ทั้งที่ผมควรตายไปแล้ว...ผมกลับตื่นขึ้นมาอีกครั้งโดยปราศจากบาดแผล แถมสามีของตนในตอนนี้ยังกลายเป็นราชาซอมบี้ไปแล้ว และยังดูคลั่งรักเขาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนด้วย

เมื่อความเจ้าเล่ห์กินไม่อิ่มของปลาฉลามที่ตะกละอยากจะลิ้มลองเสือขึ้นมาแต่กลับกลายจะโดนเสือจับกินแทนซะนี่ ความวุ่นวายของร้านกาแฟcontemporary cafe และป้ารังสุดห้าวที่ต้องคอยกำหลาบหลานสุดแสบ

เพราะรักข้าจึงยอมเป็นตัวร้ายเพื่อให้เขาได้ปกป้องสตรีอันเป็นที่รัก แต่แล้วอย่างไรเล่าข้าเองก็รักเขาไม่ต่างกัน สุดท้ายไยต้องเป็นข้าที่เสียสละให้อยู่ร่ำไป

เมื่อโจวหลินอี้รักษาหายดีแล้วก็รีบตะบึงม้าไปปกป้องชายแดน นับจากนั้นก็ขาดการติดต่อจากเขา หรือว่านางจะถูกสามีทอดทิ้งให้เขาแล้ว

เมื่อ “สายใยแห่งรัก” ได้นำพาเขาและเธอกลับมาพบกันอีกครั้ง เพื่อสานต่อความรักและความผูกพันในวัยเยาว์....น้องน้อยของพี่ชาย

กวินตราถูกคนรักหักหลังด้วยการหนีไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น เธอจึงตัดสินใจลาออกจากงาน หลบมาเลียแผลใจถึงจังหวัดน่าน จนได้มาพบเขา..พ่อหม้ายหนุ่มเจ้าของไร่กาแฟที่จ้องจะยัดเยียดความเป็นผัวให้เธออยู่ตลอดเวลา

ผีเปรตปะทะเด็กแว้น

“ที่ทำเป็นสtดีดสtดิ้งเพราะเจอเป้าหมายใหม่สินะ แล้วได้อะไรมาบ้างล่ะ เงินสดสักล้าน สร้อยคอสักเส้นหรือว่าเป็นแหวนเพชรเม็ดโต ถ้าเธออยากได้ทำไมไม่บอกฉัน ฉันก็สามารถประเคนให้เธอได้เหมือนกัน”

คบกับพี่ เธออาจจะเจ็บทุกวัน รับได้ไหม?

ในโลกที่เวทมนตร์และเทคโนโลยีมาบรรจบกัน การต่อสู้เพื่ออำนาจและการครอบครองได้เริ่มต้นขึ้น เมื่อยานอวกาศระเบิดและนำพาผู้รอดชีวิตเข้าสู่ดินแดนที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์ เผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิตทีเรียกว่าเทพเจ้า

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

ใครบอกเราชอบดูหมอ ดูคนหล่อๆ ก็ชอบมากเหอะ!

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

คุณหมอผู้อัจฉริยะได้หลุดเข้าไปในยุคสมัยโบราณ ด้วยโชคชะตาทำให้เขาได้ของล้ำค่ามาครอบครองและต้องฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆนานาเพื่อชีวิตที่แสนสงบสุข

นี่นักเรียนเงียบและตั้งใจเรียนหน่อย! (เฮ้อ~ นี่สินะความรู้สึกปวดหัวของเป็นคุณครูหนะ ขอโทษครับจารย์ที่สมัยเด็กผมเป็นเด็กไม่ดี!)

ผมทำอาหารอร่อยนะครับ คุณไม่คิดจะกินจริงๆ เหรอ ปอเหวินมองหญิงสาวที่คีบอาหารเพียงสองคำก็วางทิ้งหรือว่าเขาทำอาหารไม่หร่อยก็ไม่นะ เพราะร้านอาหารเขาก็ขายดีอยู่ แบบนี้ไม่ได้เขาต้องทำอาหารอร่อยมาให้เธอกินอีก