”ลูกที่เขารู้ว่ามีอยู่ แต่ไม่เคยยอมรับ คราวนี้จะมาทวงสิทธิ์ อย่าหวังว่าเธอจะยอม!”

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เธอคิดว่าเขาร้าย แต่สุดท้ายกลับไม่ตรงปก

เมื่อความจริงบนแท่งตรวจครรภ์ฟ้องว่ามารินท้อง ข้อตกลงคุ้มภัยจึงต้องจบลงพร้อมกับที่เธอและลูกถูกตราหน้าว่าเป็นตัวปัญหา แต่เวรกรรมดันเล่นตลกเตะนางบำเรอปลายแถวให้ขึ้นไปยืนในสถานะ ‘ภรรยา’ ทั้งที่ไม่คู่ควร

เมื่อจับได้ว่าแฟนกับเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวหักหลัง แทนที่จะเปิดหน้าเคลียร์และจิกหัวตบสักฉาดสองฉาดให้สะใจ ทว่า 'มินตรา' กลับเลือกที่จะทำแบบเดียวกัน เพื่อ 'เอาคืน' ให้สาสม!

เพราะเขาเลือกครอบครัวและความเหมาะสม เธอจึงเป็นได้เพียง 'เมียน้อย' ที่ไม่เคยมีค่าสำหรับเขา....

"ถ้าเธอท้อง เธอจะรับผิดชอบฉันไหม" เธอที่ว่าขมวดคิ้วงงไปครู่หนึ่ง "เดี๋ยวนะคะ นั่นมันคำพูดฉัน!" เมื่อเธออกหักเมาจนเผลอ One night กับชายคนหนึ่ง หลายวันต่อมาพบว่า สุดหล่อคนนั้นคือ CEO ที่ทำงานใหม่ของเธอ

เธอจะเอาคืนคนที่ทำเธอท้องอย่างสาสม แต่พอรู้ว่าเขาเป็นใคร สงสัยเธอนี่แหละที่ต้องเป็นฝ่ายยอมเขาแทน

เกลียดแสนเกลียดอย่างไรนั้นเธอก็เป็นแม่ของลูก ขับไล่ไสส่งจนเธอทนไม่ไหว ดอกไม้บอบช้ำสักวันก็คงต้องหลุดลอยไปตามสายลม...ในวันที่เขายากที่จะไขว่คว้ามันกลับคืนมา

เธอเผลอมี one night stand กับผู้ชายที่คิดว่าเป็นหนุ่มโฮสต์ แต่กลับเจอเขาอีกครั้งในฐานะ 'คุณอา' ของเพื่อน... นายแพทย์ปวีร์ ตรียางค์กูร!

เมื่อเข้ามาอยู่ในโลกนิยายแพทย์หนุ่มพบว่า หนึ่ง เขาสวมบทตัวร้ายล่มเมือง (ที่ความจำเสื่อมบางส่วน) สอง เขาตั้งครรภ์ลูกแฝด เรื่องที่สามนั้นโคตรขนหัวลุก บิดาของมารหัวขนกำลังฟื้นคืนชีพ

นับตั้งแต่รู้ว่าตั้งครรภ์เธอก็สับสนจนต้องบากหน้าไปหาพ่อของลูกเพื่อหารือแต่กลับได้รับการตอบสนองแบบที่คาดไม่ถึง...

ไม่เคยหวังให้เรากลับมารักกัน ส่วนเรื่องลูก ชีวิตนี้อิงค์เคยนอนกับผู้ชายสันดานแย่คนเดียว ถ้าคุณมีสมองก็คิดเอาเองแล้วกันว่าใครเป็นพ่อ

ถ้าจะอยู่ด้วยกัน อย่าแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ อย่าแสดงตัวออกนอกหน้าว่าเป็นอะไรกัน อย่างี่เง่าเพราะฉันไม่ชอบ คำพูดของฉันถือว่าเป็นสิทธิ์ขาด ห้ามแย้ง ห้ามเถียง ห้ามดื้อ

ครอบครัวของเธอล้มละลายจนสิ้นเนื้อประดาตัว ทำให้ 'ไอริน' ต้องมาแต่งงานเป็นภรรยาของ 'พิพัฒน์' และเธอต้องปรนนิบัติดูแลเขากับลูกสาววัยเจ็ดขวบเพื่อเป็นการตอบแทน "เธอมันก็แค่ของตายที่ฉันไม่เคยต้องการ"

เจ้าแม่ทัพบ้านี้ เจอหน้ากันครั้งแรกก็มาแก้ผ้าให้ดูไม่พอ ยังชอบหาเรื่องพานางขึ้นเตียงได้ทุกเวลา จนกลีบดอกไม้ของนางระบมไปหมดแล้ว คิดแล้วก็แค้น มาละเดินมาแต่ไกล "ฟางเซียนขัดหลังให้ข้าหน่อย" อร๊ายยย

ในวันที่เพิ่งรู้ว่าท้องธนารีย์ถูกคนรักผลักไส เขาบอกว่าที่ผ่านมาไม่เคยรักเธอและไม่คิดที่จะรัก ทำดีด้วยก็เพราะความจำเป็น "ฉันไม่เคยรักเธอ ที่ทนทำดีด้วยก็ฝืนมากพอแล้ว"

เพียงแค่พบสบตากับหญิงสาวที่เขาเจอเข้าโดยบังเอิญก็ทำให้ชีวิตของชายผู้เย็นชาไม่สนโลกอย่างเขาเปลี่ยนไป จากที่ไม่เคยสนใจหรือมองผู้หญิงคนไหนกลับมาเป็นเฝ้ามองเฝ้าดูและใส่ใจจนต้องแอบตามดูชีวิตประจำวันของเธอ

ในสายตาของพี่รามแล้ว ผมคงเป็นได้เพียงของตาย ทั้งที่ไม่เคยผ่านช่วงเวลาอันหอมหวานด้วยกันมาก่อน

ผิดหรือที่เธอตัดใจจากเขาไม่ได้ ผิดหรือที่เธอยังตอแยเขา...ผิดด้วยหรือที่สุดท้ายเธอยอมแพ้และจากไปโดยไม่บอกลา