มี "จดหมายจากหยดน้ำ"

อดีตที่เคยพบเจอ กับคำสัญญาที่ย้อนกลับมาทำร้ายซ้ำแล้วซ้ำเหล่า... โชคชะตาที่เธอไม่เคยเอาชนะได้ เมื่อทั้งหมดถาโถมเข้ามาใส่...ในคืนที่ไม่มีแม้แสงดาว

จำได้เสมอ...ทั้งฉันและเธอจะเดินไปด้วยกัน "ห้าเซนติเมตนตอวินาที"

ถ้าคุณกำลังกลัวที่จะก้าวไปข้างหน้า ลองอ่านเรื่องนี้แล้วย้อนกลับมาดูตัวคุณ ว่าคุณนั้นได้ลองดิ้นรนทำในสิ่งนั้น ไปรึยัง