- 25
- 1.02K
- 35
หลังจากถูกคู่อริทำร้ายจนเสียชีวิต มู่เหยียนได้รับโอกาสจากระบบ โดยให้เข้าไปในนิยายเพื่อทำภารกิจ แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นนิยายBL ไหนจะภารกิจที่แสนลำบากนั่นอีก เขาจะสามารถเอาตัวรอดไปถึงตอนจบได้จริงหรือ!?
หลังจากถูกคู่อริทำร้ายจนเสียชีวิต มู่เหยียนได้รับโอกาสจากระบบ โดยให้เข้าไปในนิยายเพื่อทำภารกิจ แต่คิดไม่ถึงว่ามันจะเป็นนิยายBL ไหนจะภารกิจที่แสนลำบากนั่นอีก เขาจะสามารถเอาตัวรอดไปถึงตอนจบได้จริงหรือ!?
หานลั่วผู้มาพร้อมกับความซวยอยู่ดีๆก็ทะลุมิติมาอยู่ในโลกนิยายเรื่องหนึ่ง เป็นตัวประกอบที่พบเจอแต่เรื่องซวยๆไหนจะต้องไปข้องเกี่ยวกับเหล่าตัวเอก สัตว์วิญญาณที่เอาแต่พุ่งเข้าใส่ ชีวิตของเขาช่างวุ่นวายนัก
เจียงเฉินเกิดอุบัติเหตุพอฟื้นขึ้นมากลับมาอยู่ในร่างของตัวร้ายปลายแถวที่จะต้องตายเพราะไปหาเรื่องพระเอก เขาอยากมีชีวิตอยู่ต่อจึงพยายามช่วยตนให้รอดพ้นจากความตาย จากนั้นต้องทำให้พระเอกละเว้นชีวิตเขาให้ได้
หลังเว่ยซูหนิงทำหน้าที่บทตัวประกอบเสร็จสิ้น นางนึกว่าจะได้กลับโลกเดิมของตน แต่ว่านางกลับได้ย้อนคืนมาในช่วงเวลาเดิมอีกครั้ง เท่านั้นไม่พอพระเอกที่แสนเย็นชากลับเปลี่ยนไปด้วย ตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
จากผู้หญิงธรรมดาและกำลังจะขึ้นคาน ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีอะไรตื่นเต้นเร้าใจ อยู่เฉยๆก็โผล่มาอยู่ในนิยายจีนโบราณที่ตัวเองกำลังอ่านซะงั้น ชีวิตเธอจะเป็นยังไงต่อไปล่ะทีนี้
อดีตนางเคยเป็นสตรีที่ร้ายกาจ หลงรักคนที่ไม่รักตนและยังทำร้ายสตรีผู้หนึ่งเพราะเขา จนถูกขับไล่ออกจากตระกูล สุดท้ายความตายมาเยือน แต่แล้วกลับได้ย้อนเวลากลับมา เช่นนั้นชีวิตใหม่นี้นางจะขอเปลี่ยนแปลงตัวเอง
หลังจากที่เกือบเสียชีวิต พอฟื้นขึ้นมานางก็จดจำอดีตชาติของนางได้ แท้จริงนางมาเกิดใหม่ในนิยาย เป็นนางร้ายที่จุดจบคือความตาย นางจึงขอเปลี่ยนโชคชะตา อันดับแรกคือยอมแต่งงานกับพระรองผู้แสนอ่อนโยนและขี้อาย
ลู่เฉียวได้โผล่เข้ามาในนิยายของเพื่อนรักที่เขียนไปได้แค่ครึ่งเรื่อง!นอกนั้นไม่พอยังกลายเป็นนางร้ายที่ขัดขวางความรักของพระนางอีก ลู่เฉียวย่อมไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้น เธอขอไปติดตามตัวร้ายรูปงามจะดีเสียกว่า
นักสืบสาวได้หลุดเข้าไปในระบบท่องโลกนิยายโดยบังเอิญ สิ่งที่ทำเอาพูดไม่ออกคือเธอกลายเป็นตัวร้ายในนิยาย! ไหนจะต้องทำภารกิจแปลกๆที่ระบบมอบหมายให้ ไหนจะต้องคอยเกี่ยวข้องกับเหล่าตัวเอกทั้งหลาย ยากเกินไปแล้ว
ซูเหวินเกิดอุบัติเหตุพอฟื้นขึ้นมากลับมาอยู่ในร่างของตัวประกอบที่อีกไม่นานก็ต้องตาย เขาไม่อยากตายอีกครั้งจึงต้องหาวิธี หนึ่งคือเกาะขาทองคำของพระรองผู้อ่อนโยน แต่เหตุใดนับวันนิสัยเขากลับเจ้าเล่ห์มากขึ้น
จ้าวหนิงที่ทำงานหนักจนเหนื่อยตาย พอฟื้นขึ้นมากลับพบว่าโผล่มาในสถานที่คล้ายยุคจีนโบราณ แต่ความสามารถพิเศษที่เธอไม่ต้องการกลับตามมาด้วย! ทำให้สิ่งที่มองไม่เห็นตามมาพัวพัน เฮ้อ ทุกท่านโปรดละเว้นข้าเถิด
ลู่เสียนนักเขียนนิยายออนไ จู่ๆถูกส่งเข้ามาในนิยายที่ตัวเองแต่ง อีกทั้งยังเป็นตัวเอกของเรื่องเสียด้วย แต่สำหรับเขานั้นนี่คือซวยโคตร! เพราะจุดจบของนิยายเรื่องนี้คือ Bad endยังไงล่ะ แบบนี้เขาขอหนีดีกว่า!
