ถ้าหากว่าอาคาบาเนะ คารุมะย้ายมาเรียนม.ปลายที่คาราสึโนะจะวุ่นวายแค่ไหนกันนะ ... "นี่ได้ยินมาว่ายักษ์แดงคาราสึโนะแต่ก่อนไม่ได้ผมสีแดงนะ ผมหมอนั้นถูกย้อมด้วยเลือดของคนที่ตัวเองเอาชนะได้" "น่ากลัวจัง"

ทั้งที่ผมควรตายไปแล้ว...ผมกลับตื่นขึ้นมาอีกครั้งโดยปราศจากบาดแผล แถมสามีของตนในตอนนี้ยังกลายเป็นราชาซอมบี้ไปแล้ว และยังดูคลั่งรักเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วย

เจียงกุ้ยฟางสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เธอไม่ได้หวาดกลัวสิ่งที่ยากลำบากที่รออยู่เบื้องหน้า แต่กำลังพยายามรวบรวมสติเพื่อค้นหาบางสิ่งในห้วงวิญญาณของเธอ ก่อนจะยิ้มมุมปากเงียบๆคนเดียว ยังดีที่พลังมิติตามเธอมาด้วย

การตายหนีคาคาชิไปอีกครั้งเมื่อท่านเทพชินิงามิตัดสินใจโยนเขาไปในโลกใหม่ในร่างที่ 'ใหม่' มาก ถ้ายังแย่ไม่พอเขามีนามสกุลว่า 'โกโจ' ซึ่งเป็นพี่ชายของ โกโจ ซาโตรุ ดี มันก็แค่วันอังคารอีกวันใช่มั้ย?

ร่างสูงใหญ่ดั่งปราการเหล็กยักษ์ ร่มสีแดงชาดถูกกางออกจนส่งเสียงพรึบใหญ่ ท่อนแขนล่ำสันยื่นออกไปบดบังหยดน้ำฝนให้กับเด็กชายตัวเล็กผู้เฉลียวฉลาด "เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก" [Oc x Shinichi]

ผีเปรตปะทะเด็กแว้น

ในตอนที่คิดว่าชีวิตนี้ได้จบลงแล้ว ตัวผมที่รู้ดีว่าสุดท้ายยังไงก็คงไม่รอดแน่ กลับได้ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งในฐานะของ ‘คุโรซาวะ เรกิ’ ภรรยาของ ‘คุโรซาวะ จิน’ หรือที่รู้จักกันในนามของ ยินแห่งองค์กรชุดดำ

ชีวิตก่อนนางร้ายกาจเพราะต้องการแย่งชิงความรักของบิดาจากพี่สาว ทว่าท้ายที่สุดสิ่งที่นางทำกลับช่างไร้ค่าสิ้นดี จวบจนลมหายใจสุดท้าย บิดาก็ไม่เคยเหลียวแลนาง เมื่อได้รับโอกาสอีกครั้ง ชีวิตนี้นางพอแล้ว...

หลี่เมิ่งเหยาย้อนเวลามาอยู่ในร่างของเด็กสาววัยสิบสองปี ในวันที่มารดาอนุผู้โง่เขลา ถูกขับไล่ออกจากจวน โชคยังดีที่ตอนตาย นางสวมกำไลหยกโลกันตร์เอาไว้ มันจึงติดตามนางมาที่นี่ด้วย

"ผมไม่สนหรอกนะฮะว่าคุณจะใช้วิธีการเเบบไหนในการเล่นบอล เเต่ผมสนเเค่ว่าผมจะต้องได้เป็นที่1"