..

เพื่อที่จะได้พลังมา เขาตัดสินใจเดินทางไปทดสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเป็นหนึ่งใน “ภาคีธรรม์อาถรรพ์” สถาบันปลุกปั้นจอมขมังเวท หากแต่เบื้องหน้าอันสวยงามยิ่งใหญ่ก็ยังแฝงไปด้วยเบื้องหลังอันดำมืดสุดคาดคิด...

“10ล้าน” “เงินมากมายขนาดนี้ฉันไม่มีคืนหรอก”

"ไฟติดแล้ว นายอยากได้อะไรอีกไหม ?" "อยากได้ครับ มาคนเดียวหรือเปล่า ไปต่อกับผมไหม ?"

“คุณหนูคงไม่อยากได้ไอ้ลูกขี้ข้าต่ำต้อยอย่างผมเป็นผัวหรอกใช่ไหมครับ”

จูดาสชายหนุ่มผู้หมดศรัทธาในทุกอย่าง กับฟาเรนนางฟ้าที่สูญเสียความทรงจำ ทั้งคู่ต้องออกเดินทางเพื่อค้นหาอะไรบางอย่างที่หายไป หน้าความทรงจำที่หายไปกับตำนานของชาวบ้าน

เขาที่ป่วยและไม่ยอมรักษาเพราะรักสิ่งอื่นมากกว่าตัวเอง ณ ตอนนี้เขาก็ทำดีที่สุดแล้ว และถ้าเขาหายไปทุกอย่างก็ยังอยู่ได้ จนวันหนึ่งเธอเข้ามาทำให้เขารัก และอยากมีชีวิตอยู่ อยากเห็นรอยยิ้มของเธอในทุก ๆ วัน

หลุดมาในนิยายทั้งทีขอเป็นนางร้ายหมายเลข1 ไม่ได้เหรอ!?

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

"โอเค ตั้งสติแปบนะตัวฉัน โดยปกติมันต้องวาร์ปกลับมาร่างตัวเองตอนเด็ก ตอนโตป่ะวะ?" แล้วอดีตตัวร้าย...อย่างเขา เข้ามาอยู่ในร่างพระเอกได้ยังไง! WTF!!!...

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

หมดรักก็แค่หย่า แต่ทำไมเขาถึงลืมอดีตภรรยาที่คิดว่า 'หมดรัก' ไม่ได้สักที และอาการ 'เลือดขึ้นหน้า' อย่าง 'หมาหวงก้าง' ก็เริ่มทำงาน พร้อมกับใช้สัญชาตญาณจับผิดคนมีความลับในคราวเดียวกัน

ไฮยาโตะ ยูตะ ภาค ปริศนากระดิ่งวิญญาณไฮยาโตะ ยูตะ ซื้อกระดิ่งวิญญาณจากศาลเจ้าญี่ปุ่นแห่งหนึ่งในโตเกียวตัวกระดิ่งมีลวดลายที่ซับซ้อนและดูเก่าแก่ไฮยาโตะรู้สึกถึงพลังงานแปลกๆ

กฏหลักของการทำงานร่วมกัน ห้ามตกหลุมรัก ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวเข้ามาเกี่ยวข้องกับงาน โดยเฉพาะความสัมพันธ์แบบหัวหน้าและลูกน้อง

เมื่อชามหญิงร่างอ้วนได้รับกำไลหยกวิเศษจากอาม่า ที่สามารถขอพรได้วันละหนึ่งข้อ เธอขอพรทุกวันเพื่อสนองความต้องการของตัวเอง และใช้พรจากกำไลหยกเพื่อให้คุณหมอชินสุดหล่อขอเธอเป็นแฟนอย่างไม่เต็มใจ

ทำโปรย นิยม

เขามีออร่าความฮ็อตแบบที่ผมงงไปหมดว่าฮ็อตขนาดนี้แล้วไปอยู่ไหนมา ผมคิดว่าเราเข้ากันไม่ได้หรอก แต่เราดันมีความสัมพันธ์กันในงานวันเกิดของเพื่อนคนหนึ่ง ความสัมพันธ์ของเรามันไม่ยืนยาว แต่ผมคิดถึงเขาตลอดเวลา

นี่คือมหกรรมเรื่องสยองอันไร้เดียงสา เมื่อจู่ๆ ผีที่เกิดขึ้นในจินตนาการของเด็กๆ ก็เกิดมีตัวตนจริงขึ้นมาและออกอาละวาดไปทั่ว