ฉันคือผู้ล้มเหลวในการใช้ชีวิตแรก จนฆ่าตัวตาย อยู่ๆก็ได้รับโอกาสเป็นโฮสต์ระบบมิติบ้าน ในร่างใหม่ เดี๋ยวนะ! ที่นี้ม้นบ้านร้างกลางภูเขานิ แถมมีเด็กถูกครอบครัวทิ้งด้วย!!! นี่มันอะไรกันนน

เมื่อเปรี้ยวจี๊ดสาววัย28ปี ต้องมาตายด้วยอุบัติเหตุและได้มาเกิดใหม่ในร่างของตัวประกอบในนิยายที่ตามเนื้อเรื่องสมควรจะต้องตามไปแล้ว เปรี้ยวจะทำอย่างไร???

หึ!! คอยดูเถอะว่าข้าจะทำให้ท่านเป็นสวามีข้าได้อย่างไร คนผู้นี้ต้องแก้แค้นด้วยวิธีเช่นนี้จึงจะเข็ดหลาบ

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

เกิดใหม่อีกครั้งในยุค 70 เธอซึ่งมาจากวันสิ้นโลก แม้แต่ซอมบี้ที่เคยเป็นคนมาก่อนเธอยังฆ่ามาแล้วเลย  ความอดยากหรอ เฮอะ ชาวบ้านขี้อิจฉาหรอ เฮอะ เธอไม่สนใจหรอก เพราะเธอน่ะมีพลังลึกลับที่ยิ่งกว่าพระเจ้า!

ความผิดพลาดเดียวของนางในชาติก่อนคือการปล่อยให้ความรักบดบังตาจนส่งเสริมบุรุษชั่วช้าให้ได้ครองบัลลังก์ หวนคืนกลับมาคราวนี้นางไม่มีวันยอมถูกทรยศอีก รสชาติของความเจ็บปวดเป็นเช่นไรนางจะสนองคืนให้อย่างสาสม!

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

หญิงสาวที่มีกิจวัตรประจำวันคือการช้อปปิ้งออนไลน์ในโลกที่สะดวกสบายและเต็มไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก แต่แล้วกลับเกิดเหตุ เมื่อฟื้นขึ้นมาจึงพบว่าตนเองได้ย้ายมิติมาอยู่ในร่างของสาวน้อยผู้หนึ่งในยุคโบราณ

“ข้อหนึ่งเอากับทุกคนในงานนี้ต่อหน้าฉัน หรือข้อสองเอากับฉันต่อหน้าทุกคน.."

ชายหนุ่มผู้ถูกเขามีชะตากรรมต้องสาป เขาต้องเผชิญหน้ากับทุกสิ่งด้วยคนเดียวทำให้เขาเติบโตขึ้นและแข็งแกร่งเหนือใครให้ได้

เรื่องราวเริ่มต้นที่โตเกียวซึ่งมีกูลแฝงตัว หลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนตร์ ตัวตนของคนๆหนึ่งได้เปลี่ยนไปตลอดกาล ไม่ใช่ในฐานะกูลหรือมนุษย์

สถานะระหว่างเรามันคืออะไร เพื่อน หรือคนรัก ถ้ามีใครอีกคนเข้ามาแทรกกลาง คำว่าเพื่อนยังจะใช้มันอยู่ไหม

แทนที่จะมาใบ้หวยเหมือนผีต้นกล้วย ดันมาขอให้ช่วยเสียได้ อยู่ดีๆก็โดนผีเกาะติด แถมเป็นผีเยลลี่ก้อนสีฟ้าๆ โอ๊ยหยุดโดดดึ๋งๆไปมาสักที!

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

'แมรี่' มีโอกาสได้อ่านนิยายรักยุค 70 เธอบ่นนักเขียนว่าใจดำ แต่อยู่ ๆ เธอก็ตื่นมาอยู่ในร่างของนางร้ายที่น่าสงสารในเรื่องซะอย่างนั้น

เมื่อ "ตึกมรดก" ไม่ใช่ "เซฟโซน" เป็นที่พักอาศัย เมื่อ "คน" ต้องอยู่กับ "สังคมผี" มาทำ "อัปรีย์" ใส่ที่กู อย่าหวังจะได้อยู่อย่างสบายในที่แห่งนี้

“ไหน ๆ มึงก็เสนอตัวทำหน้าที่แทนเมียมึงแล้ว งั้นก็ใช้ร่างกายของมึงสนองให้กูเหมือนที่เมียมึงเคยทำแล้วกัน”

อุบัติเหตุทำให้ฉันเสียชีวิต ลมหายใจสุดท้าย ฉันคิดถึงแม่สุดหัวใจ หวังว่าแม่จะเข้มแข็งและผ่านมันไปให้ได้ แม่หนูอยากบอกว่า"หนูรักแม่"ลาก่อนแม่จ๋า แต่..อยู่ดีๆฉันตื่นขึ้นมาในวัย8ขวบวันที่พ่อขอหย่าแม่

สวยไม่มาก ท่ายากมีเยอะ แต่ถ้าเธอเลือกเยอะ บ้ายบายนะจ๊ะสุดหล่อ

[ไคริส แบล็คคิงตัน : เธอคือของเล่นในสายตาฉัน แล้วฉันคืออะไรในสายตาของเธอกันนะ?] [คริสตัล : เขาคือขยะเปียกในสายตาฉัน ส่วนฉันก็คือของเล่นในสายตาเขาเหรอ? เหอะ..]