เหล่าสตรีล้วนอยากเป็นภรรยาท่านแม่ทัพแสนหล่อเหลา แต่เขาไม่สนใจ จึงถามว่า "เหตุใดท่านไม่มองพวกข้าบ้าง!" ท่านแม่ทัพเหยียดยิ้มหยันตอบกลับ "เพราะพวกเจ้าไม่อาจเด็ดหัวข้าศึก แบบที่ฮูหยินของข้าทำได้น่ะสิ"

ซุนจิ่นลี่ถูกขับออกจากสกุลซุน เพราะนางคือเด็กสาวที่มีดวงตาสีเขียว มีลวดลายรากไม้สีเขียวบนเล็บ อีกทั้งยังมีรูปดอกกุหลาบอยู่บนเล็บนิ้วโป้งทั้งสองมือ สารรูปเช่นนี้ ทำให้คนมองว่างดงามและน่ากลัวในเวลาเดียว

หลังชีวิตแรกเสิ่นเชียนเกอรู้ว่าตนเป็นตัวประกอบในนิยายเล่มหนึ่งเท่านั้น ในที่สุดนางก็ได้โอกาสกลับมาเกิดใหม่ แต่จะเป็นอย่างไร ? หากครานี้นางมีกระถางดอกไม้วิเศษที่สามารถสั่งสมโชคลาภติดตัวมาด้วย

ชีวิตก่อนนางร้ายกาจเพราะต้องการแย่งชิงความรักของบิดาจากพี่สาว ทว่าท้ายที่สุดสิ่งที่นางทำกลับช่างไร้ค่าสิ้นดี จวบจนลมหายใจสุดท้าย บิดาก็ไม่เคยเหลียวแลนาง เมื่อได้รับโอกาสอีกครั้ง ชีวิตนี้นางพอแล้ว...

ตู้ซินอี้สาวน้อยวัยมัธยมปลายที่คิดว่าชีวิตของตนช่างราบรื่นเรียบง่าย มีพ่อแม่ที่รักลำเอียงรักลูกสาวมากกว่าลูกชายแต่อยู่มาคืนหนึ่งเธอกลับพบว่าตัวเองเป็นตัวประกอบในนิยายที่ต้องตายอย่างอนาถ

"ทำไม จ้องฉันทำไม คิดว่าฉันจะรับผิดชอบหรอ ฝันไปเถอะ อ้อหวังว่าสีจากตัวเธอคงไม่ตกใส่ที่นอนฉันนะ" ไร้ซึ่งเสียงโต้ตอบจากคนตัวเล็ก มีเพียงเสียงสะอื้นน้อย ๆ ที่ลอยออกมาให้ได้ยิน

จะเป็นอย่างไรเมื่อคุณหนูใบ้ไร้ค่าที่ถูกทิ้งไว้ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่ห่างไกล กลายมาเป็นแพทย์หญิงมากความสามารถ ใครดีมาเธอดีกลับ ใครร้ายมาก็อย่าหาว่าเธอใจร้ายก็แล้วกัน

จู่ๆ ก็ฟื้นขึ้นมาในร่างของเพื่อนนางร้ายที่คู่หมั้นเฮงซวยกับแม่นางดอกบัวขาวตัวเอกในนิยายดันเกิดมีใจให้กัน ฮึ แล้วไงใครสน ก็แค่ผู้ชายห่วยๆ พลาดแล้วสาวน้อย รักแท้สะกดแบบนี้ งอ เออ นอ เงิน!

