- 148
- 176.42K
- 119
เหตุการณ์บางอย่างในอดีตทำให้พ่อของลูกเกลียดเธอนักหนา มิหนำซ้ำยังพูดเต็มปากว่าอยากมีสัมพันธ์กับผู้หญิงอื่น เมื่อรังเกียจกันขนาดนี้วารินันท์ขออยู่คนเดียวเลี้ยงลูกเองดีกว่าอยู่กับผู้ชายที่ขยันทำร้ายจิตใจ
เหตุการณ์บางอย่างในอดีตทำให้พ่อของลูกเกลียดเธอนักหนา มิหนำซ้ำยังพูดเต็มปากว่าอยากมีสัมพันธ์กับผู้หญิงอื่น เมื่อรังเกียจกันขนาดนี้วารินันท์ขออยู่คนเดียวเลี้ยงลูกเองดีกว่าอยู่กับผู้ชายที่ขยันทำร้ายจิตใจ
เมื่อรักครั้งแรกจบลงที่การเลิกรา ตลอดเวลาที่พลัดพรากจากกันไปไกล ไม่เคยมีวันไหนที่ลืมรักเรา
ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย
"เด็กคนนี้วาจะยกให้เป็นกรรมสิทธิ์ของพี่ หรือวาจะเลี้ยงเองแล้วให้พี่เป็นคนรับผิดชอบค่าเลี้ยงดูทั้งหมด เพราะยังไงเราก็ต้องหย่ากัน นั่นหมายความว่าการอยู่ด้วยกันแบบสามคนพ่อแม่ลูกไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน"
เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง
ผิดหรือที่เธอตัดใจจากเขาไม่ได้ ผิดหรือที่เธอยังตอแยเขา...ผิดด้วยหรือที่สุดท้ายเธอยอมแพ้และจากไปโดยไม่บอกลา
เป็นเมียลับๆของท่านประธานมาตลอด 2 ปี ในที่สุดวันนี้ของเธอก็มาถึงวันที่เธอได้เปลี่ยนสถานะกลายเป็นคนอื่น...ที่ยังเอิญมีเจ้าตัวเล็กนอนอยู่ในท้อง
ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร
เรื่องราวของเด็กสาวคนหนึ่งที่ดูจะเป็นนักวิจัยสิ่งของอันตรายสะดุดขาตัวเองตายในห้องแลปแล้วโดนวาร์ปมาในโลกของเกนชินอิมแพ็ค หลังจากมโนเซ็ตติ้งให้ตัวเองนิดหน่อยก็เริ่มวางแผนออกเดินทางในโลกเทย์วัต
“คุณ...จะให้ฉันไปเป็นนางบำเรอของคุณเหรอคะ” วิภาดาย้อนถาม “ก็ไม่เชิง แค่คู่ขาเฉยๆ ฉันให้เงินเธอ เธอบริการฉัน เราสองคนมีความสุขทั้งสองฝ่าย แฮปปี้จะตาย” “เชิญไปแฮปปี้บนสวรรค์วิมานของคุณไปคนเดียวเถอะ!”
เธอทำให้เขาสนใจตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้สบตา และตกหลุมรักทันทีในวินาทีถัดมา...
“ยิ่งกว่าสมภารกินไก่วัด ก็หมอที่จัดกับคนไข้ตัวเองอย่างมึงนี่แหละไอ้ฟ้า”
อ็อฟนักเขียนวัย30ปีที่ชื่นชอบกีฬาฟุตบอลเป็นชีวิตจิตได้เขียนนิยายกีฬาฟุตบอลเรื่องหนึ่งเขียนเขียนนิยายไม่ได้หลับไม่ได้นอนจนเสียชีวิตลงแล้วก็ได้ย้อนเวลามาตอนตัวเองอายุ12ปีพร้อมกับสุดยอดระบบพระเจ้า
ท่ามกลางลมพายุโหมกระหน่ำ ไลลาไม่เคยรู้สึกตัวเลยว่าหนาว..กระทั่งมีมืออันอบอุ่นโอบอุ้มเธอไว้ด้วยเสื้อกาวน์ขาวสะอาด
เมื่อเธอต้องกลับไปในยุคที่เส้นผมสำคัญเท่าชีวิต เด็กสาวที่ใช้ชีวิตและวิทยาการจากยุคปัจจุบันจะสามารถปฏิวัติความคิดและสร้างประเทศได้มากขนาดในท่ามกลางคนที่ต่อต้านเด็กสาวผมสั้นอย่างเธอ
โลกเมื่อถึงคราวการล่มสลายของมวลมนุษยชาติ และเจ้ากระต่ายตัวน้อยที่เป็นสัตว์สายพันธุ์ที่อ่อนแอที่สุดในโลกใบนี้ จะเป็นผู้พิทักษ์ความหวังสุดท้ายให้แก่มนุษยชาติให้คงอยู่รอดต่อไปได้
ผู้คนกลัวความตายแต่ทว่าในเวลาเดียวกันผู้คนเองก็ถูกดึงดูดด้วยความตายเช่นเดียวกัน ดาไซ โอซามุ คิดเช่นนั้นมาตลอดแล้วเหตุใดตอนที่เขาก้าวขาเข้าสู่ความตายที่เขาปราถนาเขาจะมาโพล่ที่นี่พร้อมกับ นากาฮาระ ชูยะ
‘เขาหันมามองเธอเพียงหางตา แม้จะเห็นว่าหญิงสาวอุ้มลูกน้อยวัยสามเดือนอยู่ในอก แต่เขาก็เลือกจะเดินผ่านเธอไปราวกับคนที่ไม่รู้จักกันมาก่อน’
‘แม่เลี้ยงเดี่ยว... ก็เคยแต่ใช้เรียกคนอื่น ใครจะคิดว่าวันหนึ่งต้องใช้มันกับตัวเอง’
วันไนท์สแตนคืนเดียว ผ่านไปเก้าเดือนได้ลูกสาวหนึ่งคนมาอุ้มแบบงงๆ 'ภารนัย' แทบจะยกเท้าขึ้นมาก่ายหน้าผาก แม่ของลูกยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่เลย เห็นแก่ที่หล่อนเพิ่งเสียแม่ และมีแววจะต้องลาออกหลังตั้งท้อ