หลังสอบเสร็จ อึนซูฮีลลิ่งตัวเองด้วยการเล่นเกมทำฟาร์ม และตอนนี้ เขากลายเป็นชาวนาในเกมได้สิบวันแล้ว!

มีข่าวลือในบริษัทว่า 'อ้อน' เป็นแฟนท่านประธาน แฟนบ้าอะไร เขาแค่ไปป้อนอาหารห่านให้คุณเขาในห้องทำงานส่วนตัวเท่านั้นเอง

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ฟางหนิงเซียงถูกครอบครัวรังแกและถูกคนรักหักหลังท้ายที่สุดถูกยิงตาย ได้ทะลุมิติมาเข้าร่างสาวน้อยในยุคโบราณที่ถูกสามีทิ้งขว้าง ในเมื่อต้องอยู่ในร่างนี้ไปตลอด ก็ขอจัดการกับชีวิตใหม่นี้เองก็แล้วกัน

คนธรรมดาที่อยากใช้ชีวิตอย่างสงบสุขกับเพื่อน(?)หนุ่มมากความลับ "เพื่อน? ผมไม่ได้เข้าหาคุณด้วยสถานะแบบนั้นสักหน่อยนะครับ...หรือผมควรชัดเจนกว่านี้?" ปากว่าก็พอมือไม่ต้องขยับ!!

เสวี่ยน่าก็แค่พอและยอมแพ้ที่จะสู้ต่อเธอถึงได้ตัดสินใจที่จะตาย แต่กลับย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง นั่นจึงทำให้เธอหัวเสียเพราะอะไรน่ะเหรอก็เพราะว่า"ฉันลืมไปได้ยังไงว่าโรงเรียนฉันมันเป็นโรงเรียนอันธพาล"

สาวใหญ่เจ้าของฟาร์มตายเพราะโรคร้าย วิญญาณดวงน้อยๆ ดันมาโผล่ที่ยุคโบราณ ในโลกของนิยายกำลังภายในที่เคยอ่าน มีมิติแสนเทพมาให้ทั้งที นางเลยตั้งใจจะหาเลี้ยงตัวเองด้วยอาชีพดั้งเดิม นั่นก็คือ ปลูกผักยังไงล่ะ

เพื่อที่จะได้พลังมา เขาตัดสินใจเดินทางไปทดสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเป็นหนึ่งใน “ภาคีธรรม์อาถรรพ์” สถาบันปลุกปั้นจอมขมังเวท หากแต่เบื้องหน้าอันสวยงามยิ่งใหญ่ก็ยังแฝงไปด้วยเบื้องหลังอันดำมืดสุดคาดคิด...

"อร่อยไหมที่เธอกินอยู่" "อยากรู้ก็ลองชิมสิ" จบคำชายร่างใหญ่ผู้เป็นคนล่าอาหารมื้อนี้มาให้ก็โน้มหน้าเข้ามาทันที

ชายหนุ่มคนหนิ่งได้เกิดใหม่ในโลกที่บิดเบี้ยว และได้รู้ว่าตัวเองได้เกิดมาในตัวละครที่ไม่เคยมีมาก่อน เกิดใหม่ในเกมอิโตะเมะที่มีความรักซาดิสของเหล่าแวมไพร์หนุ่ม ได้เผอิญเผลอเข้าไปในเกมแห่งหนามกุหลาบนี้ไป

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

นี่คือมหกรรมเรื่องสยองอันไร้เดียงสา เมื่อจู่ๆ ผีที่เกิดขึ้นในจินตนาการของเด็กๆ ก็เกิดมีตัวตนจริงขึ้นมาและออกอาละวาดไปทั่ว

ตายกลางสนามรบเพราะปกป้องแม่ทัพที่เคารพไม่พอ ดันมาเกิดใหม่เป็นลูกที่ถูกมารดาทิ้ง ต้องเอาตัวรอดอยู่ในจวนริมชายแดน โชคดีที่มีวาทศิลป์ของกุนซือติดตัว ว่าแต่...ซื่อจื่อผู้นั้น ช่วยอยู่ห่างๆ ข้าจะได้หรือไม่