- 30
- 3.68K
- 59
ผมใช้ความไร้ยางอายของตัวเองเพื่อมีชีวิตรอด แต่พระเอกบอกผมว่าผมเป็นคนดีเกินไป
ผมใช้ความไร้ยางอายของตัวเองเพื่อมีชีวิตรอด แต่พระเอกบอกผมว่าผมเป็นคนดีเกินไป
นิยายแปลเถื่อนที่ไม่ได้รับอนุญาตจากต้นฉบับเช่นเคย
ไทกะได้หลงข้ามมิติไปยังโลกโจรสลัดพร้อมมีระบบสวมบทบาทที่ช่วยเขาในการเอาชีวิตรอด
ชาติก่อนเธอเลือกทิ้งเขาแล้วแต่งงานกับคนอื่น แต่ทว่าเขากลับฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็นด้วยกองเพลิง คนที่คิดว่ารักกลับลงมืออย่างเหี้ยมโหด คนที่เธอทิ้งกลับตกตายในกองเพลิงไปพร้อมกับเธอ …
ในอดีตตัวข้านั้นแสนโง่เขลา ไม่เคยมองเห็นความรักจากพ่อแม่ ความจริงใจของสามีเอาแต่วิ่งไล่ตามผู้ชายที่ไม่เคยเห็นคุณค่าในตัวเอง จึงได้ถูกใครบางคนผลักตกเขาจนนอนป่วยตาย ถึงได้รู้ว่าพ่อแม่และสามีดีมากแค่ไหน
พวกผมเกิดใหม่โลกที่ เทคโนโลยีทันสมัยมาก พลังพิเศษก็ไม่มีพวกเราสามารถกลับบ้านเก่าโดยที่เราทุกคนต้องให้โลกจดจำการตายของเราถึง 80% เพื่อนเลยเสนอให้ผมไปเข้า (เครื่องอ่านความทรงจำ) ห๊ะ!!
ผมก็แค่ชอบเล่นบทเพื่อนพระเอก เพราะเป็นห่วงเพื่อน แต่ตอนนี้มันไม่จำเป็นแล้ว ต่อจากนี้ข้อรับบทผู้พิทักษ์แทน "จะมา NTR เพื่อนชั้นงั้นหรอ" เด็กหนุ่มปล่อยแรงกดดันมหาศาลจนคนจากต่างโลกขาสั่น
แอล เด็กหนุ่มชั้นมอห้าหัวโจกของโรงเรียน เปิดเทอมได้ไม่กี่วันก็ได้จบชีวิตลง รู้ตัวอีกทีก็ตื่นขึ้นมาอยู่ในโลกที่ตัวเองฝันเห็นเป็นประจำ ในโลกที่มีตัวของเขาเองอีกคน ผมจะทำให้ร่างนี่แข็งแกร่งให้ได้
ผมมันก็แค่พ่อค้าอาวุธธรรมดาคนนึงที่ขายตั้งแต่ปืนพกยันรถถัง
โอคตสึ ยูตะ ตัวของเขาคือผู้เกิดใหม่นั้นเองโดยที่บังเอิญ ชายผู้นี้มีชื่อเหมือนกับตัวละครในอนิเมะแต่ไม่ใช่เพียงแค่ชื่อเท่านั้นที่เหมือนแม้แต่หน้าตาของเขาก็ยังเหมือนเช่นกัน
ในยุคสมัยที่ฮันเตอร์ต่างรุ่งเรือง เทคโนโลยีของมนุษย์ได้พัฒนาขึ้นอย่างรวดเร็ว จนในที่สุด ก็สามารถประดิษฐ์ เครื่องอ่านความทรงจำขึ้นมาได้ และที่แห่งแรกในการทดสอบใช้ก็คือ โรงเรียนฝึกสอนฮันเตอร์ แห่งหนึ่ง
อลิสา หญิงสาวลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นนั่งเครื่องบินเพื่อบินไปยังญี่ปุ่นแต่ทว่าระหว่างทางนั้นเครื่องบินได้เกิดอุบัติเหตุปริศนาขึ้นจนเครื่องตก พอเธอรู้ตัวอีกทีก็มาอยู่บนเกาะขนาดใหญ่ซะแล้ว..
"พบศพผู้หญิงถูกฆ่าอีกแล้ว มีรอยกรีดที่หน้าเหมือนศพที่ผ่านมาเลยครับ" "วิญญาณคนรักของคุณกำลังทุกข์ทรมาน"
เมื่อนักเขียน..ต้องเข้ามาใช้ชีวิตในนิยายแนวทะลุมิติที่เกิดดังเปรี้ยงปร้างขึ้นมาในชั่วข้ามคืนของตัวเอง ทางรอดนั้นง่ายมาก แต่ดันพลาดตั้งแต่ต้นเรื่อง !
ในยุคที่มนุษย์สามารถใช้เวทมนตร์ได้และมีเทคโนโลยีที่ล้ำหน้าจนสามารถสร้างเครื่องอ่านความทรงจำได้ ในระหว่างที่สุ่มหาผู้มากพรสวรรค์ พวกเค้าก็สุ่มเจอเด็กคนนึงและความลับที่สะเทือนโลกก็เผยออกมา...
"ทำไมชีวิตของฉันมันน่าเบื่อหน่ายจังนะ" "ก็เพราะว่าเธออยากปกป้องเจ้าพวกตุ๊กตานั้นไง" "อย่าเรียกคนที่ฉันอยากปกป้องว่าตุ๊กตานะ" "ว่าแต่เธอใช้เวทมนตร์ย้อนเวลาได้ไหม?"
ลาก่อนนะชีวิตก่อนที่แสนเลวร้าย เกิดใหม่ครั้งนี้อยู่ในครอบครัวเศรษฐีแถมหน้าตาระดับเทพบุตร ชีวิตแบบนี้อะไรก็ดีไปหมดแต่เดี๋ยวนะนี่อะไร [ขอโทษที่มาช้าโฮสท์ ยินดีต้อนรับสู่ระบบสรรค์สร้างวายร้าย]
ความืด และแสงสว่างทั้งหมดนำมาซึ้ฃงสงครามและการทำลายล้ายเด็กน้อยผู้เป็นผลผลิตของสิ่งนั้นจองมองด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์จ้องมองพวกมันทำลายกันเองแต่เขาจะไม่ยอมอยู่เฝ้ามอให้พวกพ้องและคนที่เขารักต้องทรมาร
ทันจิโร่นักเรียนผู้ถูกคนทั้งโรวเรียนรังเกียจ เเต่เมื่อความทรงจำของเขาถูกฉายออกไปทำให้มุมมองที่ทุกคนมีต่อเขาเปลี่ยนไป นักล่าอสูร? มันก็เเค่อดีตอันไม่น่าจดจำของข้า
เพราะความเมาทำให้เธอตกเป็นของเขา ทั้งที่เขานั้นรักพี่สาวของเธอ ไม่เพียงเขาไม่ยอมรับเธอแม้แต่ลูกของเขายังไม่สามารถเรียกร้องความรับผิดชอบได้