ตอนอ่านนิยายเธอไม่เคยเข้าใจ..ทำไมรักแรกของพระเอก ต้องเป็นนางร้ายด้วยนะ แต่ก็แค่สงสัยไง..ไม่จำเป็นต้องส่งเธอมาพิสูจน์ก็ได้

ในนิยายเฟยฮวาคือนางร้ายดอกบัวขาวที่คอยกลั่นแกล้งนางเอก พอเซียวเกาถิงทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างนางเอกจึงส่งเฟยฮวาไปแต่งงานกับจวิ้นอ๋องทรราชเสียตั้งแต่ต้นเรื่อง

จู่ๆก็ถูกโยนบทนางร้ายที่ใครๆต่างก็เกลียดชังมาให้ แต่คิดว่าคนอย่างหลิวซีซีจะรับมือไม่ไหวหรือ? หนักกว่านี้นางก็เคยเจอมาแล้ว

ข้าก็แค่ทำดีเพื่อหวังให้พี่ชายต่างมารดาเช่นท่านลดความโกรธแค้นที่มีต่อข้าลง แต่เหตุใดนางถึงได้กลับกลายเป็นคนสำคัญของเขาแทนเสีย นี่มันต้องมีอันใดผิดพลาดแน่ ๆ พี่ชายของข้าไม่ได้เจ้าเล่ห์เช่นท่าน

นางรักเขา แต่เขาไม่รักนาง ชาตินี้ตายอย่างโดดเดี่ยว โอกาสเลี้ยงลูกยังไม่มี ทว่านางได้ย้อนเวลากลับมา หากแต่บุตรสาวมีชะตาเป็นนางร้าย ชาติใหม่นี้ เถียนซูลี่ขอพาลูกหนีไปใช้ชีวิตอย่างสงบสุขก็พอ...

คอมเมนต์ด่าพระเอกอยู่ดีๆ ดันทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างนางร้ายที่จุดจบไม่พ้นความตายเนี่ยนะ! ทั้งต้องวางแผนอนาคต ทั้งต้องเอาตัวรอดจากแผนร้ายที่มีเข้ามาไม่เว้นวัน แล้วนางร้ายเช่นข้าจะมีชีวิตที่ดีได้ไหมนะ?

หย่าซะ!! แล้วจะไปไหนก็ไป นั่นเป็นคำที่สามี หรือว่าพระเอกนิยายในเรื่องนี้ พูดกับเธอ

มาอยู่ในร่างนางร้ายที่ปีนขึ้นเตียงตัวร้ายแม่ทัพใหญ่จนโดนปลิดชีพตายอนาถ เธอเลือกหักธงตายโดยการหนีไป แต่ทำไมยิ่งหนี ตาบ้านั่นถึงยิ่งตามติดและลากเธอเข้าไปข้างกายเขาทุกทีด้วยนะ

ชีวิตบัดซบพวกนี้ที่สามีของข้าและตัวข้าได้รับ ข้าจะขอสนองคืนพวกเจ้าเป็นพันเท่าให้สาสมกับสิ่งที่พวกเจ้ากระทำเอาไว้ ไอ้พวกสวะเอ้ย!!!!!!

" เทียนเกอชาติที่แล้วข้าหลงรักท่านจนไม่ลืมหูลืมตาทำทุกวิถีทางเพื่อแต่งกับท่านแต่สตรีที่ท่านรักทำการสังหารข้าอย่างเลือดเย็นซึ่งท่านก็ไม่เคยคิดปกป้องข้าเมื่อข้าหวนกลับมาเกิดใหม่อีกครั้งจะไม่รักท่านอีก"

อยู่ดี ๆ นักเขียนสายแซ่บก็ได้เข้ามาอยู่ในนิยายของเพื่อนสนิท พระเอกของเรื่องเจ้าชู้จนเธอรับไม่ได้ ตัวร้ายนี่สิตรงสเปคเธอทุกอย่าง เหอะ ๆ พระเอกหลบไปนางเอกคนนี้ขอรักตัวร้ายก็แล้วกัน น่าจะมันกว่าเยอะ!

เซียนน้อยใสซื่อเจอมนุษย์บุรุษมากเล่ห์ ไปมาก็ไม่รู้ใครถูกใครล่อลวงกันแน่ เขาควรอยู่เหนือนางมิใช่หรือ ไฉนกลายเป็นตรงข้ามไปล่ะ