กำไลหยกสีดำนำพาดวงจิตเหลียนอ้ายเจียข้ามเวลาไปในยุคจีนโบราณและอยู่ในร่างสตรีโฉมสะคราญ นามว่า " สวีหลินอัน " ด้วยความสามารถด้านการขับร้องที่ติดตัวมาจากชาติก่อน เธอจึงเลือกเป็นนางคณิกาเพื่อหาเลี้ยงชีพ

ชิงหลิงหลงรักท่านเซี่ย แต่ท่านเซี่ยก็ทำให้ชิงหลิงผิดหวัง ส่งนางให้อ๋องหนานหนิงจินและพระชายาผู้ชื่นชอบสาวงามเป็นที่สุด เมื่อชิงหลิงกำลังคิดตัดใจจากท่านเซี่ย ทว่าเขากลับมาทวงนางคืน

เมื่อหวนกลับมาเจอกันอีกครั้ง เธอมีลูกตัวน้อยที่ต้องเลี้ยงดู ส่วนเขากลับมาทวงสิทธิความเป็นพ่อ "ทำไมเธอถึงไม่บอกว่าท้อง?"

ฮวาอันเสียสละแต่งงานกับชายตาบอดผู้ร่ำรวย แต่เมื่องานแต่งจบลง ตระกูลสามีพาพวกเขาทั้งสองมาส่งบนเกาะร้าง บอกว่านี่คือเรือนหอ นางต้องปลูกผักขายให้กับระบบอัตโนมัติในโลกอนาคต และดูแลสามีที่ตาบอดไปด้วย

เธอผิดเองที่เลือกทางเดินโง่ ๆ นี่ พิมพ์นาราทรุดตัวอยู่กับพื้นอยู่ตรงหลังประตูบ้าน ตรงที่ที่กวีวัธน์เพิ่งจะเดินออกไป

อายุยี่สิบเมื่อไหร่...แล้วค่อยมีแฟน!

"เร็วๆ นี้หนูจะเจอโชคหล่นทับ แถมเป็นโชคใหญ่ซะด้วย" "หนูจะถูกลอตเตอรี่เหรอคะ รางวัลที่หนึ่งเหรอคะ" "ยิ่งกว่ารางวัลที่หนึ่ง" ยิ่งกว่ารางวัลที่หนึ่งก็คือรางวัลที่หนึ่งยี่สิบใบน่ะสิ!

เมื่อ "จิน" สาวโรงงานได้ทะลุมิติมาอยู่ในร่าง "จางซูเม่ย" หญิงสาวที่มีร่างกายอ่อนแอและเกิดในครอบครัวยากจน เธอต้องฝ่าฟันอุปสรรคเพื่อพาครอบครัวมุ่งสู่ความร่ำรวยให้ได้ แต่ตัวช่วยที่ได้คือผีเสื้อเนี่ยนะ!!

“แค่น้อง ไม่ได้คิดอะไร” >>>>> “ผู้ชายคนนี้ใครเหรอครับ” “ พี่ชายข้างบ้านค่ะ” แล้วทำไมไอ้คนที่ถูกแนะนำว่าเป็นพี่ชายข้างบ้าน ไอ้คนที่บอกว่าไม่ได้คิดอะไรต้องหงุดหงิด ทำไมต้องโมโห ไม่พอใจ

เป็นวิญญาณปรมาจารย์ล่องลอยในยุคที่นิยายครองโลกอยู่ดีๆ ลืมตาอีกทีก็กลายเป็นศิษย์นอกไร้พลังเสียอย่างนั้น

ขอโอกาสให้คนโง่อย่างผมได้ไหมครับ...

เปรี๊ยง!! เปรี๊ยง!! ท้องฟ้ามืดลงส่งเสียงร้องอย่างน่ากลัว แต่มี ร่างเล็กๆดิ่งพสุธาลงมาด้วยความเร็วลงมาที่เรือของโจรสลัด ตู้มมมม!!

ชีวิตศัลยแพทย์หัวใจหญิงต้องสะดุด เมื่อวันหนึ่งต้องผ่าตัดให้กับ CEO ของบริษัทชื่อดัง แฟนเก่าที่เลิกรากันไปหลายปี ผู้ชายที่ไม่มีโอกาสได้รู้ว่าเธอคลอดลูกของเขาขึ้นมาบนโลก!

ผู้หญิงอย่างเธอ ระวังจะได้เจอกับไอ้คนปากปีจอ

เป็นเด็กของคุณเกื้อเขาว่ากินหรู อยู่สบาย จ่ายไม่อั้น ไม่จำกัดวงเงิน แต่ต้องเก็บเป็นความลับ ไม่แสดงตัว แค่นั้นก็ได้อยู่ยาว

จากทนายความหน้าเงินกลายเป็นฮองเฮาไร้อำนาจ อุบายมากมายจึงถูกใช้มิใช่เพื่อความโปรดปราน หากเพื่อสนองคืนแก่ผู้ควรได้รับ!

‘แม่เลี้ยงเดี่ยว... ก็เคยแต่ใช้เรียกคนอื่น ใครจะคิดว่าวันหนึ่งต้องใช้มันกับตัวเอง’

เรือราชนาวีและเหล่าทหารเรือถูกคลื่นยักษ์กลืนหาย ทว่านาวาเอกแคร์รี่กลับรอดชีวิต ฟื้นคืนสติบนหาดทรายขาว หญิงสาวแห่งชนเผ่าที่สาบสูญช่วยชีวิตเขาไว้ แต่แล้วพรรณไม้ที่เป็นดั่งลมหายใจของเกาะกลับสูญหาย

เธอจะเอาคืนคนที่ทำเธอท้องอย่างสาสม แต่พอรู้ว่าเขาเป็นใคร สงสัยเธอนี่แหละที่ต้องเป็นฝ่ายยอมเขาแทน