รมิตาก้าวเดินอย่างมั่นใจเข้าไปในบ้านด้วยรองเท้าส้นสูงสีสด นานแล้วที่เธอสลัดภาพสวยสวยไปรับบทแม่บ้านก้นครัวอยู่ในบ้านหลังนี้ ถึงเวลาแล้วที่เธอจะทวงศักดิ์ศรีของเธอคืน

"คุณใหญ่ต้องการอะไรคะ" "ก็แค่อยากรู้ ว่าเธอจะเอาใครกันแน่ เดี๋ยวก็คุณพ่อบ้าง เดี๋ยวก็นายเล็กบ้าง หรือจะทั้งสองเลย" เพี๊ยะ!! ฝ่ามือเล็กของหนูนิ่มกระทบไปที่ใบหน้าของคุณใหญ่เต็มแรง

สิ่งที่แตกต่างและแยกเราออกจากกันก็มีนะ หมายเลขที่แขน สัญลักษณ์สีดำที่ฝังไปในเนื้อหนังของเรา ลบไม่ออก แก้ไขไม่ได้ เป็นตัวเลขที่ไม่รู้ว่าเริ่มจากตรงไหน แล้วไปจบตรงไหน ดังเช่นฉันเองคือ 7724 ยังไงล่ะ

'ฉันก็รักคุณ อาไท สำหรับคุณ ฉันยอมทำผิดกฎ'

"ไม่เอาน่าปอล์ อย่าทำอย่างนี้เลย ไหนปอล์บอกว่าเหงา และไม่ผูกมัดไง ผมยังต้องดูแลรินกับลูกอยู่นะ" ธาวินคว้ามือของโอปอล์ไว้ก่อนที่มันจะเลื่อนต่ำไปจนถึงของสงวนแล้วคืนนี้เขาคงจะไม่ได้กลับบ้านง่าย ๆ แน่

'บ้าจริงเชียวเรา คิดอะไรเลอะเทอะ เด็กนั่นเป็นผู้ชายนะ' ถึงจะคิดแบบนี้ แต่ดินแดนก็รู้สึกเสียววูบวาบตรงริมฝีปากเมื่อนึกว่า ปากหยักหนาของเมธัสถ้าเกิดโน้มมาจนสัมผัสกับปากตนเองจะรู้สึกอย่างไร

เพราะคำทำนายจากบันทึกโบราณว่าเด็กผู้หญิงที่เกิดในคืนจันทรุปราคาเต็มดวง จะเป็นผู้ควบคุมมวลสารแห่งขุมพลังของโลกใบนี้ เธอจึงถูกเลี้ยงดูอย่างดีในฐานะเจ้าสาวแสงจันทร์

ใคร ๆ ก็บอกว่าเธอเป็นเด็กใจแตกชอบล่าแต้ม ถึงเธอจะยั่วยวนให้ใครต่อใครหลายคน แต่คนที่เธออยากจะให้เขาสัมผัสร่างกายเธอที่สุดก็มีแต่พี่อิฐ อาจารย์มหาวิทยาลัยที่อาศัยอยู่ข้างบ้านเธอเท่านั้น

“โอ้ย ปล่อยนะ คุณนี่เปลี่ยนโหมดรวดเร็วจริง ๆ ฉันตามไม่ทันแล้วเนี่ย” เจนี่ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดธารา “ใช่ คุณชอบว่าผมเป็นคนไร้หัวใจ ตอนนี้คุณจะได้เจอตัวตนที่แท้จริงของผมบ้าง ว่าคลั่งรักเก่งขนาดไหน"

"บังเอิญจริง ๆ ที่คนที่ช่วยเธอไปส่งโรงพยาบาลเมื่อวันก่อน กลายมาเป็นเจ้านายของเธอที่เธอเคยเป็นต้นเหตุให้เขาพลาดประชุมสำคัญวันนั้น แถมเขายังจดจำเธอในฐานะ ยัยมิจฉาชีพซะนี่"