เมื่อนักเขียนอย่างอาเหม่ย เข้ามาเป็นตัวร้ายผู้มีจุดจบประเสริฐอย่างหัวถูกนำไปเสียบไม้ ตัวถูกนำไปทำบุญให้สัตว์กิน แต่มันจะทำไมในเมื่อนักเขียนเข้ามาเอง ใครหน้าไหนในนิยายเรื่องนี้กล้าเก่งกว่านักเขียนกัน

ในเมื่อโลกเกลียดผู้ชายและเอื้ออาทรต่อผู้หญิงมากกว่า กำแพงแยกชนชั้นระหว่างชายและหญิงจึงเกิดขึ้น

“เมื่อไหร่จะเลิกยืนดูแล้วมาช่วยข้าแบกเจ้าพวกนี้สักที!” “เจ้าก็ทำเองได้นี่” “แต่มันจะดีกว่านี้ถ้ามาช่วยกันปะวะ รู้จักคำว่าน้ำใจรึเปล่า ใจคอจะยืนดูเฉย ๆ เลยรึไง” “ใช่” “กึด...ไอ้เวรนี่”

'การเเอบรัก เพียงเเค่ได้เเอบมองดูเขาอยู่ห่างๆ เขาคนนั้นที่เห็นเธอเป็นเเค่น้องสาวเพื่อนในสายตา ถึงเเม้ว่าเธอจะไม่ได้ครอบครองหัวใจของเขาก็ตาม เเต่หัวใจของเธอก็มีความสุขได้เพราะเขา'

"ทำไมทำหน้าตกใจแบบนั้นล่ะ บุญษา หย่ากันแค่สามวันจำหน้าผัวตัวเองไม่ได้หรือไง"

จุมพิตตรงหลังมือแสดงถึงการยกย่อง ไม่น่าเชื่อว่าฉันคนนี้จะได้รับเกียรติจากหัวหน้าทหารกองกำลังสำรวจด้วย ฉันหวังว่าการตัดสินใจของฉันจะเป็นกำลังให้พวกเขา แต่แล้วฉันกลับถูกหยิกแก้มเบาๆ "ซื่อบื้อจริง"

เรื่องราวการผจญภัยอันวายป่วงของชายหนุ่มที่หลุดเข้าไปในโลกของเกมที่เขาเลิกเล่นไปเมื่อ 1 ปีก่อน ก่อนจะไปเจอกับอวาตาร์ของตนเองที่สภาพดูไม่ได้ เขาจึงต้องเข้าไปช่วยเหลือในฐานะที่เป็น"พระเจ้าประจำตระกูล"

องค์หญิงใหญ่เว่ยลู่เสียนให้รักษาเมืองชายแดนจนตัวตาย เมื่อฟื้นนางพบว่าตัวเองย้อนเวลากลับมา ในชาติก่อนปฎิเสธคำสั่งให้กลับไปแต่งงานกับจอหงวนคนใหม่ ชาตินี้ขอแค่ได้ล้างแแค้นจะให้แต่งกับใครก็ได้ทั้งนั้น

องศาไม่คิดว่าการที่เขานั้นได้มาพบเจอกับมิลรุ่นน้องเฟรชชี่ปีหนึ่งในวันนั้นจะทำให้องศารู้สึกดีกับมิลมากขนาดนี้

ชาติที่แล้วทำผิดต่อภรรยาและบุตรสาวหลงกลดอกบัวขาวใจโฉดจนต้องตายทิ้งลูกเมียให้ทรมานแสนสาหัส เมื่อได้โอกาสกลับมา...ข้าจะชดใช้ให้เจ้าและลูก ข้าจะแก้แค้นตอบแทนคนพวกนั้นให้สาสมกับสิ่งที่พวกมันทำ

เธอ คือ ฝันร้ายชั่วข้ามคืนของเขา เขา คือ พ่อของลูกที่ใจร้ายกับเธอเสมอ เมื่อชีวิตของคนทั้งคู่ต้องมาอยู่ร่วมกันและผูกพันธ์กัน เพราะหนึ่งชีวิตที่กำลังเกิดมาเมื่อถึงเวลาต้องแยกจาก หนึ่งชีวิตที่เกิดมา

ยุคสมัยแห่งเวทมนตร์และคาถาได้อุบัติขึ้นแล้ว

ในนิยายนางร้ายมีทั้งอำนาจและคนหนุนหลัง เกาเฟยเยี่ยนที่ทะลุมิติเข้ามาในร่างทารกน้อยขอเถียงทั้งน้ำตา อยากบอกทุกคนว่านางร้ายเองก็เคยลำบากมาก่อนเหมือนกัน!

ให้ข้ามาเข้าร่างของนางร้ายที่เลวบัดซบขนาดนี้ แล้วยังมาให้ข้าเห็นภูติผีปีศาจอีก ถูกสามีรังเกียจ ถูกชาวบ้านประนาม ครอบครัวสามีสุดยากจน ... แต่ไม่เป็นไร เข้าจะค่อยๆเพิ่มความร่ำรวยให้บ้านโจวเอง !!

สมรสพระราชทานที่ไม่เต็มใจรับ เขาจึงทิ้งฮูหยินคนใหม่ในคืนเข้าหอแล้วออกเดินทางไปสู่สนามรบ ฮูหยินของท่านโหวคนนั้นราวกับรูปปั้นสลัก สามารถถือตราพยัคฆ์อุดรนำกองทหารบุกช่วยสามีกลางวงล้อมศัตรู

ก่อนเดินทางกลับไทยหลังเรียนจบเธอก็ตัดสินใจไปเที่ยวกับเพื่อน แต่ยัยเพื่อนตัวดีดันเอาแฟนไปด้วยทั้งยังถิ้งเธอไปหวานกันสองคนอีกต่างหาก แถวพอกลับมาจากกินข้าวโรงแรมก็ดันเกิดเรื่องจนทำให้ชีวิตเธอเปลี่ยนไป

การที่มีใครสักคนคอยอยู่ข้างๆ คอยสนับสนุน คอยให้กำลังใจ ให้คำปรึกษาและคอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันนั้นมันรู้สึกดีอย่างที่เธอไม่เคยเป็นมาก่อน 'นี่สินะ ความรัก'

เธอสวยจนหนุ่มๆคอยแย่งกันขายขนมจีบ แต่พลอยนภัสกลับเลือกที่จะอยู่ใกล้ๆรอให้เขาหันมามอง เขาหล่อเท่และดูดี แถมยังเป็นเสือซุ่มเงียบ แอบกินเธอเงียบๆและยังเผลอตกหลุมรักเธอเงียบๆแต่ทำปากแข็งไม่รู้ใจตัวเอง

การเปลี่ยนตัว 'เจ้าบ่าว' เข้าวิวาห์สายฟ้าแล่บ คือสิ่งที่ผู้คนตราหน้า 'เธอ' ว่าตระกูลถึงจุดตกต่ำถึงได้เอาศักดิ์ศรีตัวเองมาแลกกับการกู้ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลกลับคืนมา.....แต่สำหรับ 'เขา' เธอคือ 'ตัวแถม'

ฝ่าบาท ชาตินี้ท่านทรยศข้า.. ในชาติหน้า ข้าขอสวามิภักดิ์ต่อศัตรูท่าน! จักภักดีต่อเขา ชายเพียงคนเดียวที่พร้อมต่อกรกับอำนาจแห่งบัลลังก์ “เผยฉางชิง ท่านยินดีแต่งงานกับข้าหรือไม่...”