[ต่อจากนี้เป็นต้นไป ชีวิตของคุณจะเป็นของคุณ คุณจะทำอะไรก็ได้ตามที่ใจของคุณปรารถนา ขอให้คุณมีความสุขมากๆค่ะ คุณเคเรส]

ตายไปไม่ไปหรอกค่ะนรก อยากไปเซเรเทย์ อยากอยู่โซลโซไซตี้!!!

ฉันได้มาเกิดใหม่ในการ์ตูนที่ตัวเองไม่ชอบล่ะ

ใครก็ได้บอกทีว่าฉันไม่ได้ฝันไป “คุณครับทำใจดี ๆ ไว้นะครับ!” เสียงเด็กชายตะโกนถามด้วยความเป็นห่วง “เขาตายยังอะ?” “อย่าแช่งเขาสิครับคุณลูฟี่!” ปล่อยฉันตายไปเถอะหมอ……

"จงใช้ชีวิตอย่างมีความสุข..ลูกสาวของข้า" นั่นคือคำพูดสุดท้ายที่คุณพ่อทิ้งเอาไว้ให้เธอก่อนที่เขาจะหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยในวันถัดมา แต่ว่า..เธอจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้จริงๆรึเปล่านะ?

ขับร้องบทเพลงไพเราะ หลอกล่อนักเดินเรือ ตกอยู่ในภวังค์ลืมสิ้นทุกอย่าง เดินเรือตามหาผู้ที่ขับขานบทเพลงจนเรือจม แล้วถูกจับกิน

แฟนฟิคเยียวยาจิตใจ มาเพื่อขายความฟิลกู๊ดล้วนๆ โนดราม่าเพราะไรท์ไม่ชอบของขม..

ผมเนี่ยแหละลูกชายของเอ็นเดเวอร์ ผมเนี่ยแหละฝาแฝดของโชโตะ และผมเนี่ยแหละ!คือความผิดพลาดทางอสุจิของเขา!! “แล้วผมไม่ใช่ลูกป๊าหรอ! ผมมาเรียกร้องในฐานะผมที่เป็นลูกป๊า!” “ชูยะ พ่อขอร้อง ไปนอนเถอะลูก”

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

ยามพบโออิรันผู้เลอโฉม กลิ่นดอกฟูจิลอยแตะจมูก แลดูท่านราชากำลังเสพติดกลิ่นนี้

โรสแมรี่ไม่ได้เกลียดโจรสลัด แต่จะไม่มีผัวเป็นโจรสลัดเด็ดขาด เพราะลูกทะเลมันเอาแต่ใจ แต่จะทำไงล่ะ ถ้าลูกทะเลที่ว่า มันมีคนเอาแต่ใจแถมยังหน้ามึนเกินชาวบ้านเขาอยู่ด้วย "โรส เป็นเมียฉันเถอะ" อะไร?!

ท่ามกลางศึกสุดท้ายอันเป็นศึกชี้ชะตา ทั้งความสูญเสียและโลกอันสงบสุขที่กำลังจะมาเยือน จิเคโกะหลับไปทั้งๆอย่างนั้น ก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้งในโลกที่ตนไม่คุ้นเคย “อ่า..ญี่ปุ่นเปลี่ยนไปขนาดนี้เชียวหรือนี่”

เรื่องราวของหญิงสาวที่ทะลุมิติเข้ามาในโลกอนิเมะมาเฟีย และคิดจะเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวเงียบ ๆ แต่เดี๋ยวก่อน ไอ้พวกมีพลังไฟแปลก ๆ ที่มาตีกันในร้านนี่ใครเชิญมิทราบ

บริทนีย์ แคร์โรว์ เด็กสาวที่บุคลิกภายนอกราวกับกับนางฟ้าตัวน้อยๆ แต่นิสัยช่างร้ายกาจสมกับเป็นตระกูลของผู้ที่ฝักใฝ่ในศาสตร์มืด "ฉันว่าเธอน่ะ น่าจะชื่อบิชเฉยๆมากกว่านะ"

หน้าตาคล้ายปีศาจต้นกำเนิด หากแต่พลังกลับไม่ใช่ ผู้ถือครองฐานะ "ผู้อุปถุมภ์อนาคตวิลเลิน" ละมั้งนะ

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

วันๆ หนึ่งของโคสึยุก็คือการเฝ้ามองเหล่าผู้คนหัวหลากสีบนกำแพง... และการออดอ้อนเรียกคะแนนความนิยมจากคนเหล่านั้นแหละมั้ง?