ชาติที่แล้วข้าได้ถวายทั้งตัวและหัวใจให้กับท่านไปจนหมด แม้แต่ในวาระสุดท้ายของข้าก็ได้จบลงเพราะริมฝีปากของท่าน เจ็บปวดเพื่อท่าน ยอมตายเพื่อท่าน ทว่าช่วงสุดท้ายของชีวิตข้ากลับรู้สึกว่างเปล่าเหลือเกิน

เซี่ยเสี่ยวเล่ยถูกผูดมัดเข้ากับระบบสมความปรารถนา มันบังคับให้เธอทำภารกิจโดยตั้งเงื่อนไขว่าหากเธอทำสำเร็จ มันจะช่วยทำให้สิ่งที่เธอปรารถนาเป็นจริงหนึ่งอย่าง!

หลิงเยว่ ได้ทะลุมิติมาในร่างของเซียนอ่อนหัด หากไม่รีบทำภารกิจขายเนื้อแกะย่างให้สำเร็จ นางจะต้องตายในวันนี้เป็นแน่!

พี่ชายที่แสนดีในวันนั้น วันนี้อลิซอยากได้เขามาเป็นแฟน

นางทุ่มเททุกอย่างเพื่อสามี ทว่าสิ่งที่เขาตอบแทนนางกลับมา คือการพาหญิงชู้มาเหยียบย่ำนางอย่างไม่ให้เกียรติ ทั้งเหยียดหยามและตราหน้านางว่าเป็นภรรยาผู้โหดเหี้ยม เช่นนั้นข้าผู้นี้ขอตัดสิ้นวาสนานี้เอง!

ตุบตุบ เสียงโขกศรีษะ ให้ท่านปู่ท่านย่าบิดามารดาของนาง ท่านผู้อาวุโสทุกท่านได้โปรดรับข้าเป็นเขยแต่งเข้าด้วยเถอะขอรับ

ไม่มีอะไรง่าย เพราะถ้าง่ายก็ไม่สนุก ก็เหมือนกับการจีบพี่ปริญ ต่อให้ก่อกำแพงสูงสามเมตร เราก็จะไต่ขึ้นไปหา *พี่ไม่ชอบเราแล้ว!! จบไหม? *จบค่ะ งั้นก็นอนด้วยกันเฉย ๆ ไม่ต้องชอบก็ได้!!

เธอไม่คิดว่าการถูกจับพลัดจับผลูไปฟังเรื่องเล่าบนหินสลักเก่าแก่ที่มีอายุราวพัน ๆ ปีจะทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล….แต่เอาเถอะ ไปตบคนจอมเสแสร้งเหล่านั้นก็น่าจะสนุกดีเหมือนกัน!

เมื่อแพทย์ตัวท็อปต้องมาอยู่ในร่างชายขี้เหล้าเสเพล แถมคิดขายลูกเมียใช้หนี้อีก ทำให้เขาต้องหาเงินมาใช้หนี้ที่ตนไม่ได้ก่อ ขณะที่คิดจะใช้ความรู้แพทย์ ก็พบว่าการเป็นหมอในยุคราชวงศ์ต้าเว่ยไม่ง่ายอย่างที่คิด

เธอรักเขาด้วยความรักทั้งหมดของหัวใจ แต่สุดท้ายกลับเป็นแค่เครื่องมือที่เขาใช้ประชดคนรักเก่าเท่านั้นเอง

ลู่ปิงปิง คือบุตรสาวของสหายผู้พี่ที่นำมาฝากเจ้าเมืองหนุ่มนามถังเหวินป๋อไว้ เพราะบิดาของนางจำต้องลี้ภัยไปแคว้นอื่นเพราะเรื่องทางราชการ จึงมิได้นำบุตรสาวที่ยังแรกรุ่นเพิ่งเลยวัยปักปิ่นมาเพียงแค่ปีเดียว

"หนาวไม่ไปเด็ดขาด" เมื่อ โอบหนาว ลูกคุณหนูผู้ร่ำรวยต้องถูกบังคับให้มาใช้ชีวิตอยู่ภายในไร่องุ่น มิหนำซ้ำคนที่เขาเคยมีอะไรด้วยยังเป็นถึงพ่อเลี้ยงเจ้าของไร่องุ่นปฐพีที่เขาอยู่อีกต่างหาก

“ยิ่งกว่าสมภารกินไก่วัด ก็หมอที่จัดกับคนไข้ตัวเองอย่างมึงนี่แหละไอ้ฟ้า”

‘หรงหราน’ พลาดพลั้งตกหน้าผา หากก็ได้ ‘เหล่ยเซิน’ ชายเคราดกจอมป่าเถื่อนจากหมู่บ้านกลางป่ากลางเขาช่วยเหลือเอาไว้ หลังจากช่วยรักษานางจนหาย เขากลับจับนางแต่งงานและเข้าหอเสียเดี๋ยวนั้น!!??

"เมย์หนีผมมา8 ปี อย่าคิดว่าครั้งนี้จะทำเหมือนเดิมได้อีก เตรียมตัวรับมือไว้ได้เลย"

“แค่น้อง ไม่ได้คิดอะไร” >>>>> “ผู้ชายคนนี้ใครเหรอครับ” “ พี่ชายข้างบ้านค่ะ” แล้วทำไมไอ้คนที่ถูกแนะนำว่าเป็นพี่ชายข้างบ้าน ไอ้คนที่บอกว่าไม่ได้คิดอะไรต้องหงุดหงิด ทำไมต้องโมโห ไม่พอใจ

ชีวิตหลังเกษียณของฮีโร่ในโลกไซไฟแฟนตาซี- "ไอ้พ่อ! หยุดหวานกับป๊าอัลแทร์แปบ! มาช่วยผมก่อน!" "ไว้ก่อนได้มั้ยลูก…คือพ่อ" กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มคือสิ่งที่ไม่ได้พูด ทีตอนปลูกผักปราบวายร้ายไม่มามาทำไมตอนนี้!

"การเดินทางไปเมืองหลวงเส้นทางอาจเต็มไปด้วยความยากลำบาก คุณหนูในห้องหออย่างเจ้าจะทนได้หรือ?" "แล้วการที่ข้ายอมตัดฟืนแบกน้ำ แกล้งเป็นบ้าเป็นใบ้ยังมีอะไรลำบากกว่า ที่คุณหนูในห้องหออย่างข้าจะทนไม่ได้กัน"

แต่งงานกับคนไม่รักว่าเจ็บแล้ว การเป็นคนไร้ตัวตนและไร้ค่าในสายตาสามียิ่งเจ็บกว่าหลายเท่า เมื่อวันที่ข้อตกลงต่าง ๆ ยุติลง เธอจึงไม่อาจทนอยู่ในสถานะ ‘ของตายนอกสายตา’ อีกต่อไป