pandaztik

พ่อบอกว่าผมเป็นเด็กปกติ​ใครๆก็เป็นกัน พ่อว่ายังไงผมก็ว่าอย่างนั้นครับ​ แต่คุณยายคนนั้นที่นั่งบนเสาสูงๆนั่นทำไมไม่ยอมลงมาเลยครับพ่อเวลามีงานขาวดำก็ยังเห็นแกนั่งอยู่​ ไม่ร้อนหรือไง​ นั่งเล่นที่ปล่องควัน

ในหมู่บ้านน่ะปลอดภัยแต่ข้างนอกน่ะเหมือนหนังคนละม้วนเลยครับ : สงคราม ภวิศที่อายุครบ30 ในที่สุดเขาก็ได้ไปเที่ยวที่ประเทศลับแลเสียที หลังจากที่คอยตามไอดอลอย่างหนูสามผ่านมือถือเพียงอย่างเดียว

*เป็นเรื่องราวหนึ่งในหลายชาติ สิ่งที่สนุกที่สุดของชีวิตวัยรุ่นก็คงหนีไม่พ้นชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยแบบผม แต่สิ่งที่สนุกกว่านั้นคือผมต้องหาเงินเยอะๆ ผมชอบมันพอๆ กับทุกคนนั่นแหละครับ ไม่ได้งกสักหน่อย!

เมื่อแบมแบมต้องเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยกับยองแจเพื่อนรัก ความลับของการร่ายเวทย์ป้องกันมีมาร์คแค่คนเดียวสามารถจับได้ (ชายหญิงค่ะ ไม่ใช่Y)

หลังจากสงครามดวงดาวสงบ บรรดาเซนติเนบและำกด์ที่ร่วมออกศึกต่างขอหยุดพักอย่างไม่มีกำหนด ไม่เว้นแม้แต่ X ที่ขอพักผ่อรแบบยาวๆจากตระกูล เข้าไปใช้ชีวิตอย่างสงบในป่าลึก และก็ทำให้เขาเจอกับเด็กทารกคนหนึ่ง

ไม่คิดมาก่อนเลยว่าค่ายพัฒนาศิลปินที่มีไอดอลของผมอยู่นั้นจะยื่นนามบัตรมาให้ผม มีผลงานหรือไม่มีผลงานผมไม่รู้หรอก ขอแค่ได้เข้าไปแอบมองไอดอลของผมอยู่ไกลๆ ก็เพียงพอแล้ว แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าไอดอลของเขาจะไม่

คุณเคยรู้สึกเหมือนผมหรือเปล่าครับ รู้สึกเหมือนเป็นคนที่ถูกลืมตั้งแต่พ่อกับแม่ตายไปด้วยอุบัติเหตุ ตั้งแต่วันนั้น..ผมก็รู้สึกเหมือนว่าอยู่คนเดียว ไม่ว่าญาติคนไหนก็มุ่งความสนใจไปที่พี่ชายคนเดียวของผม...