ผมพยายามข่มตัวเองไม่ให้เผลอใจไปกับไอ้เด็กตาใสที่ยืนปะทะคารมกับผมในตอนนี้ 'คุก คุก คุก ท่องไว้ไอ้แชมป์ท่องไว้' ดูท่าทางน่าจะแค่เด็กมัธยมขืนผมบุ่มบ่ามมีหวังโดนข้อหาพรากผู้เยาว์เป็นแน่แท้

พี่เคยรักผมบ้างไหม เคยรักผมเหมือนที่รักคนๆนั้นรึเปล่า ความเงียบจากคนตัวสูงทำให้ผมยิ้มบางๆด้วยความเจ็บปวด ที่ผ่านมาความรู้สึกระหว่างเราคงเป็นเพียงความสงสารสินะ

“ฉันกับเธอไม่ได้สนิทกัน อย่าเรียกฉันว่าพี่ ฉันไม่สะดวกให้เธอเรียกแบบนั้น อีกอย่าง...ระหว่างเราสองคน...การแต่งงานของเราหากครบสองปีฉันจะหย่ากับเธอทันที เตรียมตัวไว้ซะ”

ครั้งนี้กูจูบมึงเป็นครั้งที่สาม ถึงมันจะเป็นแค่การจูบผ่านมือกูก็จะนับ แล้วจากนี้มึงเตรียมตัวไว้ให้ดี กูจะจีบมึงให้เขินจนตัวแตกทุกวัน ไม่เชื่อก็คอยดู

พี่ยอมรับโทษทัณฑ์เนิ่นนานนับพันปี เพียงแลกหนึ่งภพชาติเพื่อพานพบเจ้ารัตติกาล

ดอกพุดซ้อนหรืออินถวาที่ว่าหอม ฤาจะหอมเท่าแก้มพ่อพุดของฉันกันเล่า

คำอธิษฐานแห่งสายน้ำจะนำพาทุกจุดจบให้กลับมาเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง “แม่บัว พี่จักรอวันที่เราได้พบกันไม่ว่าจะภพชาติใด”

บางครั้งความห่างไกลอาจไม่ใช่ระยะทาง "จะถามหาความสุขไปเพื่ออะไร ลืมไปแล้วเหรอระหว่างเรามันแค่เสพสมไม่ใช่เสพสุข"

เพราะความโง่จนผู้หญิงที่รักหักหลังเอาความลับของธุรกิจไปขายให้กับศัครู ผมจึงถูกพ่อตัดหางปล่อยรีสอร์ต ทำงานแลกเงิน และเริ่มเรียนรู้การทำธุรกิจกับเจ้านายที่จ้องแทะโลมผมอยู่ทุกวัน แล้วผมจะรอดไหม