“เธอมันตัวประหลาดอะไรกันแน่วะเนี่ย” “แวมไพร์” เธอตอบ สายตายังคงจดจ่ออยู่ที่ลำคอของคนถาม “แต่ดันมีทั้งกลิ่นมนุษย์ แวมไพร์ และหมาป่าเนี่ยนะ?” “ฉันเป็นทุกอย่างรวมถึง..เป็นแม่มดด้วย”แฮ่ เธอแยกเขี้ยวใส่เขา

ตัวข้า มู่เซียนเซียน ได้แยกจากครอบครัวเป็นเวลากว่า 2000 ปี หลังจากที่ข้าได้สร้างค่ายกล “ห้วงกาลเวลานิรันดร์” ได้สำเร็จ ถึงคราที่ข้าจะได้กลับไปเสียที

"นี่ พวกเรามาถูกทางแล้วจริงรึเปล่า หนทางข้างหน้าจะมีอะไรรอเราอยู่กันแน่" "..."

เรื่องนี้แต่งโดย AI นะครับ ตอนไหนขาดหายไปก็อย่าว่าผม นะครับ อ่านเอาขำๆนะครับ

ถ้ารักครั้งเก่ามันไปต่อไม่ได้ ก็มาเริ่มต้นกันใหม่เถอะ แต่ขอเริ่มต้นใหม่กับคนเดิม

'นี่ยัยหนู เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว' 'พี่ก็อย่าทำแบบนี้สิคะ แค่นี้หนูก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว!' 'ก็เธอร้องดังเองไม่ใช่หรอ?' 'พี่รีไวล์!!!!'

อาริสะ ยูกิ เด็กสาวเพื่อนข้างบ้านของอควากับรูบี้ และยังเป็นเพื่อนโรงเรียนอนุบาลเดียวกัน ซึ่งเด็กสาวนั้นรู้ความลับของทั้งสองดี เพราะตัวเธอเองก็เป็นผู้เกิดใหม่เช่นกัน

ศัตรูที่มาจากอีกฟากหนึ่งของทะเล คนที่ถูกตราหน้าว่าคนทรยศ ตอนนี้ทั้งผมและเธอกลายเป็นเศษเดนครึ่งๆกลางๆหลังจากทำลายความเชื่อใจของพวกพ้องที่กำแพง แต่ถ้าคนทรยศไม่เข้าใจกันเอง ใครจะมาเข้าใจพวกเราได้อีกล่ะ?

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

เก่งนักใช่มั้ยป้า เดี๋ยวเราเจอกัน

ชายหนุ่มวัย 26 ปีซึ่งตกงานมีหนี้ท่วมหัว เขานั้นไร้ซึ่งหนทางใดๆ แต่แล้วก็มีอุบัติเหตุถึงขั้นเสียชีวิตเกิดขึ้น เขาตื่นมาอีกทีหลุดเข้ามานิยายวันสิ้นที่เคยอ่านในสมัยเรียนมหาลัยไปซะแล้ว

บางครั้งธรรมชาติก็เรียกร้องให้เราทำตามหัวใจตัวเอง

ขโมยกินผลไม้แค่ผลเดียว ส่งให้หลินอ้ายเยว่ถูกส่งมาอยู่ในร่างของนักต้มตุ๋น ในคราบของสินแสสาว ที่ต้องหนีเอาชีวิตรอดจากอดีตลูกค้า ที่เจ้าของร่างเดิมไปหลอกเอาไว้

ไป๋อี้ซินที่ตกลงแต่งงานกับคุณชายหลี่หงอี้ผู้เย็นชานางรักคุณชายมาตั้งแต่วัยเยาว์นางจึงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เขามาแต่หลี่หงอี้นั้นกลับไม่เป็นอย่างที่นางคิดเพราะหลี่หงอี้นั้นเหมือนจะเป็นชายตัดเสื้อแผนการ

เด็กสาวในเดือนเมษา...

ที่นี่ไม่ใช่ที่ของฉัน สามตัวตนอันน่าสงสัย ณ ตอนนี้มันคือปัจจุบัน อดีตหรืออนาคตกันแน่? มีเพียงความว่างเปล่าเป็นคำตอบ ความโกรธเกลียดกลัวเข้าครอบงำสุดท้ายก็เลือนลาง ตัวตนของเธอเลือนหายไป ไม่มีใครจำเธอได้

เธอที่ต้องใช้ชีวิตภายใต้เงาของพี่ชายตัวเอง เกะโท สุงุรุ เพื่อซ่อนบาปทั้งปวงที่เขาก่อเอาไว้ภายใต้แสงอรุณ

“ทำไมทำกับพี่แบบนี้ พี่รักหนูมำกนะเราไม่เลิกกันได้ไหม” น้ำตาของ ‘ออมสิน’ ไหลลงมาอาบแก้มเมื่อได้ยินประโยคบอกเลิก และเหตุผลที่ขอเลิกผ่านปลายสายของคนรัก “พี่ยอมทุกอย่างหนูอยากได้อะไรบอกพี่ได้เลย

คบกับพี่ เธออาจจะเจ็บทุกวัน รับได้ไหม?