" นายแม่งโครตปากหมาเลยว่ะ" "แหม เธอก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากฉันหรอก"

ขอบคุณนะที่คอยสอนฉันในทุกๆเรื่องของชีวิต

นานมาแล้วเราทั้งคู่ต่างฝ่ายต่างเงียบใส่กันทำให้เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้เราได้เลิกรากันไป แล้วการมาพบกันครั้งนี้ล่ะ... จะเป็นแบบเดิมอีกไหม

" ชีสเรียนยืมเสร็จแล้วต้องเรียงตามบท" " ปากกาไฮไลท์ใช้แล้วเรียงให้หัวและปลายมันเสมอกัน" "ก่อนจะกินข้าวตามร้านอาหารตามหลักแล้วต้องลวกหรือเช็ดช้อนด้วย"

' เอาจริงๆชีวิตมันก็ไม่จำเป็นต้องเป๊ะไปซักทุกอย่างก็ได้นะ เกเรบ้างก็ได้ เละเทะบ้างก็ได้ '

ใครๆก็บอกว่าอย่าไปยุ่งกับเขาเลย เขาทำตัวสนุกเฮฮาไปแต่ในใจของเขานั้นจ้องจะตะครุบเหยื่อทุกเมื่อ แต่แล้วยังไงล่ะ? ฉันไม่ใช่เหยื่อของใครทั้งนั้น

ใช่แล้ว เขานี่แหละที่เป็นดั่งข้อยกเว้นของฉันจริงๆ

ภายนอกเขาเป็นผู้ชายที่แสนใจดีและอ่อนโยน แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าข้างในเขาซ่อนอะไรไว้บ้าง

เธอเป็นน้องร่วมหมู่บ้านที่ผมเฝ้ามองและมองดูการเติบโตของเธออย่างห่างๆ

อยากจะเกลียดเธอ เกลียดให้มากกว่านี้ เกลียดให้เข้ากระดูกดำ แต่ใจเจ้ากรรมมันกลับไม่ฟังกันเลย

แอบรักเขามาตลอดตั้งแต่เด็กจนโต รู้ทั้งรู้ว่าเขาไม่เคยมีใจให้แต่ก็ยินดีจะยืนดูทั้งคู่อยู่แบบนี้

เธอแม่งโครตตัวแสบเลยว่ะ

เขาเปรียบเสมือนอุ่นไอจากพระอาทิตย์ในตอนลมหนาว

สมัยนี้คงไม่มีแล้วน้ำมนต์จากวัดต่างๆ คงต้องพึ่งแต่น้ำมันพรายซะแล้วสินะ