เขามีออร่าความฮ็อตแบบที่ผมงงไปหมดว่าฮ็อตขนาดนี้แล้วไปอยู่ไหนมา ผมคิดว่าเราเข้ากันไม่ได้หรอก แต่เราดันมีความสัมพันธ์กันในงานวันเกิดของเพื่อนคนหนึ่ง ความสัมพันธ์ของเรามันไม่ยืนยาว แต่ผมคิดถึงเขาตลอดเวลา

“ไม่ได้! มึงจะฟาดทุกแผนกแม้แต่แผนกตัวเองไม่ได้”

เราจะตกหลุมรักใครสักคนเพียงเพราะสบตา...

ผมกำลังกินแกลบ แต่ผมก็อยากให้มันกินผม

เพิ่งชอบคนนี้ พอผ่านไปไม่ถึงปีก็ชอบคนนั้น นี่สินะความรักมันเลยน่ากลัว #กลรักวีมาร์ค

“ผมขอจีบนะครับ” มันพูดยิ้มๆ แล้วยกมือขึ้นจับท้ายทอย ขณะที่ผมก็อ้าปากค้าง “จีบใครวะ” “ผมขอจีบพี่นะครับ” มันว่าอีกครั้งแล้วส่งยิ้มหวานมาให้ผม

มึง คือกูไม่ได้ชื่อคำผาน

ใครต่อใครก็ตกหลุมรักพี่เหนือซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วพระรามของเราจะทนได้แค่ไหน

เรียนก็ต้องเข้า เช้าก็มีกิจกรรม ตอนค่ำๆ ก็ต้องอยู่กับแฟน

จะกินข้าวให้อร่อยต้องมีของหวาน จะรักกันให้นานก็ต้องมีเรา

ระยะทาง ความรัก เวลา และความเข้าใจ

ไม่แสดงออกแค่อยากบอกให้รับรู้

“ความรักมักจะไม่เลือกเวลา สถานที่ หรือใคร ไร้รูปแบบ ไร้กฎเกณฑ์ บางทีก็ไม่มีแม้แต่เหตุผล”

คนไม่รู้จัก จะรักกันได้ยังไง

“หนึ่งพันปีไม่ใช่เวลาที่นานมาก แต่หนึ่งร้อยวันมันแสนยาวนาน”

เวลา 21 วัน จะทำให้เรามีกันและกันได้ไหม?

Such a short sentence lingers long in my mind.

หลานของอา แต่อา...ไม่ใช่แค่อาของหลาน