เพียงแค่หนังสือหนึ่งเล่มที่ชายชรามอบให้ใครจะคิดว่าจะทำให้คุณชายสามของตระกูลจางเปลี่ยนแปลงไปจนมีรูปโฉมที่งดงามได้มากถึงเพียงนี้ 

ต่อให้ชอบมากแค่ไหนก็เป็นเพียงเพื่อนสนิท หลังๆ เพื่อนสุดฮอตชอบแกล้งหยอกเล่นกับหัวใจเพื่อนคนซื่อให้ว้าวุ่นใจ หยอกกันไปๆ มาๆ ดันเขินจริง ทำหัวใจจะวายถึงกับเป็นลมต้องเข้าโรง'บาล ลำบากหมอเลยทีนี้

"เมื่อเจ้าฝึกฝนสำเร็จก็ควรจะแต่งงานมีครอบครัว จะมาติดตามข้าเพื่ออันใดเล่า" "ข้าจะไม่แต่งงานขอรับ...จะขอติดตามซือฝุไปชั่วชีวิต" ...เจ้าลูกศิษย์คนนี้มันยังไงกัน!

หลังจากที่ตายไปหลี่ซือซือนักแสดงสาวก็ได้พบกับเทพแห่งชะตาและสัตว์เทพพยัคฆ์ขาว นางได้รับการฝึกฝนวิชาจากเทพชะตาไม่ว่าจะเป็นการปรุงโอสถ พลังปราณและพลังยุทธ์ต่างๆ

เขาเป็นนักเขียนที่เหยียบย่ำตัวประกอบไร้ค่าเพื่อเชิดชูตัวเอก เขาผิดอะไร? ไม่ว่านักเขียนคนไหนเขาก็ทำกัน ทำไมถึงมีแต่เขากันเล่าที่มารับกรรมที่นี่

เมื่อนักฆ่าอยากเกษียณตัวเองไปใช้ชีวิตในบั้นปลายสุดท้าย ทว่าเขากลับถูกสั่งเก็บเพื่อเป็นหลักประกันขององค์กรลับ แต่ไหงมาโผล่เป็นคุณชายรองตาบอดซะงั้น แล้วอย่างนี้ใครซวยล่ะ?

ดาร์เรลเคยคิดว่า ตราบใดที่เขาไม่สร้างปัญหาตนเองจะสามารถเป็นไอดอลธรรมดาได้อย่างมีความสุข ทว่าเพียงแค่ประสบอุบัติเหตุระหว่างการแสดงบนเวทีเขากลับได้ล่วงรู้ถึงอนาคตของตนเองที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้น

โชคชะตานำพาให้กลับมาเข้าร่างของเวินลู่เสียนอดีตบุตรชายของเสนาบดีกรมโยธา ชีวิตที่แสนธรรมดาก็ไม่ธรรมดาอีกต่อไป ตั้งแต่เจอหน้าแม่ทัพใหญ่ครั้งแรกก็เกือบถูกปักเข้าที่กลางกระบาล

เรื่องราวขององค์ชาย 9 แห่งแคว้นปักษาสวรรค์ ถือเป็นข่าวลือไปทั่วทุกแคว้น ด้วยเป็นเกอที่มีใบหน้างดงามล้ำล่มแผ่นดิน ทว่าเรื่องที่องค์ชายเก้าผู้นี้เป็นใบ้แต่กำเนิด กลับเป็นเรื่องที่เลื่องลือยิ่งกว่า

นางกำลังหนีสุดชีวิตจากการตามล่าของเหล่าศัตรูฝ่ายตรงข้าม โจวเยี่ยงฟาง แอบซ่อนตัวจนสลบไปในอาณาบริเวณเขตบ้านของสกุลจาง คุณชายใหญ่เป็นผู้มาอุ้มนางไปจากที่ตรงนั้น และเพียงแวบแรกเขาก็พึงพอใจผู้หญิงในอ้อมแขน

ความรักช่างยากแท้เข้าใจนัก ต่อให้เจ็บปวดเจียนตายแต่ไม่อาจหักใจปฏิเสธ พร้อมจำยอมรับอย่างขื่นขม ตราบจนสิ้นลมหายใจสุดท้าย ไม่เคยคิดจะแค้นเคืองโกรธ ยังคงเทิดทูนอยู่อย่างนั้น ดั่ง ‘เจ้าเหนือชีวิต’

เกลียดก็คือเกลียด แค่เห็นหน้าก็รังเกียจแล้ว! นี่คือสิ่งที่เขาคิดกับเธอสินะ ไม่เป็นไร หัวใจเธอดวงแค่นี้เอง ค่อยๆ ถอนตัวถอนใจและความรักที่ให้เขากลับมาให้หมด หรือถ้าไม่หมดก็เหลือเพียงแค่...เศษใจ

จากนักแสดงจอเงินผู้ขาดความรักสู่ร่างของสะใภ้ใหญ่ผู้เห็นแก่ตัวในเมืองชนบท 'ในขณะที่ฉันต้องการความรักแทบตายผู้หญิงคนนี้กลับไม่เคยเห็นค่า เอาเถอะวันนี้ฉันมาอยู่ที่นี่แล้ว ฉันจะทำให้ทุกคนมีความสุขเอง!'

“เมื่อไหร่จะเลิกยืนดูแล้วมาช่วยข้าแบกเจ้าพวกนี้สักที!” “เจ้าก็ทำเองได้นี่” “แต่มันจะดีกว่านี้ถ้ามาช่วยกันปะวะ รู้จักคำว่าน้ำใจรึเปล่า ใจคอจะยืนดูเฉย ๆ เลยรึไง” “ใช่” “กึด...ไอ้เวรนี่”

เคยเห็นแต่คนตกปลา เดี๋ยวปลาเผาจะตกคนให้ดู

ชาติที่แล้ววิ่งวุ่นไปมาเพื่อบัลลังก์ที่มิใช่ของตนมาทั้งชาติ กว่าจะสำนึกถึงความลำบากก็โดนคมกระบี่จิ้มจนตายตก มาเวลานี้ถึงไม่พอใจที่ได้เกิดใหม่ แต่ก็ดีที่ยังเหลือตำหนัก ตั่งนอน หมอน ฟูก ไว้ให้ซุกหัวนอน

ผมแต่งงานกับเขาเพราะความรัก ผมเชื่อแบบนั้นมาโดยตลอด จนกระทั้งวันหนึ่งที่ผมได้รู้ความจริงว่าหรับเขามันไม่ใช้ความรักเลย เขาแค่อยากเห็นผมเจ็บ อยากทำให้ผมทรมานแบบที่เขาเคยได้รับมันก็เท่านั้นเอง

"ต้นรักชอบพี่ภูเขานะจ๊ะ"...."แต่พี่ไม่ได้ชอบน้อง"

ข้ามมาในโลกของอนิเมะจีนสัปยุทธ์ทะลุฟ้าและกลายเป็นพ่อของตัวเอกซึ่งในอนาคตอันใกล้จะต้องถูกจับไปโดยตำหนักเจตภูตซึ่งน่าจะต้องถูกทรมานอีกหลายปีแต่โชคดีที่ข้ามีระบบจำลองชีวิต!

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย