ความรักที่เธอมอบให้เขา มันช่างสวยงามและบริสุทธิ์ แต่ทว่าความจริงที่เขามอบให้เธอ กลับทำให้หญิงสาวแทบตายทั้งเป็น

เมื่อนักออกแบบยุคปัจจุบันได้ทะลุมิติมาเกิดใหม่ในร่างฮูหยินใจร้าย สิ่งที่ร่างเดิมทำเอาไว้มันได้ทำให้เจ้าก้อนแป้งทั้งสองหวาดกลัว ครั้นเห็นว่าท่านแม่เปลี่ยนไปพวกเขากลับคิดว่ามันเป็นแผนการที่เอาไว้ล่อลวง

พลังงานสะอาดท้ามนุษย์รู้จักการรักธรรมชาติโลกคงจะดีกว่านี้ สามารถนำเนื้อหาไปต่อยอดความรู้ใด้ ทางไรส์อนุญาตเอาไปทำลายงานใด้

คำสัญญาในวันเด็กที่จะแต่งงานกันที่ทั้งเขาและเธอได้ลืมมันไปแล้ว และการกลับมาเจอกันอีกครั้งทั้งเขาและเธอจะมีใครที่ยังคิดเหมือนกับวัยเด็กอยู่บ้าง

หลินเจียอีหญิงสาวในศตวรรษที่21ตกตายด้วยโรคระบาด วิญญาณของเธอได้ทะลุมิติมาอยู่ในร่างของเด็กสาวอายุ14 ที่มีชื่อเดียวกับเธอซึ่งสิ้นใจตายระหว่างเดินทางกลับบ้านเดิมของมารดา

คุณแต่งกับผมเพราะอยากแต่ง ผมแต่งกับคุณเพราะต้องแต่ง เราต่างกัน

นิยาย I'm Player ฉันคือเพลเยอร์ เวอร์ชั่นฉบับ Rewrite ที่มีการเปลี่ยนสไตล์การเขียน แต่ยังคงคอนเซ็ปและพล็อตเรื่องเหมือนกับเนื้อเรื่อง ในเวอร์ชั่นต้นฉบับ Original

ทุกวันเวลา 7:00 คือจุดเริ่มต้นของคำสั่งมรณะที่นักเรียนทุกคน จะต้องทำตาม

สวี่ชิวเหวินเกิดใหม่อีกครั้งและพบว่าตัวเองกลับมาร่วมงานเลี้ยงอาหารค่ำอำลาหลังการสอบเข้ามหาวิทยาลัย ด้วยชีวิตใหม่นี้ ชื่อเสียง ความมั่งคั่ง อาชีพ และความรัก เขาต้องการพวกมันทั้งหมด!

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

มู่เซียวหรานรู้สึกหมั่นไส้นางเอกในนิยายยุค 70 ที่อ่าน จะยืนน้ำลายบูดไปถึงไหน..! เห็นแล้วเธอก็เอือมระอาจนอยากจะเข้าไปฉะนางร้ายแทน… หึ..! นางร้ายงั้นเหรอ.?

“ผมรวย…ให้เลี้ยงแมว เลี้ยงหมา หรือแม้แต่เลี้ยงหนูอีกคนผมก็ทำได้นะ” ทีปกรมองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ และประโยคเมื่อครู่ก็ทำให้เพียง

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

คนขี้งกอย่างชิงเยียนตื่นขึ้นมาในฐานะตัวร้ายในนิยายBLที่เขาแต่งตั้งตัวเองขึ้นมาเป็นแม่ยกของพระรอง เมื่อตั้งสติได้เขาใช้ชีวิตต่อโดยสนใจแค่เงินและลูกโง่..ส่วนพระเอกที่นมเล็กกว่าพระรองนั้นไม่มีอะไรน่าสนใจ

“แอ้” (ที่นี้มันที่ไหนเนี่ย!!) ผู้ชายตรงหน้าเขาคือใคร! แม่ใหญ่เจ้าปอนด์อยู่ไหน!! ทำไมเขาแขนสั้นตัวสั้นอย่างนี้เนี่ย!!!!!

เมื่อก่อนผมเกลียดวันที่ฝนตกเพราะมันทำให้ผมหวนนึกถึงวันที่ต้องเสียครอบครัวไป แต่ตอนนี้ผมกลับชอบวันที่ฝนตกเพราะมันทำให้ผมได้เจอกับเขาคนนั้นคนที่เข้ามาเยียวยาหัวใจที่หนาวเหน็บให้กลับมาอบอุ่นอีกครั้ง

ทุกคนต้องมีความเสียใจในชีวิตบ้างและสําหรับความเสียใจของไมเคิลที่ตีพิมพ์นิยายเรื่องนี้บนอินเทอร์เน็ต เนื่องจากนิยายที่ล้มเหลวที่เขาเขียน ทําให้อาชีพของเขาในฐานะนักเขียนต้องวุ่นวาย

“ฉันหวังว่าเธอคงไม่โง่พอปล่อยให้ตัวเองท้องหรอกนะ รู้ใช่ไหมว่าลูกฉันจะต้องไม่เกิดจากผู้หญิงอย่างเธอ” และนั่นคือคำพูดของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี “รู้ค่ะ โรสรู้ตัวเองดีว่าอะไรควร อะไรไม่ควร”