แค่ลองอ่านนิยายที่เพื่อนแนะนำมา ไม่คิดว่าจะทำให้จางหยวนโผล่เข้าไปอยู่ในนิยายได้ มิหนำซ้ำกลับกลายเป็นตัวประกอบที่โผล่มาไม่กี่หน้าก็ต้องตายอย่างอนาถ ด้วยเหตุนี้เขาจึงต้องหาวิธีเอาตัวรอดและหนีไปให้ได้!
อิงเหยาหญิงสาวยุคปัจจุบันที่แสนจะธรรมดา จู่ๆกลับโผล่เข้าไปอยู่ในสถานที่คล้ายในนิยายที่ตนเองพึ่งอ่านจบ แถมยังอยู่ในร่างนางร้ายปลายแถว! อีกทั้งจุดจบยังไม่สวยอีก แล้วเธอจะหลีกพ้นชะตานี้ได้หรือไม่!
เมื่อสาวจอมห้าวได้เกิดอุบัติเหตุตอนไปเที่ยวกับเพื่อน พอฟื้นขึ้นมาตนเองดันเข้ามาอยู่ในร่างเด็กที่ไหนไม่รู้สถานที่ยังคล้ายยุคจีนโบราณ อีกทั้งยังมีความสามารถพิเศษที่ไม่เหมือนใครติดตัวอีกด้วย น่าสนุดดีนี่
จู่ๆนักฆ่าสาวมาดกวนอย่างเธอต้องเสียชีวิตกระทันหัน จากนั้นได้ย้อนเวลามาในโลกที่แปลกประหลาดที่มีหลายเผ่าพันธุ์เช่น เผ่าหมาป่า เผ่าเงือก เผ่าจิ้งจอก เผ่ามนุษย์นั้นอยู่ชั้นล่างสุด …นี่ฉันมาทำอะไรที่นี่!?
ชิงอีพนักงานบริษัทธรรมดา ได้หลุดเข้าไปในนิยายที่ตนพึ่งอ่านจบ เป็นตัวประกอบแสนจืดจางที่โผล่มาไม่นานก็ตาย นี่มันบทบ้าบออะไร!! ไม่ได้! เธอจะต้องมีชีวิตรอดต่อไป!
เธอเกิดในตระกูลทหารโดนบังคับฝึกฝนการต่อสู้ตลอดโดยที่เธอไม่ต้องการ แต่แล้วเกิดเหตุการณ์บางอย่าง ทำให้เธอหลุดมาเกิดในยุคจีนโบราณแถมยังเป็นบุตรสาวท่านแม่ทัพอีก ชีวิตนี้เธอจะหลุดพ้นจากทหารไม่ได้เลยใช่ไหม!
นั่งอ่านนิยายอยู่ดีๆ กลับทะลุมิติเข้ามาเป็นคุณหนูตัวประกอบเสียได้ ซูฮวาผู้ที่โชคดีมาตลอดถึงกับกุมขมับ นิสัยร่างเก่าทั้งร้ายกาจ ตามตื้อบุรุษอย่างน่าไม่อาย แต่เอาเถิด เธอจะขอลองเปลี่ยนโชคชะตาดูแล้วกัน
นางถูกอาจารย์เก็บมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก ถูกฝึกสอนวรยุทธจนเก่งกาจ อาจารย์พอใจทุกอย่างแต่มีสิ่งหนึ่งดูขัดนัยน์ตาท่านเอามาก 'เจ้ามันช่างเย็นชา ไร้อารมณ์ เป็นท่อนไม้!' คือว่า...นางผิดที่ตรงไหนหรือ(เกาหัว)