ไปต่างโลก

(20+) คุณปรานต์ บอสแบดบอยที่ร่ำลือกันว่าสาวหน้าไหนก็จับเสือตัวนี้ไม่อยู่ แต่เขากลับติดใจรสรักของเธอจนตามมาร้ายแบบชิดใกล้...แถมอาการแพ้ท้องนี่อีก หรือเธอกำลังอุ้มท้องลูกบอสหล่อร้ายกันหนอ

"ปริศนาหลายอย่างที่เกิดขึ้นกับตัวเองช่างเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น แต่ถ้าเลือกที่จะทิ้งมันไปและใช้ชีวิตในแบบที่ต้องการทุกอย่างมันก็จะง่ายขึ้น"

ด้วยรีบจะไปดูใจพ่อที่โรงพยาบาลแต่ดันมาเกิดอุบัติเหตุเสียก่อน และมาโผล่ในร่างของแม่เลี้ยงใจร้ายที่สามีหายสาบสูญและยังมีลูกดกถึงห้าคนทิ้งไว้ให้นางดูและ ที่กำลังจะถูกญาติสามีใจร้ายลากไปทิ้ง และเขาจะฆ่าตน

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ออกไป.!! อย่ามาให้ฉันเห็นหน้า" หนิงเฉิง...แต่งงานกี่ภพกี่ชาติ ก็ไม่เคยรักภรรยา เขาร้ายกับเธอได้ตลอด แต่..ลู่ชิง ติดตามเฝ้ารักสามี ไปทุกภพทุกชาติ ทั้งๆที่เขาไม่เคยรักเธอเลย ไม่ดูแลนอกใจไม่ซื่อสัตย์

❝ผอบโบราณที่แตกสลายถได้นำพาแม่หญิงจากยุคอยุธยาข้ามภพสู่สมัยรัชกาลที่๖ นางได้พบกับชายหนุ่มผู้เป็นบุพเพสันนิวาสจากอดีตกาลให้สานต่อพันธสัญญาที่ชะตากรรมลิขิตไว้ เมื่อพบกันอีกครา ณ ภพแห่งนี้❞

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

อุบัติเหตุในวันนั้นทำให้ฉันต้องมาเกิดใหม่เป็นตัวประกอบที่มีศักดิ์เป็นพี่สาวของพระรองในนิยายที่ฉันไม่เคยอ่าน พ่วงด้วยภารกิจอันหนักหน่วงอย่าง 'ช่วยคุณน้องชายของยัยตัวประกอบจากรูทหายนะ'

" เขาเกิดมาพร้อมสัญญาหมั้นหมายของสองตระกูล จะดีกว่านี้หากการแต่งงานเกิดจากความรักมิใช่ความเกลียดชัง แล้วเขาควรวางตัวอยู่ตรงไหนของจวนเล่าในเมื่อตำแหน่งที่เป็นของเขามีเจ้าของแล้ว "

ก็แค่นอนด้วยกันเฉยๆ ไม่จำเป็นต้องเป็นแฟนกันก็ได้ปะ

ความรักข้ามภพระหว่างหญิงสาวจากโลกปัจจุบันกับเจ้าชายในสมัยอดีโบราณ (เคยตีพิพม์ ในเครือ สนพ อักษรศาสตร์ เมื่อ 11 ปีที่แล้ว)

เดิมที หวังเย่ ต้องการเพียงความร่ำรวยและปลอดภัย ใช้ชีวิตของตัวเองอย่างเรียบง่ายและมีความสุข แต่เมื่อถูกผลักด้วยมือแห่งโชคชะตา เขาก็เดินไปสู่เส้นทางของผู้มีอํานาจโดยไม่ได้ตั้งใจ!

"มึงอย่าให้กูต้องหมดความอดทนนะ! ถึงตอนนั้นกูไม่แคร์ด้วยซ้ำว่ามึงจะเป็นเพื่อนหรือไม่ใช่เพื่อน!" เขาจ้องหน้าเธอเขม็ง "ที่มึงจับกูกดอยู่ตอนนี้ นี่เรียกแคร์แล้วเหรอ!" เธอส่วนกลับ

“เราต่างมีชะตากรรมร่วมกัน” — พันธะที่ติดตัวมาเนิ่นนานของทั้งสอง — เป็นเหตุให้พวกเขาไม่สามารถดำเนินชีวิตอย่างสามัญชนแต่จำต้องกระทำการมากมายเพื่อรักษาซึ่งกันและกันแทน

หนก่อนปรางหนีไปเพราะเราไม่ได้เป็นแฟนกัน ถ้าอย่างนั้นคราวนี้มาเป็นเมียพี่เลยดีกว่าไหม

เธอเป็นลูกสาวแม่บ้านในบ้านหลังใหญ่ของเขา เขาที่อุปการะส่งเสียเลี้ยงดูเธอ เพื่อแลกกับสุขทางกาย... ใครจะคิดว่าวันหนึ่งเขาจะมาตกหลุมพรางเด็กสาวที่แสนจะเอาแต่ใจ จนถอนตัวไม่ขึ้น

เพราะคำว่า "รัก" จึงทำให้ดาริกากลายเป็นนางร้าย เธอเอาแต่อ้อนวอนขอความรักและพยายามยัดเยียดตัวเองเข้าไปในชีวิตอีกฝ่าย แต่สุดท้ายสิ่งที่ได้กลับเป็นเพียงความว่างเปล่า

"ทารกผู้นี้เกิดมามีวาสนาดี แต่เคราะห์กรรมสาหัสนัก ทุกๆ 7 ปี จะเจอเคราะห์หนัก และชะตาจะขาดเมื่ออายุ 23 ปี"