'ข้าจะเอาเจ้ามาเป็น ฮูหยินแห่งจวนแม่ทัพของข้าให้ได้' เพียงแรกพบความคิดนี้ก็ผุดขึ้นมาในสมองเขา

พีนัท ฮาร์บี้คือชื่อเจ้าของร่างที่ผมได้เข้ามาแทนที่หลังจากที่เจ้าตัวได้ทำงานแบกกระเป๋าในดันเจี้ยนวันแรก ว่าแต่ใครมันจะไปชีวิตรันทดได้เท่าน้องเขาอีกวะครับเนี่ย

นักดนตรีคลาสสิกตื่นขึ้นมาในร่างของเด็กน้อยคนหนึ่ง ซึ่งเขามารู้ทีหลังว่ายุคสมัยที่ตัวเองอยู่นั้นคืออนาคตในอีกหลายพันปีต่อมา "สตรีมเมอร์! เพลงพวกนี้มันคืออะไรน่ะ ทำไมพวกเราไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย"

ตอนอ่านนิยายเธอไม่เคยเข้าใจ..ทำไมรักแรกของพระเอก ต้องเป็นนางร้ายด้วยนะ แต่ก็แค่สงสัยไง..ไม่จำเป็นต้องส่งเธอมาพิสูจน์ก็ได้

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อหญิงสาวที่มีหน้าเหมือนกับ โทโดโรกิ เรย์ ในเรื่องมายฮีโร่อคาเดเมีย ต้องเสียชีวิตลงด้วยโรคร้ายที่ไม่มีทางรักษาได้…และได้ไปเกิดใหม่เป็น โทโดโรกิ เรย์ ว่าที่ภรรยา เอนเดเวอร์ หรือก็คือ โทโดโรกิ เอ็นจิ นั้นเอง

หลายร้อยปีหลังชัยชนะเหนืออสูรต่างมิติ มนุษย์สร้าง "ดันเจี้ยน" คุกขังอสูรและเป็นสนามฝึกฝนคนรุ่นใหม่ แต่เมื่ออสูรเจ้าเล่ห์แฝงตัวในสังคม ซ่องสุมกำลัง สงครามระหว่างเผ่าพันธุ์จึงหวนคืนกลับมาอีกครั้ง

เหมือนฟ้าผ่ากลางหัว สามีที่เทิดทูนคือโจรปลอมตัวมา เขาหลบซ่อนการตามล่าและนับวันรอปล้นคนทั้งหมู่บ้าน ทิ้งนางกับลูกให้ต้องเผชิญกับความเกลียดชังของผู้คน หลังจากถูกลงโทษให้ตายแต่รอดมาได้ คราวนี้ข้าจะไม่โง่

ทั้งๆที่ท่านเป็นคนคอยเลี้ยงดูผมเสมอมา...คอยบอกเส้นทาง...แล้วทำไมท่านถึงทิ้งผมไว้ท่ามกลางโลกที่แสนอันโหดร้ายเช่นนี้ละครับ...ท่านพ่อ...

"ได้ข่าวว่าคนที่ชื่อฮุ่ยหลิงเก่งกาจนัก ทั้งการค้าขาย วรยุทธ์ หน้าตาก็ล้วนงดงาม ดูดี กิริยาท่าทางก็แลดูสูงศักดิ์ ข้าละอยากมีบุตรเป็นสตรีส่งเข้าเรือนนอนของเขานัก" แต่ท่านฮุ่ยหลิงเป็นเกอนะขอรับท่านป้า

เซลีน เมอร์ลิน โอเมก้าหนุ่มต้นกำเนิดผู้มีเวทได้รับจดหมายเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยนิคอดมัส และที่แห่งนั้นคือจุดเริ่มต้นของโชคชะตาที่เขาไม่อาจหลีกหนีได้

เจ๋ง ถูกรถชนหลังฉลองเรียนจบ แล้วถูกดึงมาสวมร่างขององค์ชายน้อยวัยสามขวบ ที่ถูกทิ้งให้อดตาย โดยไม่มีใครรู้เลย ว่ากำแพงหลังวัง ยังมีเชื้อพระวงศ์อยู่หนึ่งคน

มหาเศรษฐีเป่าฉีหยู่ย้อนเวลากลับมาตอนที่เขายังอยู่ในวัยหนุ่ม เขาเป็นคนเลวทุบตีภรรยาและลูก ทำให้ภรรยาและลูกตายทางอ้อม เขาจะใช้ความรู้และเล่ห์เหลี่ยมทางการค้าในอดีตของเขา ทำให้ภรรยาแ

ตายแล้วมาสิงร่างผู้อื่นก็แล้วไปเถิด ชาวบ้านรังเกียจก็แล้วไปเถิด แต่เหตุใดในบ้านจึงมีหัวไชเท้าคลุกฝุ่นผอมแห้งหนึ่งหัวด้วยเล่า ข้าอยากใช้ชีวิตเกียจคร้านไปวัน ๆ เท่านั้น

ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงได้เกิดใหม่พร้อมกับความทรงจำเดิมทั้งหมด แถมยังมีมิติส่วนตัวที่เป็นศูนย์วิจัยส่วนตัวติดตามมาด้วย!

เวเวอร์ เวลเว็ทกับผีนักรบไปโรงเรียนฮอกวอตส์ ลุงอิสกัน : แฮกริดเข้าร่วมกองทัพของข้าไหม เราจะไปพิชิตโลกกัน เวเวอร์ : หยุดเลยน่ะ!!!

ผมคิดว่าตัวเองโชคดีเกินไป โดยเฉพาะการได้คุณ

เกิดใหม่มาเป็นลูกผู้อาภัพ พ่อไม่รัก แม่ก็ตายจากได้รับมรดกจากคุณปู่เป็นที่ดินรกร้างแห้งแล้ง ใช้การไม่ได้ ตัดสินใจย้ายออกกับสามีจำเป็นที่แต่งกันได้เพียงไม่กี่วัน...

12 ปีที่จากไป ไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึง เพราะรักทุกลมหายใจจึงต้องกลับมาเพื่อทำให้เธอรักเขาแม้ว่าเธอจะลืมเลือนเขาไปแล้วก็ตาม...

เซียงซีรู้ตัวว่าได้ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในนิยายเรื่องหนึ่ง โดยไม่มีความทรงจำดั้งเดิมของตัวเอง เขาเข้ามาอยู่ในร่างของตัวประกอบแสนจืดจางที่เป็นหนึ่งในสองเพื่อนสนิทของพระเอกนิยาย (ติดเหรียญแล้ว+อีบุค)

เมื่อเกิดในตระกูลหมอผีที่ไม่สามารถทำงานอื่นได้ ก่นด่าตระกูลตัวเองอยู่ทุกวี่วันจนมีโชคดันระลึกชาติมาอยู่ในโลกอนาคตเข้าให้ อาชีพหมอผีอะไรไม่ทำแล้ว อาชีพใหม่ไฉไลกว่าเดิมคือสตรีมเมอร์ที่ใช้ผีเล่นมายากล