ในวันที่ปภังกรและคู่หมั้นสาวไปแจกข้าวสารที่โรงเจ ได้มีผู้หญิงท้องแก่ใกล้คลอดมารับของแจกด้วย เขาคงจะไม่หัวใจเต้นแรงขนาดนี้ถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่อดีตนางบำเรอที่เขาเลี้ยงไว้… ตกอับขนาดนี้เลยเหรอ

เก่งกาจอาจองสร้างตำนานสงครามปราบผีมาทั่วทุกสารทิศ แต่ต้องมาสิ้นฤทธิ์แค่กับเมียกำมะลอ

เชเลสต์ เป็นหญิงสาวธรรมดา(?)ที่บังเอิญถูกส่งมาต่างโลกแบบงงๆ เธอใช้ชีวิตในฐานะทหารมาหลายปี จนกระทั่งได้มีระบบสหพันธ์(กลุ่มแชท)ปรากฏขึ้น

งานเลขาท่านประธานไม่ได้ยากเกินไป ถ้าหัวใจของผมไม่เต้นแรงทุกครั้งที่ถูกสายตาคมกริบคู่นั้นมองมา

'กร' ย้ายมาเป็นหัวหน้าที่แผนกหนึ่งในบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศ แต่ดันเริ่มต้นได้ไม่สวยเพราะไปขัดแข้งขัดขาคนใหญ่คนโตในบริษัท ทำให้ตัวเองโดนวางยาหวังจะรวบหัวรวบหางแล้วแบล็คเมล์ในงานเลี้ยง แต่...

หลังผ่านการตายจากแรงระเบิด โจวอิ๋งก็มาเดินเล่นในนรก ทว่าก่อนดื่มน้ำแกงยายเมิ่ง เจ้าหน้าที่ในนรกดันทำงานผิดพลาด ทำให้เธอซึ่งเป็นดวงวิญญาณสตรีเพียงหนึ่งเดียวต้องกลับไปเกิดในยุคโบราณ

สามชาติที่ผ่านมา เธอต้องตายอนาถเพราะบรรดาเมียน้อยของเขา สามชาติที่ผ่านมา เขานอกใจเธอครั้งแล้วครั้งเล่า เพราะฉะนั้น ชาติที่สี่นี้ หนีได้เป็นหนี เธอขอกรวดน้ำคว่ำขัน อย่าได้คิดมาเจอะเจอกันอีกเลย!

บนสถานะชั่วคราว ‘นายแพทย์ตุลธร’ ได้เซ็กซ์เร่าร้อน ส่วน ‘บารมิตา’ ก็ได้ก่อตั้งธุรกิจจนสำเร็จ ทว่าในวันที่เธอตั้งท้อง ความสัมพันธ์เปราะบางนั้นก็แตกหักลง เขาเพียงจะสงเคราะห์ชื่อในใบเกิดให้ลูกเท่านั้น

เขารักของเขามาตั้งนาน อยู่ดีๆ พวกอากงจะมายกให้คนอื่น… ไม่มีวันเสียล่ะ!

อยู่ดีดีถูกจับตัวมากระแทกกระทั้นเพื่อแก้แค้น หัวหน้าพรรคมารผู้นี้ช่างโหดร้ายมุ่งมั่นตอกแทงไม่ยั้งตามอำเภอใจ ทั้งกินดุ กินจุ กินบ่อย กินไม่หยุด กินแล้วกินอีก กินไม่รู้จบ ราวนางคือของหวานที่เลิศรส

“ก็สนุกนะ...แต่มันยังไม่สุด” ใครจะคิดว่าแค่เธอไปวิพากษ์วิจารย์นิยายที่กำลังมาแรงของเพื่อนที่ขึ้นฮอตเสิร์ชทุกแพลตฟอร์มทั้งที่นิยายเรื้องนั้นยังเขียนไม่จบแบบตรงไปตรงมา จะทำให้เธอหลุดเข้าไปเป็นตัวละครลับ

กว่าจะตัดใจได้ก็ตอนท้องแล้วเขาโวยวายว่าเธอผิดข้อตกลง เพราะสัญญากับคนรักเก่าที่ตายไปว่าจะไม่มีลูกอีก แล้วเธอกับลูกเป็นตัวอะไร ส่วนเกินในชีวิตอย่างนั้นเหรอ เมื่อมีค่าน้อยกว่าคนตาย แล้วเรื่องอะไรต้องทน!

ชีวิตคู่ที่เกิดจากการคลุมถุงชนเพิ่งจบลง แต่กลับมีอีกหนึ่งชีวิต กำลังเติบโตอยู่ในครรภ์ของเธอ

เธอถูกหักหลัง ถูกทิ้งให้ตายท่ามกลางฝูงซอมบี้ แต่โชคชะตาให้โอกาสอีกครั้ง… เมื่อเธอลืมตาขึ้นมา กลับย้อนคืนก่อนวันสิ้นโลกจะมาถึง! พร้อมกับระบบที่คอยช่วยเหลือ!

เธอยอมทนอยู่กับคนไร้หัวใจ ใช่แค่เพราะรัก แต่เพราะพันธะที่ผูกไว้ แม้ต้องจมหยาดน้ำตาหรือสูญสิ้นทุกสิ่งอย่างเธอก็ยอม

"จะไปยากอะไร ถ้าเฮียตาย ม่านก็แค่หาผัวใหม่" หาผัวใหม่?

อ่านนิยายเรื่องเดิมมา 99 รอบมันไม่ดีตรงไหน ตื่นมาก็อยู่ในห้องหอของพระเอกปัญญานิ่ม ใครจะแต่งก็แต่ง! ฉันพุ่งไปฆ่าเจ้าบ่าวแต่…ตัวประกอบอย่างฉัน ก็ถูกเขาแทงตามบทเป๊ะ แล้วทำไมกลับมาเกิดซ้ำที่เดิมเนี่ย!!!

ผู้บังคับฝูงบินคนดังตกหลุมรักนักจิตวิยาสาวที่สะกดหัวใจเขาไว้ด้วยการท้าดวลในคืนนั้น แต่ยามรบยังไม่ยากเท่ายามรักเมื่อต้องพบกับมรสุมลูกใหญ่จนถูกไล่ล่า

"ฉันคือผู้ย้อนกลับ" ผมพูดออกไปต่อหน้าหญิงสาวคนนั้นและแน่นอนว่า ผมไม่ใช่ผู้ย้อนกลับจริงๆ เพราะไม่มีสกิลผู้ย้อนกลับสักนิด แต่ทำไมผมถึงจำรอบที่แล้วได้กันนะ แม่งเอ๊ย มีแต่เรื่องน่าสงสัยทั้งนั้น

การเป็นคน ‘ไร้สถานะ’ ไม่แย่เท่ากับการตกอยู่ใน ‘สถานะตัวสำรอง’ แม้เขาจะ ‘หวง’ แต่ไม่มีวันได้เป็น ‘ตัวจริง’