ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ทาคิโยะ คิเคียว คือตัวประกอบที่มักโดนลูกหลงตายทุกชาติในนิยายแฟนฟิค หวนกลับมาครานี้ ยามเมื่อเห็นหน้าพวกเขา นางโค้งให้พร้อมยิ้มนิ่มนวล “ได้โปรดฆ่าข้าเถอะเจ้าค่ะ” แต่รอบนี้ดันรอด เอ้า

ชิลีย์ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดที่เก็บแมวจรข้างทางมาเลี้ยงเพราะตั้งแต่วันนั้นชีวิตของเธอก็ต้องวุ่นวายเพราะแมวพวกนี้แถมยังเกิดเรื่องแปลกๆภายในบ้านของเธออีก

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

ที่นี่ไม่ใช่ที่ของฉัน สามตัวตนอันน่าสงสัย ณ ตอนนี้มันคือปัจจุบัน อดีตหรืออนาคตกันแน่? มีเพียงความว่างเปล่าเป็นคำตอบ ความโกรธเกลียดกลัวเข้าครอบงำสุดท้ายก็เลือนลาง ตัวตนของเธอเลือนหายไป ไม่มีใครจำเธอได้

โรสแมรี่ไม่ได้เกลียดโจรสลัด แต่จะไม่มีผัวเป็นโจรสลัดเด็ดขาด เพราะลูกทะเลมันเอาแต่ใจ แต่จะทำไงล่ะ ถ้าลูกทะเลที่ว่า มันมีคนเอาแต่ใจแถมยังหน้ามึนเกินชาวบ้านเขาอยู่ด้วย "โรส เป็นเมียฉันเถอะ" อะไร?!

ความปราถนาที่ไม่มีวันเป็นจริง ผลักดันให้พัคซองอึนพยายามจะเขียนแฟนฟิคขึ้นมา แต่แล้วด้วยการตอบรับข้อตกลงจากยูเซอร์ปริศนา เมื่อนั้นนิยายกลับกลายเป็นความจริง ไม่สิ หรือความจริงได้นำพาเธอมาสู่นิยายกันแน่?

สุดท้ายแล้ว…คำตอบที่ได้จากการถวายดวงใจแบบแทบเป็นแทบตายคืออะไร? แต่เชื่อเถอะ…สำหรับฉัน สิ่งที่พวกนายทำมันไม่เคยเปล่าประโยชน์

ท่ามกลางสงครามที่ดุเดือดใบหน้าหวานเสมองไปยังทิศทางตรงหน้า เท้าขนาดมหึมาของไททันกำลังก้าวเข้ามาหาเธออย่างช้าๆก่อนที่จะ...เหยียบลงมา

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

"อิทาจิแต่งงานกับฉันเถอะ!" "ขอโทษนะ... พอดีฉันต้องไปฝึกต่อน่ะ ไม่ว่างมาเล่นแต่งงานกับเธอหรอกนะ" ไหงคิดว่าฉันเล่นล่ะ!? ฉันจริงจังนะ!! คอยดูเถอะ ฉันจะพูดแบบนี้จนกว่านายจะยอมตกลงเลยคอยดู!!

เธอก็เป็นแค่รุ่นพี่ที่อยากดูแลรุ่นน้องให้ดี แต่ทำไมรุ่นน้องถึงโตมาเป็นคนแบบนี้! #จิโตเสะเหนื่อยมากนะ

กฏหลักของการทำงานร่วมกัน ห้ามตกหลุมรัก ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวเข้ามาเกี่ยวข้องกับงาน โดยเฉพาะความสัมพันธ์แบบหัวหน้าและลูกน้อง

“ผืนสมุทรสุดแสนเลิศลํ้าโลกใหญ่ไพศาลสวยงาม หากแต่โหดร้าย เพียงแค่สักวันเราจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นว่าทุกสรรพสิ่งล้วนดับสลาย เพียงหวังไว้ว่าสักวันที่ฟ้าหายมืดคลํ้าฤๅ จะทำให้เข้าใจอย่างประจักษ์”

คิม ดกจา ในวัยเด็กคิดว่าว่าห้องด้านข้างที่อยู่ติดกับห้องของเขาไม่มีคนอยู่จนกระทั่งวันที่แม่ออกไปทำงานและเขาโดนพ่อทำร้ายอย่างหนักจนต้องหนีออกมานั่งหน้าห้อง “ นี่ พี่ทำแผลให้ไหม ”

“หม่าม๊าเรย์เพนหม่าม๊าของเลา! หยั่มมาเจ๊าะแจ๊ะหม่าม๊าเลานะ! ไอ่เจ้าปู้จายเจ้าจู้!” ฟุรุยะ เรย์ ควรจะทำอย่างไรกับความกระอักกระอ่วนนี้เมื่อลูกชายตัวน้อยดันไปชี้หน้าด่าไรย์ว่าเป็นผู้ชายเจ้าชู้

‘พระเจ้าครับ ถ้าจะให้ผมไปเกิดใหม่ในโลกไททันล่ะก็ขอผมเกิดเป็นตัวประกอบได้ไหมครับ แบบว่าไม่ต้องมาสนใจผมมากมาย เอาธรรมดาแบบสุดๆ เป็นไปได้ก็ไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยวกับตัวละครหลักเลยยิ่งดีครับ!!'

'นี่ยัยหนู เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว' 'พี่ก็อย่าทำแบบนี้สิคะ แค่นี้หนูก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว!' 'ก็เธอร้องดังเองไม่ใช่หรอ?' 'พี่รีไวล์!!!!'

เพื่อที่จะได้พลังมา เขาตัดสินใจเดินทางไปทดสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเป็นหนึ่งใน “ภาคีธรรม์อาถรรพ์” สถาบันปลุกปั้นจอมขมังเวท หากแต่เบื้องหน้าอันสวยงามยิ่งใหญ่ก็ยังแฝงไปด้วยเบื้องหลังอันดำมืดสุดคาดคิด...