เมื่ออยู่ๆ 'นิตย์รดี โชคฉลุย' ต้องมาตกงานกะทันหัน ต้องระเห็ดกลับมาอยู่บ้านเกิดที่พังงา สถานการณ์บังคับให้ต้องทำงานที่เลือกไม่ได้ หญิงสาวมาสมัครงานที่บ่อทรายของ 'นายหัวศิธา' ในตำแหน่งคนจดคิวรถ

ความรักไม่ใช่…ความพยาม แต่ในเมื่อใช้ความพยายามมากขนาดนี้ ยังไม่บรรลุผล แล้วควรจะทำยังไงดีล่ะไปต่อหรือพอแค่นี้ “ค่ะ ชมพูเชื่อแล้วต่อไปเชิญคุณสองคนรักกันให้พอ ชมจะไม่เข้าไปยุ่งอีก”

เธอยอมแลกทุกอย่างให้ ‘เขา’ และยอมจากไปในวันที่เขาไม่ต้องการ… เจ็บแต่ต้องทน เพื่อคนที่รัก

การที่นางได้มาเกิดใหม่ในดินแดนที่ไม่คุ้นเคยแห่งนี้… จะทำให้นางได้ความทรงจำที่หายไปกลับคืนมาอย่างนั้นหรือ? ยังดีที่ในมือของนางมีสมบัติวิเศษ หวางเป่าติง!

เมื่อเธอโตขึ้นเธอจะรู้ว่าบางครั้งเราต้องเสียสละบางสิ่งเพื่อบางอย่าง แม้ว่าเราจะไม่อยากทิ้งมันเลยก็ตาม...

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

"เร็วๆ นี้หนูจะเจอโชคหล่นทับ แถมเป็นโชคใหญ่ซะด้วย" "หนูจะถูกลอตเตอรี่เหรอคะ รางวัลที่หนึ่งเหรอคะ" "ยิ่งกว่ารางวัลที่หนึ่ง" ยิ่งกว่ารางวัลที่หนึ่งก็คือรางวัลที่หนึ่งยี่สิบใบน่ะสิ!

โชคชะตาเล่นตลกกับเธอ ในวันที่เธอกำลังจะบอกข่าวดีกับเขา เรื่องลูก แต่เขาบอกเลิกเธอก่อนด้วยเหตุผลว่า “เขายังรักแฟนเก่า “

รักแหละ แต่ไม่รู้ต้องทำยังไง ก็คนมันไม่เคยมีน้องนี่หว่า     อยากเห็นหน้าแต่ว่าก็กลัวห้ามใจตัวเองไม่ได้ ****

ชาติก่อนมีภาพลักษณ์เป็นนางร้าย เลยโดนเหยียบย่ำ ไร้คนรัก มาชาตินี้...เธอจะร้ายให้ดู!

"เอาลูก ไม่เอาแม่ ท่านอ๋องกล่าวไว้" "แล้วทำไมไม่เอาแม่ ก็ถึงกับมีลูกด้วยกันแล้ว" "เพราะไม่ได้รัก"

เมื่อสามเดือนสุดท้ายของสัญญาหย่าร้าง กลายเป็นช่วงเวลาที่ได้ใช้ชีวิตร่วมกัน จะทำอย่างไรเมื่อความผูกพันก่อตัวในหัวใจ แต่ชีวิตแต่งงานกลับกำลังสิ้นสุดลง

มนต์พระจันทร์กุมขมับ..มองกระดาษตราครุฑในมือนิ่งๆนานแค่ไหนแล้วนะที่เธอพกมันติดตัวไปด้วยทุกที่ "แค่กระดาษใบเดียว..ทำชีวิตเธอวุ่นวายมากมายเพียงนี้" หัวจะปวด

ไอ้พวกมนุษย์หน้าแหลมนั่นแหละที่ผิด ฉันไม่ได้ชอบกินแตงกวาสักหน่อยนะ

เหตุจากน้ำเมาและความเข้าใจผิด จนพลาดมีความสัมพันธ์ทางกายระหว่างกันและก่อกำเนิดเป็นเลือดเนื้อเชื้อไข เพียงเพราะหน้าตาทางสังคม ทำให้เธอจำใจยอมแต่งงานกับพ่อของลูกที่แสนจะเย็นชาและจอมบงการเป็นที่หนึ่ง

ตัวประกอบอย่างดิฉัน อยู่ในดงตัวเอกที่จ้องจะเล่นฉันแบบ"หลายๆความหมาย" ไม่เว้นแม้กระทั่งนายเอกของเรื่องนี้ที่ดูติดฉันเป็นเหมือนส่วนผสมวัตถุดิบอันน่ารับประทานพร้อมประกบแล้วแดกตลอดเวลา ಠ⁠‿⁠ಠ

คุณเทวดาสุดหล่อในค่ำคืนนั้น ทำไมถึงกลายเป็น....รุ่นพี่สุดแสนจะเย็นชา ไปได้ล่ะเนี่ย !?

เวรต้องระงับด้วยการจองเวรเท่านั้น!

“ฉันหวังว่าเธอคงไม่โง่พอปล่อยให้ตัวเองท้องหรอกนะ รู้ใช่ไหมว่าลูกฉันจะต้องไม่เกิดจากผู้หญิงอย่างเธอ” และนั่นคือคำพูดของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี “รู้ค่ะ โรสรู้ตัวเองดีว่าอะไรควร อะไรไม่ควร”

เมื่อเลิกกับผัวเก่า กรรัมภาคิดจะใช้ชีวิตโสดให้สุดเหวี่ยง ใช้เงินซื้อความรัก เปย์ผู้ชายวัยละอ่อนให้เด็กมันระทวย แต่หารู้ไม่ว่าเด็กที่คิดว่าเป็นเหยื่อกลับกลายเป็นแค่เหยื่อล่อที่ “ผัวเก่า” เอามาใช้ดัดหลั